پس از رحلت رسول اکرم صلى الله علیه و آله، یاران و اصحاب آن حضرت، به جمع آورى آیات قرآن اقدام کردند. حضرت على علیه السلام – که از همه یاران پیامبر صلى الله علیه و آله به خصوصیات تنزیل و تأویل قرآن آگاه تر بود – پیش از همه به این کار اقدام کرد و به مردم عرضه کرد؛ لکن به دلایلى مورد استقبال و پذیرش دستگاه رسمى خلافت واقع نشد. امام على علیه السلام آن را به خانه برگرداند و بنا بر روایتى فرمود: «از این پس هرگز آن را نخواهید دید». آن مصحف پس از امام علیه السلام، نزد فرزندان و امامان معصوم علیهم السلام باقى ماند.گفتنى است قرآن ها یا نسخه هایى از قرآن – که منسوب به امام على بن ابى طالب است و در بعضى از موزه ها و کتابخانه ها موجود است – نمى تواند از نظر تاریخى و شواهد و قراین به طور حتمى، متعلق به آن حضرت باشد.

ویژگى هاى مصحف حضرت على علیه السلام

مصحف امام على علیه السلام، نسبت به دیگر مصحف ها، از امتیازات فراوانى برخوردار بود؛ از جمله:
1. بنا بر گفته برخى صاحب نظران، مصحف امام على علیه السلام براساس ترتیب نزول، تنظیم شده بود.[ سیوطى، الاتقان، ج 1، ص 183، نوع 18.]2. مصحف آن حضرت، مطابق با قرائت پیامبر صلى الله علیه و آله بود و اختلاف قرائت در آن راه نداشت.
3. مشتمل بر اسباب و مکان هاى نزول آیات و نام اشخاصى بود که آیات در شأن آنان نازل گشته بود.
4. جوانب کلى و تأویل آیات در این مصحف روشن شده بود.[ ر.ک:
الف. جوان آراسته، حسین، درسنامه علوم قرآن، ص 163؛
ب. فصلنامه بینات، ش 28، ص 184؛
ج. رامیار، محمود، تاریخ قرآن، ص 365.]بنابراین مصحف امام على علیه السلام، قرآن دیگرى یا مشتمل بر آیاتى غیر از آنچه در قرآن هاى موجود است، نیست. تفاوت عمده آن در ترتیب و اشتمال بر توضیحات و اطلاعات جانبى (مانند شأن نزول و…) است که در فهم قرآن، تأثیر به سزایى دارد. خود آن حضرت نیز فرمود: «لقد جئتهم بالکتاب مشتملاً على التنزیل و التأویل»[ بلاغى، محمدجواد، آلاء الرحمان، طبع نجف، ج 1، ص 257.]؛ «من قرآن را همراه با توضیحات مربوط به نزول و تأویل آن عرضه کردم».
و نیز فرمود: «آیه اى بر پیامبر صلى الله علیه و آله نازل نشد، مگر آنکه بر من خوانده و املا فرمود و من آن را با خط خود نوشتم و نیز تفسیر و تأویل، ناسخ و منسوخ و محکم و متشابه هر آیه را به من آموخت و مرا دعا فرمود تا خداوند فهم و حفظ آن را به من مرحمت فرماید. از آن روز تا به حال، هیچ آیه اى را فراموش نکرده ام و هیچ دانش و شناختى را که پیامبر صلى الله علیه و آله وسلم به من آموخته و من آن را نوشته ام، از دست نداده ام»[ تفسیر برهان، ج 1، ص 16، شماره 14 ؛ ق معرفت، محمد هادى، تاریخ قرآن، ص 86.].