امام: مى تواند شرط کند که اگر عذر عرفى یا شرعى برایش پیدا شد، بتواند از اعتکاف خارج شود؛ ولى بدون عذر جایز نیست[ امام، تعلیقات على العروة، الاعتکاف، م 40.].

آیات عظام بهجت، صافى، فاضل و نورى: آرى، چنین شرطى جایز است و اگر شرط کرد – هر زمان که خواست – مى تواند از اعتکاف خارج شود[ نورى و فاضل، تعلیقات على العروة، الاعتکاف، م 40 ؛ بهجت، وسیلة النجاة، ج 1، م 1207 ؛ تبریزى، منهاج الصالحین، الاعتکاف، م 1074 و صافى، هدایه العباد، ج 1، م 1416.].

آیات عظام سیستانى، مکارم و وحید: مى تواند شرط کند که اگر عذر عرفى یا شرعى برایش پیدا شد، بتواند از اعتکاف را خارج شود؛ ولى بدون عذر بنابر احتیاط واجب، جایز نیست[ سیستانى و وحید، منهاج الصالحین، الاعتکاف، م 1074.].