امام صادق در بیانى ابتدا سوگند یاد کرده که ما جز بنده و برگزیده خدا نیستیم و استقلالى در دفع ضرر و جلب منعفت نداریم آن گاه کسانى را که درباره آنها غلو مى کنند لعن کرد و فرمود این ها با این کارهاى خود نه تنها خدا را مى آزارند بلکه رسول خدا را در قبر و امیرالمومنین، فاطمه، امام حسن، امام حسین، امام سجاد، امام باقر را مى آزارند. بحارالانوار، ج 35، ص 289. «فواللَّه ما نحن الا عبید الذى خلقنا و اصطفانا، مانقدر على ضر و لانفع … ویلهم ما لهم لعنهم اللَّه لقد آذوا اللَّه و آذوا رسوله فى قبره و امیرالمومنین و فاطمه و الحسن و الحسین و على بن الحسین و محمد به على صلوات اللَّه علیهم…». اگر کسى صفات خداوند را براى موجود دیگرى قائل شود غلو کرده است و به خداوند سبحان شرک ورزیده است، اما اگر اعتقاد بر این باشد که پیامبر اکرم(صلى الله علیه و آله) و یا اولیاء الهى به اذن خداوند، کارى را فراتر از امور معمول و عادى انجام مى دهند و یا قدرت بر انجام آن را دارند این شرک نیست و غلو در معرفى مقام شان نیست بلکه عین توحید و سازگار با آیات قرآن مجید و روایات متعدد است.تواضع واحترام به بزرگان دین باید مناسب شأن آنها باشد نه تعبیراتی که خود آنها هم راضی نیستند.