۱۳۹۴/۱۱/۲۹
–
۶۸۹ بازدید
شرایط قبولی نماز چیست؟
مهمترین شرط برای قبولی نماز بلکه تمام اعمال اخلاص است یعنی انسان عمل را فقط برای اطاعت از فرمان خدا و رضایت و تقرب به او انجام دهد و در نماز تمام توجهش به خدا باشد که از ان تعبیر به حضور فلب شده است در روایات فرموده اند از نماز بنده تنها ان مقدارش که با حضورقلب باشد پذیرفته است البته اگر انسان نماز را با همان اداب و شرائطی که در رساله همه مراجع بیان شده بخواند تکلیف شرعی از عهده اش ساقط شده یعنی قضا ندارد ولی مسئله رسیدن نماز به در جه قبول منوط به همان در جه اخلاص و حضور قلب است که ان هم به سادگی به دست نمی اید و باید با خوردن غذای پاک و حلال و خالی کردن قلب و ذهن از افکار و علائق دنیوی و با تضرع به در گاه خدا به تدریج حاصل شود زیرا غیر از انبیا و معصومین همه کسانی که مشاهده می کنید نماز های با حال و با حضور قلب دارند روز اول این چنین نبوده اند بلکه با رعایت همین نکات به تدریج دارای مقام خلوص و حضور قلب شده اند برای اطلاع بیشتر می توانید به نکات ذیل توجه فرمائید
در مورد نماز دو موضوع مطرح است یکی صحت نماز و دیگری قبولی ان . اصطلاح «قبولی اعمال» با «صحت اعمال» تفاوت دارد. «صحت اعمال» بیشتر مربوط به ظاهر اعمال است که از جهت شرایط ظاهری و فیزیکی احکام شرعی رعایت شود به طور مثال نماز با وضو باشد، لباس، بدن نمازگزار پاک باشد. اما «قبولی اعمال» بیشتر مربوط به باطن اعمال و مراتب و درجات قبولی نیز بستگی به مراتب اخلاص و حضور قلب دارد. که تشخیص آن برای دیگران مشکل است و بیشتر اختصاص به خداوند دارد. بنابراین همین مقدار که شرایط ظاهری نماز از قبیل صحت قرائت و تلفظ کلمات و سایر احکام آن رعایت شود. نماز صحیح است و حداقل از درکات جهنم فرد نمازگزار را نجات می دهد.
گناه نکردن و دل پاک و نورانی داشتن و اهل تقوا بودن و حضور قلب داشتن مربوط به قبولی اعمال است . بنا بر این اگر کسی با وجود خواندن نماز اهل گناه باشد و بر ان اصرار داشته باشد و از ان توبه نکند این گناه موجب عدم قبولی نماز می گردد هر چند از نظر شرعی نمازش صحیح باشد و نیازی به قضا کردن نداشته باشد .
در روایات بیان شده که گناهانی مانند غیبت و شرب خمر و زنا و منع زکات و مانند آن مانع قبولی نماز می گردد و در مورد برخی گفته شده که تا چهل روز از قبول نماز جلوگیری می کند .
بنا بر این اگر می خواهید نمازتان مورد قبول الهی قرار گیرد در اولین فرصت صادقانه توبه کنید و دل را از حرام و فکر غیر خدا خالی کنید
در مورد نماز دو موضوع مطرح است یکی صحت نماز و دیگری قبولی ان . اصطلاح «قبولی اعمال» با «صحت اعمال» تفاوت دارد. «صحت اعمال» بیشتر مربوط به ظاهر اعمال است که از جهت شرایط ظاهری و فیزیکی احکام شرعی رعایت شود به طور مثال نماز با وضو باشد، لباس، بدن نمازگزار پاک باشد. اما «قبولی اعمال» بیشتر مربوط به باطن اعمال و مراتب و درجات قبولی نیز بستگی به مراتب اخلاص و حضور قلب دارد. که تشخیص آن برای دیگران مشکل است و بیشتر اختصاص به خداوند دارد. بنابراین همین مقدار که شرایط ظاهری نماز از قبیل صحت قرائت و تلفظ کلمات و سایر احکام آن رعایت شود. نماز صحیح است و حداقل از درکات جهنم فرد نمازگزار را نجات می دهد.
گناه نکردن و دل پاک و نورانی داشتن و اهل تقوا بودن و حضور قلب داشتن مربوط به قبولی اعمال است . بنا بر این اگر کسی با وجود خواندن نماز اهل گناه باشد و بر ان اصرار داشته باشد و از ان توبه نکند این گناه موجب عدم قبولی نماز می گردد هر چند از نظر شرعی نمازش صحیح باشد و نیازی به قضا کردن نداشته باشد .
در روایات بیان شده که گناهانی مانند غیبت و شرب خمر و زنا و منع زکات و مانند آن مانع قبولی نماز می گردد و در مورد برخی گفته شده که تا چهل روز از قبول نماز جلوگیری می کند .
بنا بر این اگر می خواهید نمازتان مورد قبول الهی قرار گیرد در اولین فرصت صادقانه توبه کنید و دل را از حرام و فکر غیر خدا خالی کنید