برای پاسخگویی دقیق به این مسئله باید آن را از لحاظ زیستی، روانی و اجتماعی بررسی کرد؛ واقعیّت این است که زنان تقریباً سه برابر مردان صحبت می کنند. یک زن متوسط، روزانه 20 هزار کلمه صحبت می کند که تقریباً 13 هزار کلمه از یک مرد متوسط بیشتر است.
زنان همچنین با سرعتی بیشتری از مردان حرف می زنند و وقتی سفره دلشان را برای دور و بری هایشان باز می کنند از شنیده شدن صدای خودشان لذت می برند. وقتی زنان بیشتر حرف می زنند؛ طبیعتاً بخش اعظمی از گفتگوهای آنان به غیبت کردن در مورد دیگران اختصاص دارد.
از سوی دیگر زنان از صحبت کردن، غیبت کردن و تبادل اسرار لذت می برند، زیرا این کار باعث افزایش هورمون سعادت خانوادگی و عشق «اکسی توسین» و «کورتیزول» در بدن آنها می شود.
علاوه بر این، غیبت کردن یکی از واکنش های زنان در مواجهه با استرس هایی دانست که آنان از مدیریت آن ناتوان هستند. زنان وقتی نتوانند استرس های خود را حل کنند غیبت می کنند و شروع به درد و دل کردن می نمایند. صحبت کردن درباره مسائل مختلف یکی از رفتارهایی است که زنان در استرس مدیریت نشده به آن می پردازند. از آنجایی که زور و بازوی زنان نسبت به مردان کمتر می باشد، زنان در مواجهه با تنش ها و استرس های زندگی که توان مقابله با آن را ندارند، شروع به صحبت کردن درباره مسائل مختلف و غیبت کردن می نمایند و بدین شیوه خودشان را تخلیه می کنند.