باید درجواب عرض کرد: تولّیتم، بهیئت ماضى و خطاب، و مصدر آن تولّی بمعنى روى گردانیدن و بقرینه سیاق عبارت از نقض پیمانى است که بنى اسرائیل بدان ملتزم شدند ولى: بمعنى واقع شدن چیزى است در پشت چیز دیگر با بودن رابطه در میان آنها. و از همین مفهوم و مادّه است: کلمات- ولایت، تولیت، ولىّ، متولّى، تولّى، مولى، اولى، و غیر اینها. تولیت: بمعنى متعدّى، و واقع کردن و قرار دادن کسى یا چیزى است درپشت دیگرى، یعنى جعل مفهوم ولایت در خارج در وجود شخصى یا چیزى دیگر.و همچنین اطلاق مى شود به برقرار دادن پشت خود بر چیزى دیگر، و در اینصورت بمعنى إدبار و تحویل وجه از دیگرى یا از کلام او یا از مواجهه با چیز دیگر مى شود، و در معنى کلمه- عن مقدّر مى شود.
ولایت: بمعنى تدبیر امور دیگرى و قیام بر رسیدگى و انجام دادن جریان زندگى و معیشت او باشد، گویى که شخص ولىّ پیوسته در پشت سر او قیام کرده و ناظر و متوجّه امور او است.
و مولى: بصیغه اسم مکان، و بمعنى محلّ و مصداق ظهور ولایت باشد، یعنى کسیکه مفهوم ولایت در وجود او جلوه و ظاهر شده، و متولّى امور دیگرى مى شود، مانند مولى بودن خداوند متعال نسبت به بندگان خود، و مولى بودن مالک ظاهرى نسبت به عبید و بنده هاى مملوک خود، و این صیغه دلالت آن بر ولایت قویتر و محکمتر از کلمه ولىّ بوزن صفت مشبهه باشد.