آیات عظام امام و نورى: اگر نان‌خور صاحب خانه محسوب شود، زکات فطره میهمان بر عهده او است.[ امام، توضیح‌المسائل مراجع، م 1995.]آیت‌الله بهجت: اگر میهمان نان خور صاحب خانه محسوب شود و به قصد خوردن افطارى آمده باشد – هر چند براى او مانعى پیش آید که نتواند غذا صرف کند – زکات فطره او بر صاحب خانه واجب است.[ بهجت، وسیله‌النجاه، ج 1، م 1348.]آیات عظام تبریزى، سیستانى و وحید: اگر مهمانى باشد که شب را هم مى‌ماند، زکات فطره او بر عهده صاحب خانه است.[ تبریزى، استفتاء، س 783؛ سیستانى و وحید، منهاج‌الصالحین، زکاة الفطره، م 1172.]آیات عظام خامنه‌اى و فاضل: اگر نان‌خور صاحب خانه محسوب شود زکات فطره میهمان بر عهده او است؛ مانند خدمتکار و یا برخى از خویشاوندان که هر از چند گاه چند روزى در منزل صاحب خانه به سر مى‌برند، ولى زکات فطره میهمان یک شبه بر عهده صاحب خانه نیست.[ خامنه‌اى، استفتاء، س 888 و فاضل، جامع‌المسائل، ج 2، س 472.]آیت‌الله صافى: اگر میهمان نان خور صاحب خانه محسوب شود و یا افطارى صرف کند (هر چند نان خور محسوب نشود)، زکات فطره او بر صاحب خانه واجب است.[ صافى، هدایة العباد، ج 1، م، 1580.]آیت‌الله مکارم: اگر تصمیم دارد مدتى نیز صاحب‌خانه بماند، زکات فطره میهمان بر عهده او است؛ ولى اگر براى شب عید دعوت شده (و یا تنها شب را در آنجا مى‌ماند)، فطره او بر صاحب‌خانه نیست.[ مکارم، توضیح‌المسائل مراجع، م 1995 و تعلیقات على العروة، زکاة الفطره، الفصل الثانى.]