۱۳۹۲/۰۷/۰۳
–
۱۳۷ بازدید
انسان زنده احترامش بیشتر و همچنین زیارتش پر ثوابتر است یا کسی که از دنیا رفته است؟ اگر زنده، پس چرا در زمان زنده بودن ائمه (ع) این همه ثواب که برای زیارت ان بزرگواران نوشته شده نیست؟
طبق روایات و احادیث، احترام و زیارت ائمه و مومنین در زمان حیات و
ممات ایشان فرقی نمی کند چرا
که پیامبر(ص) و جانشینان بر حقّ او یعنی ائمه معصمومین(ع) از شأن، عظمت و مقام
والایی در نزد پروردگار متعال و در نظام تکوین و تشریع برخوردار هستند، زیارت آنان
چه در زمان حیات و چه پس از رحلت یا شهادت، دارای فضیلتهایی است.
با توجه به روایات وارد شده از ائمه معصومین وقتی ایشان می فرمایند
که اگر کسی ایشان را بعد از وفات زیارت کند مانند زیارت ایشان در زمان حیات است از
این گفته مشخص می گردد که زیارت بعد از وفات بالاتر و بهتر از زیارت بعد از حیات
نیست و در روایت زیارت بعد از ممات را مساوی با زیارت در زمان حیات قید کرده اند.
در
کامل الزیارات از پیامبر اسلام این گونه نقل شده است :
« من زارنى بعد وفاتى کان کمن زارنى فى حیاتى
وکنت له شهیداً و شافعاً یوم القیامه؛ هر کس مرا بعد از وفاتم زیارت کند مثل کسى
است که در زمان حیات من مرا زیارت کرده است و من شاهد براى او و شفاعت کننده در
روز قیامت خواهم بود»(بحار به نقل از کامل الزیارات، ج 97، ص 143).
هم
چنین می فرمایند: «هر کس مرا در زمان حیات و یا پس از وفاتم زیارت کند، به طور حتم
در روز قیامت هم جوار با من خواهد بود.»
فلسفه
ی اینکه به زیارت ائمه علیهم االسلام در روایات بیشتر پرداخته شده این است که به
از وفات آن بزرگواران بسیاری از مغرضان و دشمنان اهل بیت ،با ایجاد شبهه و دشمنی سعی
دارند که نقش ان بزرگواران (را بعد از فوت ایشان )در زندگی مردم کم رنگ تر کنند
لذا به زیارت ایشان در زمان بعد از فوت بیشتر اشاره و تاکید شده است ، تا دوستاران
و شیعیان آن بزرگواران در همه حال ارتباط خود را با ائمه اطهار حفظ نمایند و از
محضر ایشان بهره مند گردند .در نتیجه ثواب زیارت ایشان در زمان حیات کم تر نیست و
دارای برکات و ثواب فراوان است .
هم
چنین در مورد والدین هم همین طور است و در در دین اسلام به احترام ایشان بعد از
مرگ نیز تاکید فراوان شده است .چنانکه اگر شخصی در زمان حیاتشان کاملا حقوق ایشان
را به جا آورد ولی پس از فوت ایشان را فراموش کند (برای انها چیزی از دعا و قرآن و
…نفرستد)عاق والدین محسوب می شود.
هم
چنین غیبت از فرد مسلمان و مومن که فوت شده جایز نیست وباید حرمت او حتی بعد از
مرگ هم حفظ شود . در نتیجه احترام انسان مسلمان و مومن در همه حال باید رعایت شود و
بعد از مرگ هیچ حقی از به جا آوردن احترام از بین نمی رود .