قوی ترین طلسمات+قویترین دعا و طلسم+قوی ترین کتاب طلسم و دعانویسی مطالب مذهبی+طلسم سیاهی و طلاق+طلسم احضار محبت معشوق+دانلود کتاب طلسم محبت و طلاق قوی
۱۳۹۲/۰۴/۲۶
–
۱۹۷ بازدید
نقش امیرکبیر در مقابله با فرقه بهایی چگونه بود؟
امیر کبیر یکی از شخصیت های کم نظیر و تأثیر گذار در تاریخ کشور ماست که خدمات و اصلاحات ارزنده ای را در دوران خویش انجام دادندکه موجب پیشرفت کشور گردید به عنوان نمونه ایشان با هدف رشد و ارتقای دانش در کشور و کاستن از وابستگی به کشورهای بیگانه مدرسه دار الفنون را تأسیس نمودند همچنین در راستای تقویت تولیدات کشور و کاهش وابستگی به کشورهای بیگانه به تقویت صنعت داخلی و توسعه کشاورزی کشور پرداختند به عنوان نمونه حریربافی در کاشان، کاغذ سازی در تهران، بلور سازی در قم و اصفهان را تقویت کرد وکشت نیشکر در خوزستان، تجدید بنای پل عظیم شوشتر، ساخت سد روی گرگان‌‌رود، تجدید قنوات در یزد و سامان دادن انتقال آب رود کرج به تهران و… همچنین انتشار روزنامه وقایع اتفاقیه با هدف آگاه سازی مردم را می توان از خدمات وی به شمار آورد .
انجام اصلاحات در دربار و کاستن از ریخت و پاش ها ی درباریان نیز از اقدامات ارزشمند وی محسوب می گردد . یکی از اقدامات ارزشمند امیر کبیر مقابله با جریان بابیت و بهائیت و سرکوب و دفع فتنه بابیان در اوایل دوران سلطنت ناصرالدین شاه و صدارت ایشان بود که با دسیسه و حمایت انگلستان در آن زمان پدید آمده بود
نویسنده کتاب ظهور الحق که خود یکی از مبلغین و سردمداران فرقه ضاله بهائیه است، در این باره می نویسد: میرزا تقی خان و ناصرالدین شاه و سعیدالعلما بارفروشی نزد طایفه بابیه در درجه اولی از نفرت و لعن قرار داشته رجعت اعدا و قاتلین ائمه هدی بشمار آمدند.( ظهورالحق، ص212)
تقریباً پنجسال پیش از صدارت امیر کبیر, موجودیت بابیت اعلام شده بود و در آن مدت برای افرادی از قبیل امیر کبیر که در قسمت بالای کادر سیاسی کشور قرار داشته , ماهیت استعماری آنها کاملاً مکشوف شده بود , وجود دست استعمار پشت سر آنها و روابط آنها با سفارتخانه ها چیزی نبود که از نظر مثل امیر کبیر مخفی بماند و طبعاً از شخصیت ضد استعماری امیر کبیر انتظار می رفت که برای قلع و قمع آنها و کندن شرشان از جامعه اسلامی از هیچ اقدامی دریغ نکند . وقتی که امیر زمام کشور را به دست گرفت در کنار انواع کارشکنیهای استعمارگران در سراسر کشور , بابیها هم با الهام از سفارتخانه ها در چند نقطه ایران , انقلاب و آشوب به راه انداختند . در خراسان , مازندران , زنجان , تبریز , شیراز , اصفهان , یزد , تهران و بسیاری از شهرها از طرف بابیها و به الهام و کمک استعمارگران , فتنه و آشوب به وجود آمد . امیر احساس کرد که فتنه باب ریشه دار و عمیق است و اگر در سرکوبی آن مماطله و مسامحه شود , ممکن است کم کم غیر قابل شکست شود . ابتدا خیال می کرد که بهتر است با معرفی کامل باب او را رسوا و مفتضح کند و از این راه آتش فساد او را خاموش نماید , ولی در جریان کار به این حقیقت تلخ برخورد کرد که دست های مرموز حامی او خیلی قوی تر از ان است که با تبلیغات و حرف حساب بشود او را از میدان بدر کرد و آن دستها را شکست و معتقد شد که تا باب زنده است , هر روز شورشی از گوشه ای بروز خواهد کرد و عده ای را گمراه خواهد نمود و لذا علی رغم فشارها و مخالفت های خارجی ها تصمیم گرفت او را از میان بردارد . فتوای قتل باب را از علما گرفت و در شهر تبریز او را به دار آویخت و شورشهایی که در شهرهای مختلف کشور از طرف بابیها بروز کرد با نهایت جدیت و شدت عمل سرکوب نمود و فتنه جویان را مجازات کرد .( هاشمی رفسنجانی , اکبر , امیر کبیر قهرمان مبارزه با استعمار , تهران : فراهانی , ص 287-288) به دنبال این ماجرا دولت روس در جهت حمایت بی دریغ از بابیان و خصوصا میرزا حسینعلی، با همکاری مهداولیا (مادر شاه ) تلاش بی وقفه خود را در براندازی میرزا تقی خان امیر کبیر مصروف داشت و میرزا آقا خان نوری را که در زمان میرزا آغاسی منفور بود و در تبعید به سر می برد، دوباره برگرداند و در نهایت به صدر اعظمی نشاند .
انجام اصلاحات در دربار و کاستن از ریخت و پاش ها ی درباریان نیز از اقدامات ارزشمند وی محسوب می گردد . یکی از اقدامات ارزشمند امیر کبیر مقابله با جریان بابیت و بهائیت و سرکوب و دفع فتنه بابیان در اوایل دوران سلطنت ناصرالدین شاه و صدارت ایشان بود که با دسیسه و حمایت انگلستان در آن زمان پدید آمده بود
نویسنده کتاب ظهور الحق که خود یکی از مبلغین و سردمداران فرقه ضاله بهائیه است، در این باره می نویسد: میرزا تقی خان و ناصرالدین شاه و سعیدالعلما بارفروشی نزد طایفه بابیه در درجه اولی از نفرت و لعن قرار داشته رجعت اعدا و قاتلین ائمه هدی بشمار آمدند.( ظهورالحق، ص212)
تقریباً پنجسال پیش از صدارت امیر کبیر, موجودیت بابیت اعلام شده بود و در آن مدت برای افرادی از قبیل امیر کبیر که در قسمت بالای کادر سیاسی کشور قرار داشته , ماهیت استعماری آنها کاملاً مکشوف شده بود , وجود دست استعمار پشت سر آنها و روابط آنها با سفارتخانه ها چیزی نبود که از نظر مثل امیر کبیر مخفی بماند و طبعاً از شخصیت ضد استعماری امیر کبیر انتظار می رفت که برای قلع و قمع آنها و کندن شرشان از جامعه اسلامی از هیچ اقدامی دریغ نکند . وقتی که امیر زمام کشور را به دست گرفت در کنار انواع کارشکنیهای استعمارگران در سراسر کشور , بابیها هم با الهام از سفارتخانه ها در چند نقطه ایران , انقلاب و آشوب به راه انداختند . در خراسان , مازندران , زنجان , تبریز , شیراز , اصفهان , یزد , تهران و بسیاری از شهرها از طرف بابیها و به الهام و کمک استعمارگران , فتنه و آشوب به وجود آمد . امیر احساس کرد که فتنه باب ریشه دار و عمیق است و اگر در سرکوبی آن مماطله و مسامحه شود , ممکن است کم کم غیر قابل شکست شود . ابتدا خیال می کرد که بهتر است با معرفی کامل باب او را رسوا و مفتضح کند و از این راه آتش فساد او را خاموش نماید , ولی در جریان کار به این حقیقت تلخ برخورد کرد که دست های مرموز حامی او خیلی قوی تر از ان است که با تبلیغات و حرف حساب بشود او را از میدان بدر کرد و آن دستها را شکست و معتقد شد که تا باب زنده است , هر روز شورشی از گوشه ای بروز خواهد کرد و عده ای را گمراه خواهد نمود و لذا علی رغم فشارها و مخالفت های خارجی ها تصمیم گرفت او را از میان بردارد . فتوای قتل باب را از علما گرفت و در شهر تبریز او را به دار آویخت و شورشهایی که در شهرهای مختلف کشور از طرف بابیها بروز کرد با نهایت جدیت و شدت عمل سرکوب نمود و فتنه جویان را مجازات کرد .( هاشمی رفسنجانی , اکبر , امیر کبیر قهرمان مبارزه با استعمار , تهران : فراهانی , ص 287-288) به دنبال این ماجرا دولت روس در جهت حمایت بی دریغ از بابیان و خصوصا میرزا حسینعلی، با همکاری مهداولیا (مادر شاه ) تلاش بی وقفه خود را در براندازی میرزا تقی خان امیر کبیر مصروف داشت و میرزا آقا خان نوری را که در زمان میرزا آغاسی منفور بود و در تبعید به سر می برد، دوباره برگرداند و در نهایت به صدر اعظمی نشاند .