با تشکر از ارتباط شما با این مرکز و حسن اعتماد شما به مطلب زیر توجه کنید .
1. مسخره کردن دیگران از این نظر که گناه و معصیت و عمل کردن بر خلاف دستور الهی است حق الله است و از این نظر که موجب ضایع شدن و شکسته شدن و خرد شدن و ناراحتی فرد ی که مورد تمسخر واقع شده می شود حق الناس محسوب می شود .
2. از این نظر فرد مسخره کننده باید از این عمل و گناه خود توبه کند و در صورت امکان از فرد مورد تمسخر حلالیت بطلبد .
3.عبادات باید با قصد قربت انجام گیرد و ریا با قصد قربت منافات دارد و به همین دلیل ریا باطل کننده عبادت است .
4. آیه الله بهجت ره می فرماید : عبادتى که  ریا   دارد حرام  است   و بعضى گفته اند:  ریا   در عبادات مبطل   هم هست ، در غیر  عبادات ریا   اشکال ندارد .
5. ریا بر چند قسم است: 
الف) محض ریا یعنى عمل فقط و فقط براى نشان دادن به مردم انجام گیرد.
ب ) انضمام ریا یعنى انجام عملى که هم در آن قصد قربت و هم قصد ریا و نشان دادن به مردم باشد.
ج ) ریا در بعضى از اجزاء عمل چه آن بعضى واجب باشد یا مستحب.
د ) ریا در مکان عمل گرچه خود عمل براى خدا باشد مثل خواندن نماز در صف اول جماعت که انتخاب صف اول ریایى باشد.
ه ) ریا در زمان عمل گرچه خود عمل براى خدا باشد مثل خواندن نماز اول وقت که انتخاب زمان اول وقت از روى ریا باشد.
و ) ریا در وصف عمل مثل خواندن نماز با تأنى و خشوع که این تأنى و خشوع از روى ریا باشد.
اگر تمام این اقسام ریا نسبت به عمل عبادى (عملى که در آن قصد قربت شرط است مثل نماز) باشد هم حرام و هم مبطل عمل است البته با اختلاف کمى در فتاوا، (عروة الوثقى، سید محمد کاظم طباطبایى یزدى، ج 1، ص 470 تا 472، بحث نیت نماز).