در روایات از امام صادق(علیه السلام) در وصف مجلس عروسی آمده است:
«به درستی که خداوند متعال خانه ای که در آن عروسی باشد را دوست دارد»[ «إِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ یُحِبُّ الْبَیْتَ الَّذِی فِیهِ الْعُرْسُ » الکافی (ط – الإسلامیة)، ج 6، 54، باب کراهیة طلاق الزوجة الموافقة…»،. ص54.].
پس چرا باید مجلسی را که خداوند آن را دوست دارد به مجلس گناه که مورد غضب الهی است تبدیل نمود.
نکته قابل توجه در خصوص امر به معروف و نهی از منکر مجالس عروسی آن است که گاهی افراد به هنگام مواجه شدن با کاری که با موازین شرعی ناسازگار است، خیلی سریع واکنش نشان داده و این باعث به وجودآمدن ناراحتی ها و اختلاف هایی بین این افراد و دوستان، یا خانواده می شود. بنابراین هر اقدامی که به عنوان امر به معروف و نهی از منکر نسبت به مجالس عروسی صورت می گیرد، باید حساب شده و دقیق باشد.
به همین منظور برخی از راهکارهایی که می تواند جهت جلوگیری از گناه انجام داد، به شرح ذیل می باشد:

برنامه های جایگزین

برای جلوگیری از گناهانی که در مجالس عروسی به وقوع می پیوندد می توان برنامه های مفیدی را به عنوان جایگزین معرفی نمود.
به عنوان نمونه می توان توصیه نمود مراسم جشن هم زمان با یکی از اعیاد اسلامی برگزار گردیده و به همین مناسبت از مداحان جهت اجرای برنامه و خواندن اشعار ویژه آن عید و مولودی خوانی دعوت نمود؛ علاوه بر این می توان از نقل لطیفه ها و حکایات جالب و شنیدنی توسط بعضی سخنرانان ماهر که به راحتی می توانند مخاطب خود را بدون گناه تا پایان مجلس بخندانند استفاده نمود و یا از افرادی که کارهای تردستی و دیدنی انجام می دهند استفاده کرد و… که همه این موارد نمونه هایی از برنامه های می باشد که به مجلس و مراسم، شادی و گرمی لازم را می بخشد و می توان آنها را به عنوان جایگزین به خانواده عروس و داماد معرفی نمود.

اعلام موضع پیش از مجلس عروسی

یکی از روش های تأثیرگذاری که بزرگان فامیل و افراد صاحب نفوذ خانواده مانند روحانیون، جهت جلوگیری از وقوع منکر در مجالس عروسی می توانند انجام دهند آن است که پیش از برگزاری مراسم عروسی مواضع و خطوط قرمز خود را برای شرکت در این مجلس اعلام نمایند.
این افراد می توانند به صورت صریح و کاملاً محترمانه اعلام نمایند که بنا به نظر تمامی مراجع عظام تقلید، شرکت در مجالس گناه حرام می باشد[ ر.ک: استفتاءآت در مورد جشن‌های میلاد و مراسم عروسی، نشریه مبلغان، شماره 6، 1421ق، صفحه 75-77.] و به همین دلیل در صورت عدم رعایت موازین شرعی از حضور در این مراسم معذور می باشند و در نهایت از آنها بخواهند که مجلس را به‌گونه ای برگزار کنند که امکان شرکت در آن را داشته باشند.

کمک گرفتن از بزرگان فامیل

یکی از راه های نهی از منکر به هنگام برگزاری مجالس عروسی، صحبت با بزرگان فامیل و درخواست از آنها جهت کنترل مجلس می باشد.[ ر.ک: محمود اکبری، غم و شادی در سیره معصومان(علیهم السلام)، صفحه نگار، قم، اول، 1380، ص50.]

ترک مجلس گناه

در صورت ادامه روند گناه در مجلس عروسی و بی تأثیر بودن تذکرات داده شده وظیفه شرعی هر متدینی آن است که در اعتراض به این روند مجلس گناه را ترک نماید.
امام صادق(علیه السلام) در این باره فرموده اند:
«نباید مؤمن در مجلس گناهی بنشیند که قدرت بر تغییر آن را ندارد».[ «عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ(علیه السلام) قَالَ لَا یَنْبَغِی لِلْمُؤْمِنِ أَنْ یَجْلِسَ مَجْلِساً یُعْصَى اللَّهُ فِیهِ وَ لَا یَقْدِرُ عَلَى تَغْیِیرِهِ» الکافی (ط – الإسلامیة)، ج 2، 374.]