جمله «المرء مع من احب» یعنی فرد با کسی است که او را دوست می دارد در منابع مختلفی از پیامبر و از اهل بیت علیهم السلام نقل شده است از جمله در کافی که ذیلا برخی از این نقل ها را می آوریم :
11- عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ خَالِدٍ عَنِ ابْنِ الْعَرْزَمِیِّ عَنْ أَبِیهِ عَنْ جَابِرٍ الْجُعْفِیِّ عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ ع قَالَ: إِذَا أَرَدْتَ أَنْ تَعْلَمَ أَنَّ فِیکَ خَیْراً فَانْظُرْ إِلَى قَلْبِکَ فَإِنْ کَانَ یُحِبُّ أَهْلَ طَاعَةِ اللَّهِ وَ یُبْغِضُ أَهْلَ مَعْصِیَتِهِ فَفِیکَ خَیْرٌ وَ اللَّهُ یُحِبُّکَ وَ إِنْ کَانَ یُبْغِضُ أَهْلَ طَاعَةِ اللَّهِ وَ یُحِبُّ أَهْلَ مَعْصِیَتِهِ فَلَیْسَ فِیکَ خَیْرٌ وَ اللَّهُ یُبْغِضُکَ وَ الْمَرْءُ مَعَ مَنْ أَحَبَّ. الکافی (ط – الإسلامیة)، ج 2، ص: 127
امام باقر علیه السلام فرمود: هر گاه خواهى بدانى در تو خیرى هست، بدلت نگاه کن، اگر اهل طاعت خدا را دوست و اهل معصیت خدا را دشمن دارد، در تو خیر است و خدا هم ترا دوست دارد، و اگر اهل طاعت خدا را دشمن و اهل معصیت خدا را دوست دارد در تو خیر نیست و خدا دشمنت دارد، و هر کسى همراه دوست خود است.
در وَ عَنْهُ، قَالَ: أَخْبَرَنَا جَمَاعَةٌ، عَنْ أَبِی الْمُفَضَّلِ، قَالَ: حَدَّثَنِی أَحْمَدُ بْنُ مُحَمَّدِ بْنِ سَعِیدٍ الْهَمْدَانِیُّ، قَالَ: أَخْبَرَنَا مُحَمَّدُ بْنُ أَحْمَدَ بْنِ نَصْرٍ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ التَّیْمُلِیُّ التَّمَّارُ، قَالَ: حَدَّثَنِی أَبِی، قَالَ: حَدَّثَنِی مُوسَى بْنُ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ الْحَسَنِ، عَنْ أَبِیهِ، عَنْ آبَائِهِ، قَالَ: أَتَى رَجُلٌ النَّبِیَّ (صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ) فَقَالَ: یَا رَسُولَ اللَّهِ، رَجُلٌ یُحِبُّ مَنْ یُصَلِّی وَ لَا یُصَلِّی إِلَّا الْفَرِیضَةَ، وَ یُحِبُّ مَنْ یَتَصَدَّقُ وَ لَا یَتَصَدَّقُ إِلَّا بِالْوَاجِبِ، وَ یُحِبُّ مَنْ یَصُومُ وَ لَا یَصُومُ إِلَّا شَهْرَ رَمَضَانَ فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ (صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ): الْمَرْءُ مَعَ مَنْ أَحَبَّ. الأمالی (للطوسی)، النص، ص: 621
مردى خدمت پیغمبر اکرم صلّى اللَّه علیه و آله و سلّم آمد و عرض کرد یا رسول اللَّه مردی است که نمازگزاران را دوست دارد و نماز نمی گزارد مگر نمازهاى واجب خویش را و صدقه دهندگان را دوست می دارد ولى خودش بیش از مقدار واجب صدقه نمی دهد و روزه داران را دوست دارد ولى خود او غیر از ماه رمضان روزه نمی گیرد حضرت فرمودند هر فردى با آن کس که او را دوست دارد (محشور مى شود)
وَ عَنْهُ، قَالَ: أَخْبَرَنَا جَمَاعَةٌ، عَنْ أَبِی الْمُفَضَّلِ، قَالَ: حَدَّثَنَا عُمَرُ بْنُ إِسْحَاقَ بْنِ أَبِی حَمَّادٍ بْنِ حَفْصِ الْقَاضِی بِحَلَبَ، قَالَ: حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ الْمُغِیرَةِ بْنِ عَبْدِ الرَّحْمَنِ الْحَرَّانِیُّ، بِحَرَّانَ قَالَ: حَدَّثَنَا أَبُو قَتَادَةَ عَبْدُ اللَّهِ بْنُ وَاقِدٍ التَّمِیمِیُّ، قَالَ:حَدَّثَنِی شَدَّادُ بْنُ سَعِیدٍ أَبُو طَلْحَةَ الرَّاسِبِیُّ، عَنْ عُیَیْنَةَ بْنِ عَبْدِ الرَّحْمَنِ، عَنْ رَافِعِ بْنِ سَحْبَانَ، قَالَ: حَدَّثَنِی عَبْدُ اللَّهِ بْنُ الصَّامِتِ ابْنُ أَخِی أَبِی ذَرٍّ، قَالَ: حَدَّثَنِی أَبُو ذَرٍّ وَ کَانَ صَغْوُهُ وَ انْقِطَاعُهُ إِلَى عَلِیٍّ (عَلَیْهِ السَّلَامَ) وَ أَهْلِ هَذَا الْبَیْتِ، قَالَ: قُلْتُ یَا نَبِیَّ اللَّهِ، إِنِّی أُحِبُّ أَقْوَاماً مَا أَبْلُغُ أَعْمَالَهُمْ قَالَ: فَقَالَ: یَا أَبَا ذَرٍّ، الْمَرْءُ مَعَ مَنْ أَحَبَّ، وَ لَهُ مَا اکْتَسَبَ.
قُلْتُ: فَإِنِّی أُحِبُّ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ وَ أَهْلُ بَیْتِ نَبِیِّهِ قَالَ: فَإِنَّکَ مَعَ مَنْ أَحْبَبْتَ.
وَ کَانَ رَسُولُ اللَّهِ (صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ) فِی مَلَإٍ مِنْ أَصْحَابِهِ، فَقَالَ رِجَالٌ مِنْهُمْ: فَإِنَّا نُحِبُّ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ، وَ لَمْ یَذْکُرُوا أَهْلَ بَیْتِهِ، فَغَضِبَ (صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ) ثُمَّ قَالَ: أَیُّهَا النَّاسُ، أَحِبُّوا اللَّهَ (عَزَّ وَ جَلَّ) لِمَا یَغْذُوکُمْ بِهِ مِنْ نِعَمِهِ، وَ أَحِبُّونِی بِحُبِّ رَبِّی، وَ أَحِبُّوا أَهْلَ بَیْتِی بِحُبِّی، فَوَ الَّذِی نَفْسِی بِیَدِهِ لَوْ أَنَّ رَجُلًا صَفَنَ بَیْنَ الرُّکْنِ وَ الْمَقَامِ صَائِماً وَ رَاکِعاً وَ سَاجِداً ثُمَّ لَقِیَ اللَّهَ (عَزَّ وَ جَلَّ) غَیْرَ مُحِبٍّ لِأَهْلِ بَیْتِی لَمْ یَنْفَعْهُ ذَلِکَ.قَالُوا: وَ مَنْ أَهْلُ بَیْتِکَ یَا رَسُولَ اللَّهِ- أَوْ أَیُّ أَهْلِ بَیْتِکَ هَؤُلَاءِ قَالَ: مَنْ أَجَابَ مِنْهُمْ دَعْوَتِی، وَ اسْتَقْبَلَ قِبْلَتِی، وَ مَنْ خَلَقَهُ اللَّهُ مِنِّی وَ مِنْ لَحْمِی وَ دَمِی.
قَالَ: فَقَالَ الْقَوْمُ: فَإِنَّا نُحِبُّ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ وَ أَهْلَ بَیْتِ رَسُولِهِ. قَالَ: بَخْ بَخْ، فَأَنْتُمْ إِذَنْ مِنْهُمْ، أَنْتُمْ إِذَنْ مِنْهُمْ وَ مَعَهُمْ، وَ الْمَرْءُ مَعَ مَنْ أَحَبَّ، وَ لَهُ مَا اکْتَسَبَ. الأمالی (للطوسی)، النص، ص: 633

عبد اللَّه بن صامت پسر برادر ابى ذر روایت کند از ابو ذر گفت: حدیث کرد بمن ابو ذر و او مائل بأمیر المؤمنین و اهل بیت (ع) بود گفت: گفتم: یا نبى اللَّه من دوست میدارم أقوام را أما بأعمال ایشان نمیرسم، فرمود که: یا أبا ذر مرد با کسى است که او را دوست داشته؛ و مر او راست آنچه اندوخته، گفتم: من دوست میدارم خداى تعالى و رسول او را و اهل بیت رسول را فرمود که تو با آن کس خواهى بود که او را دوست میدارى.
و رسول اللَّه (ص) در میان جماعتى بود از أصحاب بعضى گفتند از ایشان که ما دوست میداریم خداى تعالى و رسول او را، و أهل بیت را ذکر نکردند، آن حضرت غضب فرمود و گفت: اى مردمان دوست دارید خداى تعالى را که شما را أنواع تنعم کرامت فرمود، و مرا دوست دارید بدوستى خداى و اهل بیت مرا دوست دارید بدوستى من، بخداى که جان محمد بید قدرت اوست که اگر مردى بایستد در میان رکن و مقام، و دایم صایم و قایم و راکع و ساجد باشد تا ملاقى جزاى الهى شود و أهل مرا دوست نداشته باشد آنها او را فائده و نفع نخواهد داد، گفتند که: کدام اند اهل بیت تو یا رسول اللَّه؟
فرمود: آنکه اجابت دعوت من کند و استقبال قبله من نماید، و آنکه آفریده باشد او را حق تعالى از من، و از خون و گوشت من، آنگاه گفتند که دوست میداریم خداى و رسول او را و أهل بیت او را؛ آن حضرت فرمود که: گوارا باد که شما اکنون از ایشانید و مرد با آن کس است که او را دوست میدارد، و مر او راست آنچه اندوخته است.
نقل مورد دوم در باره حضرت ابوالفضل (ع) را در منابع روایی نیافتیم .