آیا

مى توان هر دختر و پسرى را که به ظاهر خود مى رسد متهم کرد؟ چرا بعضى ها در دانشگاه

و یا در بیرون دانشگاه در این مسئله حساس و سخت گیرند؟

آراسته

بودن همیشه پسندیده است. البته باید دقت داشت که نوع لباس و آرایش به حیا و عفت

عمومى آسیب نزند؛ زیرا «بدون عفت و حیا، هیچ کار زیبایى انجام نمى شود و هیچ کار

زشتى ترک نمى گردد»[1].

رعایت

حیا و عفت یک اصل دائمى در آراستگى مرد و زن است و اسلام درباره پوشش و آرایش در

برابر نامحرمان و به هنگام حضور در اجتماع خواستار رعایت حریم ها و مرزبندى ها

مى باشد.

در قرآن

آمده است؛ «اى فرزندان آدم ! براى شما لباسى فرو فرستادیم (و زمینه تهیه آن را

فراهم کردیم)، که بدن شما را مى پوشاند و جامه زینت است»[2].

بدیهى

است کسانى که مرز حیا و عفت را رعایت نکنند و نگاه هاى  دیگران را به خود جلب

نمایند به طور طبیعى آتش شهوت در دیگران تحریک شده و زمینه مفاسد اخلاقى را در

جامعه افزایش مى دهد.

در منابع

اسلامى نیز از لباس نازک که نقش مؤثرى در تحریک امیال جنسى دارد، منع شده است.

امام على

(علیه السلام)  فرمود: «لباس نازک بدن نما نپوشید؛ زیرا نشانه سستى در دین است».

در روایت

دیگرى از عایشه نقل گردیده: خواهرش اسماء در حالى که لباس نازکى بر تن داشت، نزد

رسول خدا (صلی الله علیه وآله)  آمد، حضرت روى از وى برتافت و فرمود: «اى اسماء، زن

هنگامى که به بلوغ مى رسد، صحیح نیست که غیر از این قسمت و این قسمت از بدنش پیدا

باشد» و به صورت و کفین خویش اشاره کرد[3].

هم چنین

امام صادق (علیه السلام)  در این باره فرموده اند: «زیبنده زن مسلمان نیست که روسرى

یا پیراهنى بپوشد که بدن از زیر آن دیده شود»[4].

گفتنى

است، در میان زنان و دختران دو ویژگى بیش از مردان و پسران نمایان است: یکى

خودآرایى و تمایل به آرایش و دیگرى روحیه خجالت و حیا که این دو ویژگى در دختران و

زنان بسیار پسندیده و با اهمیت است و لازم است جایگاه ابراز آن مدیریت شود. در

فرهنگ ادیان الهى و به ویژه در اسلام بسیار تأکید شده است که خودآرایى و آرایش زن

در چارچوب  خانواده نمایان شود که زمینه لذت و مهر و محبت را هرچه بیش تر به طور

سالم فراهم کند و خجالت و حیا در بیرون خانواده هرچه بیش تر رعایت گردد تا زمینه

احتیاط و دورى از سوء استفاده ناهنجاران بیش تر فراهم شود. از این رو پیامبر خدا

(صلی الله علیه وآله)  نهى فرمود که زن براى غیرشوهرش زینت کند و اگر چنین کند حقّ

خدا است که او را به آتش بسوزاند.[5]

در روایت

دیگرى نیز امام باقر (علیه السلام)  در خصوص لباس هاى کوتاه چنین بیان داشته اند:

«براى زن مسلمان شایسته نیست که روسرى و پیراهنى بر تن کند که او را نپوشاند و بدن

نما باشد»[6].

از دیگر

لباس هایى که با عفت و حیا منافات دارد و از سوى اسلام ممنوع شده است، لباس هاى تنگ

و چسبان است که برجستگى هاى اندام بدن را نمایان ساخته، تحریک جنسى را به دنبال

دارد.

منابع