درباره هدایت گری و گمراه سازی از سوی خداوند باید دانست؛ هدایت گری خداوند بنابر یک تقسیم بندی سه نوع می باشد.
نخست: هدایت تکوینی، که در راستای ساختار وجودی همه موجودات است. بر اساس آیه شریفه « ربنا الذی اعطی کل شیء خلقه ثم هدی » (طه / 50) «پروردگار ما کسی است که هر چیزی را خلقتی که در خور اوست داده سپس آن را هدایت فرموده است».
دوم: هدایت تشریعی، که ویژه انسانهاست، بر اساس آیه شریفه « إِنَّا هَدَیْنَاهُ السَّبِیلَ إِمَّا شَاکِرًا وَإِمَّا کَفُورًا » (سوره انسان / 3)؛ ما راه را به او نشان داده ایم یا سپاسگزار باشد یا ناسپاس»
سوم: هدایت پاداشی، که ویژه انسان های شایسته و متقیان است. که هدایت و لطف ویژه از سوی خداوند است. بر اساس آیه شریفه « أُوْلَئِکَ عَلَى هُدًى مِّن رَّبِّهِمْ وَأُوْلَئِکَ هُمُ الْمُفْلِحُون » (بقره / 5) «آنهایند که از هدایتی از جانب پروردگارشان برخوردارند و آنها همان رستگارانند».
در برابر سه نوع هدایت از سوی خداوند، یک گمراهی کیفری از سوی خداوند دامنگیر کافران لجاجت پیشه و منافقان حق ستیز می شود. با این توضیح که خداوند کفار و منافقانی که در قلبشان مرض است و یا فاسقان و تبهکاران را هم در دنیا مجازات می کند و هم در آخرت، یکی از مجازات تبهکاران در دنیا این است؛ که لیاقت بهره مندی از هدایت الهی را به سوء اختیار خودشان از دست دادند و از سوی خداوند در گمراهی بیش تر فرو می روند و این به عنوان مجازات است. بر اساس آیه شریفه « وَمَا یُضِلُّ بِهِ إِلاَّ الْفَاسِقِینَ ؛(بقره / ۲۶) و جز نافرمانان و تبهکاران با آن گمراه نمی شوند».
در ادامه نویسنده «نقد قرآن» ادعا می کند:
« عملی جرم محسوب می شود که عامل آن از روی عمد و با آگاهی به جرم بودن آن، مرتکب شود. به همین دلیل ما انسانها خطاهای سهوی را جرم نمی دانیم. اصولا تنها راه برای اینکه انسان عملی را خوب یا بد بداند عقل اوست. طبیعی است که اگر انسان عملی را درست بداند به آن عمل می کند و گناهی هم مرتکب نشده است. اما در آیات فوق دقت کنید که خدا کفاری را که فکر می کنند که اصلاح گرند و واقعا هم نمی دانند که عملشان خطاست (آیه ی 12 خط کشیده شده) مورد عذاب قرار می دهد. این ظلمی فاحش است. چه فرقی است بین دو انسانی که یکی عمل واقعا درستی را درست می پندارد و انجام می دهد و انسان دیگری که عمل واقعا نادرستی را صحیح می داند و انجام می دهد. هر دو به قصد انجام کار خیر عملشان را انجام داده اند چرا یکی باید سوزانده شود و دیگری باید پاداش داده شود؟!»
پاسخ:
اشتباه نویسنده «نقد قرآن» این است که این آیات سوره بقره را مربوط به مردمان ناآشنا و خطا کار سهوی تصور کرده است. در حالی که این آیات درباره منافقان سرکرده جریانات انحرافی در جامعه است. که انحرافات بزرگ را جریان سازی می کنند و ادعا می کنند ما برای اصلاح جامعه تلاش می کنیم!! هم چون ادعای آمریکا در فروریختن بمب اتمی در ژاپن و ادعای صلح طلبی و جلوگیری از جنگ افروزی بیش تر!! چنین افرادی که با فریب کاری و دانسته و به طور عمد حق ستیزی می کنند . اما در ظاهر خود را اصلاح گر و مدافع حقوق بشر معرفی می کنند همان منافقانی هستند که در طول تاریخ در برابر پیامبران و راه خدا سنگ اندازی کرده اند اینان از سوی خداوند سزاوار مجازات شدید می باشند.
در حالی که افراد ناآگاه بنابر آیات قرآن مورد لطف و بخشش خداوند قرار می گیرند؛ بر اساس آیه شریفه « مَن عَمِلَ مِنکُمْ سُوءًا بِجَهَالَةٍ ثُمَّ تَابَ مِن بَعْدِهِ وَأَصْلَحَ فَأَنَّهُ غَفُورٌ رَّحِیمٌ (انعام /۵۴)؛ و کسانی که کار زشتی را از روی نادانی انجام دهد و سپس پشیمان شود و جبران کند همانا خداوند آمرزنده مهربان است»