فراموش کردن قرآن گناه نیست؛ ولى در قیامت موجب حسرت مى گردد و فضیلتى از کف او رفته است. ابى بصیر گوید: از امام صادق علیه السلام شنیدم که مى فرمود: «کسى که سوره اى از قرآن را فراموش کند، در قیامت آن سوره به صورتى زیبا و مقامى رفیع بر او ظاهر مى شود. وقتى بنده او را مى بیند، مى پرسد: کیستى؟ چقدر زیبایى؟ پاسخ مى دهد: آیا مرا نمى شناسى؟ من فلان سوره هستم. اگر مرا فراموش نمى کردى، تو را به آن مکان رفیع مى بردم».[ بحارالانوار، ج 92 ص 188.] البته نوعى فراموشى هم وجود دارد که گناه است و آن فراموش کردن هدایت هاى قرآن و نادیده گرفتن آن در مقام عمل است. در هر صورت براى آنکه قرآن در یاد بماند، بایستى مرتب تکرار گردد.