پرسشگر گرامی با سلام و سپاس از ارتباط شما با این مرکز
1.ذکرها دارای انواع مختلفی هستند :
1- برخی از اذکار نسخه عمومی دارد با قید عدد مانند ذکر روزهای هفته .
2- برخی از اذکار هم نسخه خصوصی دارد که حضرات معصومین ع به افراد خاص تجویز می کردند برای نتیجه ی خاص آن هم با عدد خاص و وقت خاص و حالت خاص .
3- برخی از اذکار هم عمومی و بدون قید عدد هست .
4- برخی از اذکار هم عمومی وارد شده اما گاهی با قید عدد و گاهی بدون قید عدد .
2. اگر ذکر از اذکاری باشد که در روایات معصومین ع مورد سفارش بوده و بر گفتن انها تاکید شده مانند ذکر لا اله الا الله و یا الله اکبر و یا الحمد لله و یا لا حول و لا قوه الا بالله و مانند آن در گفتن انها عارضه ای وجود ندارد .
2.عارضه داشتن ذکر در موارد اذکار خاصی است که توسط استاد سلوکی به شاگرد داده می شود و متناسب با حالات و مرحله سلوکی خاص شاگرد است که باید انجام آن بر طبق دستور خاص استاد باشد و گرنه برای شاگرد عوارضی در پی دارد .
3.اما در هر صورت ، قضیه ی عوارض برخی اذکار بر افراد ، عمومی نیست . به تجربه ثابت و مشاهده شده است که برخی به واسطه این اذکار دچار بیماری های صعب العلاج و لاعلاج جسمی و روحی شده و حتی مجنون گردیده اند . در این موارد هم اشکال از ذکر نبوده بلکه از فرد بوده و علت عارضه از ظرف بوده است نه مظروف .
یکی از اساتید مثال خوبی می زدند : اگر موتور پر قدرت هواپیمای جت را به عنوان نیروی پیش برنده به یک اتومبیل ببندند چه رخ می دهد . این اتومبیل هرگز سالم به مقصد نمی رسد . این به مقصد نرسیدن از موتور جت نبوده است . باید موتور متناسب با این وسیله تعبیه می شد اینجا مقصر راننده است . اگر این راننده با متخصص مشورت می کرد مشکلی پیش نمی آمد و به سلامت اگر چه دیرتر به مقصد می رسید .
askdin.com
3. موضوع عوارض اختصاص به ذکر دارد و در مورد دعا و قرائت قران هیچ گونه عارضه ای وجود ندارد و کسی در مورد انها معتقد به بروز عوارض نیست .