همه مراجع: اگرچه تعبیر امر و نهی است، اما به این معنا نیست که در همه‌جا باید آمرانه برخورد کرد بلکه اگر احتمال بدهیم که با موعظه، نصیحت و با سخن لیّن و نرم و تعابیر محترمانه از او درخواست کنیم و از او تعریف کنیم و احترامش کنیم بعد گناهش را تذکر بدهیم اثر می‌کند و غرض حاصل می‌شود، واجب است از این طریق وارد شد و به همین اکتفا کرد و جایز نیست از این تجاوز کرد.[ امام، توضیح المسائل، م 2814 و تحریر الوسیله، امر به معروف، گفتار در مراتب، مرتبه دوم، م 2 و گفتار در شرایط وجوب، شرط دوم، م 3؛ خامنه‌ای، سایت، احکام موضوعی، امر به معروف؛ صافی، توضیح المسائل، م 2865؛ نوری، توضیح المسائل، م 2801؛ مکارم، توضیح المسائل، م 2419؛ سیستانی، توضیح المسائل،ج1، م 2212 و 2213؛ دفتر مراجع. ]