در متن روایاتی که به این مطلب اشاره کرده اند به علت این امر نیز اشاره شده است چنانکه در روایتی به نقل از جابر بن عبدالله آمده که می گوید: با پیامبر اکرم(ص) وارد کعبه و خانه خدا شدیم و داخل کعبه 360 بت قرار داشت… در میان بتها، بتی بزرگ قرار داشت که هبل نامیده می شد، پیامبر(ص) به علی(ع) نگاهی کرده و فرمود: یا علی یا تو بر دوش من سوار شو یا من بر روی دوش تو سوار شوم و این بت را از بین برده و به بیرون از کعبه بیندازیم. علی(ع) عرض کرد: بلکه شما سوار بر دوش من شوید. علی (ع) می گوید: وقتی رسول خدا (ص) بر دوش من سوار شد نتوانستم آن حضرت را تحمل کنم چراکه سنگینی رسالت آن حضرت توان را از من ربود. لذا عرض کردم یارسول الله اجازه بدهید من سوار بر دوش شما شوم چرا که من توان و تحمل سنگینی رسالت شما را ندارم. پیامبر(ص) خنده ای کرد و اجازه فرمود. هنگامی که به دوش رسول خدا (ص) سوار شدم به خدا قسم می پنداشتم که به افق آسمانها رسیده ام…( الغدیر، ج 7، ص 10)پس علت اینکه امیرالمومنین علی علیه السلام بر دوش پیامبر (ص) سوار شده بود تنها این بوده که آن حضرت توان تحمل سنگینی رسالت نبی مکرم اسلام را نداشته اما پیامبر اکرم(ص) توان تحمل سنگینی امامت امیرالمومنین را داشته و این نشان می دهد که مقام پیامبر اکرم(ص) از تمام مخلوقات خدا بالاتر و برتر است.