قرآن می گوید : فرعون موقع غرق شدن ایمان آورد  و این ایمان را نقد می کند . ابن عربی در فصوص الحکم گفته است که فرعون ایمان آورد و مومن از دنیا رفت . او می گوید : فرعون قوم خود را به جهنم می برد ولی خودش به بهشت می رود .( فصوص الحکم چاپ حروفی ) ولی این مورد قبول نیست چون چنین توبه و ایمانى که به هنگام نزول بلا و گرفتار شدن در چنگال مرگ اظهار مى شود، حقیقی نیست بلکه ظاهری و اضطرارى است، که هر جانى و مجرم و گنهکارى دم از آن مى زند، بى آنکه ارزشى داشته باشد و یا دلیل بر تکامل و حسن نیت و صدق گفتار او گردد.
به همین جهت خداوند  فرعون را مخاطب ساخت و فرمود: آیا اکنون ایمان مى آورى در حالى که قبل از این طغیان و گردنکشى و عصیان نمودى، و در صف مفسدان فى الارض و تبهکاران قرار داشتى؟ (آلْآنَ وَ قَدْ عَصَیْتَ قَبْلُ وَ کُنْتَ مِنَ الْمُفْسِدِینَ).
در آیه 18 سوره نساء هم می خوانیم: «وَ لَیْسَتِ التَّوْبَةُ لِلَّذِینَ یَعْمَلُونَ السَّیِّئاتِ حَتَّى إِذا حَضَرَ أَحَدَهُمُ الْمَوْتُ قالَ إِنِّی تُبْتُ الْآنَ: براى کسانى که کارهاى بد انجام دهند  و به هنگام فرا رسیدن مرگ توبه کنند، توبه اى نیست».
به همین دلیل بسیار دیده شده که کسانی اگر امواج بلا فرو نشیند و از چنگال مرگ رهایى یابند باز به برنامه هاى سابق بر مى گردند.
قرآن به فرعون می گوید : بدن تو را نجات می دهیم تا درس عبرتى براى آیندگان باشى . فَالْیَوْمَ نُنَجِّیکَ بِبَدَنِکَ لِتَکُونَ لِمَنْ خَلْفَکَ آیَةً . (ر.  ک: تفسیر نمونه، ج ر.  8، ص 376