عراق در یک قدمی ظهور

سرزمین عراق مرکز دولت جهانى عدل الهى

خبرگزاری شبستان: تقسیم روایات مربوط به عراق پیش از ظهور سخت است. برخى حاکمان آن جا را نام مى برند و برخى شهرهایش را نکوهش یا ستایش مى کنند، گاهى از کمبود میوه و ثمرات سخن مى گویند و گاهی . . .

خبرگزاری شبستان: احادیث بسیارى درباره عراق در قسمت نشانه هاى ظهور امام مهدى(ع) و حرکت ظهورش آمده است و تقدیر خدا این است که عراق، مرکز دولت جهانى عدل الهى باشد که امام آن را بنیان مى نهد. تقسیم روایات مربوط به عراق پیش از ظهور سخت است، برخى حاکمان آن جا را نام مى برند و برخى شهرهایش را نکوهش یا ستایش مى کنند، گاهى از کمبود میوه و ثمرات سخن مى گویند و همچنین ترسى که اهالى آن جا را فرا مى گیرد و برایشان آرام و قرار باقى نمى گذارد.

شیخ مفید(ره) مجموعه اى از نشانه هاى ظهور امام مهدى(ع) و رخدادهایى که در عراق و مناطق دیگر اتفاق خواهد افتاد را آورده و در ارشاد مى گوید: علامت ها و نشانه هایى از زمان قیام قائم مهدى(ع) و حوادث پیش از قیام بیان شده است ازجمله: خروج سفیانى، قتل سیدحسنى، اختلاف بنى عباس بر سرِ حکومت دنیوى، کسوف خورشید در نیمه رمضان و خسوف ماه در آخر آن که برخلاف رویه عادى و معمول است. همچنین فرو رفتگى در “بیدا” و فرو رفتگى در غرب و شرق، حرکت کُند خورشید از هنگام ظهر تا نیمه هاى عصر؛ طلوع خورشید از غرب؛ قتل نفس زکیه در پشت کوفه میان هفتاد نفر افراد صالح؛ بُریدن سر مرد هاشمى بین رکن و مقام، فرو ریختن دیوار مسجد کوفه؛‌ روى آوردن سپاهى با پرچم هاى سیاه ازسوى خراسان؛ شورش یمانى؛ ظهور فردى “مغربى” در مصر و تملک مناطق شام توسط وى.

آمدن ترکان به جزیره، آمدن رومیان به “رمله” (ساحل)؛ طلوع ستاره اى درخشان در شرق، چنان که ماه مى درخشد، سپس خم شدن ستاره، و رسیدن دو طرف آن به هم، پدیدار شدن سرخى در آسمان و پخش شدن در گستره آن؛ ظاهر شدن آتشى در شرق به مدت طولانى و ماندن سه یا 7 روز در جو و آسمان؛ پایان سختى هاى اعراب و به زیر فرمان درآوردن شهرها و خروج از زیر سلطه عجم.

قتل امیر مصر توسط اهالى؛ ویرانى شام؛ اختلاف و درگیرى 3 لشکر در آن؛ ورود پرچم هاى قبیله قیس و عرب به مصر، ورود پرچم هاى قبیله کنده به خراسان؛ ورود لشکرى ازسوى غرب تا وقتى که به آستانه “حیره” برسد. رو آوردن لشکرى با پرچم هاى سیاه از مشرق، بدان گونه که گفتیم؛ شکاف آب فرات و ورود آب به محله هاى کوفه؛ ظهور شصت دروغگوى مدعى نبوت؛ خروج 12 نفر از آل ابوطالب که همگى براى خود ادعاى امامت مى کنند؛ سوزاندان مردى ارجمند از بنى عباس بین “جلولا” و “خانقین”؛ ساختن پل در آنجا تا مدینة السلام که آب روان است.

برخاستن دود سیاه در آغاز روز در مدینة السلام؛ زلزله در آن جا به قدرى که بسیارى از مناطق مدینة السلام زیر خاک برود؛ ترس و هراسى که اهالى عراق و بغداد را فرا مى گیرد؛ مرگ سخت و کاستى در اموال و جان ها و میوه ها در بغداد؛ یورش ملخ ها در فصل و غیر فصل خود، آن قدر که به کشت زار و غلات حمله ور مى شوند نیز به حبوبات کمى که مردم کاشته اند.

اختلاف 2 گروه عجم و خونریزى بسیار میان آنان؛ سرپیچى بندگان از پیروى سران خود و کشته شدن آنها به دست بالا دستان؛ مسخ گروهى بدعت گزاران و خوک و میمون شدن آنان؛ چیرگى بردگان بر مناطقى که سَرْوَران آنان مى زیستند.

سروش آسمانى که تمامى ساکنان زمین ـ هر یک به زبان خویش ـ مى شنوند؛ صورت و سینه اى که در قرص خورشید براى مردمان پدیدار مى شود؛ مردگانى که از قبرها برانگیخته شده، به دنیا برمى گردند تا با یکدیگر آشنا شده، همدیگر را ببینند.

سپس در پایان 24 دفعه بارش پیاپى که پس از خشک شدن زمین، آن را سرسبز کرده و برکاتش را نشان مى دهد.

پندار خشک شدن فرات یا آب هاى زمین، صحت ندارد. بر عکس از اهل بیت(ع) روایت شده است: سال ظهور ، سال پُرنعمت و پُر بارانى است، آن قدر که میوه ها گندیده و آب فرات در کوفه سر ریز می شود.

ارشاد از جعفر بن سعد از پدرش آورده است که ابوعبدالله(ع) فرمود: “در سال فتح (و ظهور) فرات شکافته و آب وارد کوچه هاى کوفه مى شود”. مانند روایت در الغیبه طوسى /273 ; اعلام الورى /429 ; الخرائج 3/1164 ; اثبات الهداة 3/733 ; بحار 52/217 .

ارشاد از ابوعبدالله(ع) آورده است: “پیش از قائم(ع) سال پر بارانى است که در آن میوه ها و خرماى نخل ها مى گندد. در این باره شک نکنید”.

پی نوشت ها:

الغیبه طوسى، 272؛ اعلام الورى، 428، الخرائج 3/1164; اثبات الهداة 3/718 ; بحار 52/