پرسشگر محترم با سلام و تشکر از ارتباطتان با این مرکز.بایدعرض کرد. بی گمان، تمامی احکام الاهی حتی ایمان ونمازدارای فلسفه و دلیل است، ولی لازم نیست در تمام احکام و فرمان های الاهی، در پی یافتن دلیل آن باشیم. مسلمان باید در برابر پیام وحی، تسلیم باشد و این روحیه تسلیم و پذیرش، کمال آدمی است و اساساً برخی از دستورات برای آزمودن روح تسلیم و بندگی است.
کسی که خداوند را حکیم و احکام و قوانینش را بر اساس حکمت می داند، نباید خیلی به دنبال دلیل یابی باشد، بلکه باید دلیلش را به خداوند حکیم بسپارد، اما در عین حال در بارۀ فلسفه نماز حتی برخی از ارکان، اجزا و قرائاتش؛ نظیر اسرار نیت، تشهد، رکوع، سجده، سلام ها و… دلیل ذکر شده است .
نماز که توجه به سرچشمه همه بزرگی ها و استمداد از کانون قدرت و عظمت است، کبر و غرور را از انسان می زداید. به بیان دیگر، نماز خودبینی و تکبر را می شکند؛ چرا که انسان هفده رکعت در هر شبانه روز و در هر رکعت دو بار در برابر خدا پیشانی بر خاک می گذارد، خود را ذره ای در برابر عظمت او می بیند. پرده های غرور و خودخواهی را کنار می گذارد؛ به همین دلیل امام علی علیه السلام بعد از ایمان نخستین عبادت را که نماز است با همین هدف تبیین می کند و می فرماید: خداوند ایمان را برای پاک سازی انسان از شک واجب کرده و نماز را برای پاک سازی از کبر.
در کتاب شریف نهج البلاغه که حاوى سخنان نغز و حکیمانه فلسفه ایمان راحضرت على علیه السلام مى باشد، مساله ایمان از جایگاه و اهمیت ویژه اى برخوردار است .همانا بهترین چیز که نزدیکى خواهان به خدا سبحان بدان توسل مى جویند ایمان به خدا و پیامبراست . خدا واجب کرده که شما ایمان بیاورید تا از شرک و جهل دور شوید.