۱۳۹۳/۰۹/۲۰
–
۴۹۳ بازدید
با سلام وعرض ادب
سوال من این هست که ارتباط دعا کردن ومقام رضا چیه؟اگر ما دعوت شدیم به اینکه راضی به رضای خدا باشیم پس دعا کردن واصرار برای درخواستمون چه معنایی داره؟من مدتهاست آرزویی دارم که برای اجابتش سخت دعا میکنم اما برام سوال شده اگه باید راضی باشم به اون چیزی که خدا میخواد(در اینجا شاید براورده نشدن آرزوی من)پس چرا اینقدر به درگاه خدادعا میکنم.
لطفا منو راهنمایی کنید
ممنونتون هستم وآرزومند اجابت فوری خواسته های قلبیتون
یا حق
پرسشگر گرامی با سلام و سپاس از ارتباط شما با این مرکز
1. دعا و صدا زدن و خواندن معبود و درخواست از او نشانه عبودیت و علامت بندگی است. دعا دراز کردن دست نیاز به سوی بی نیاز است. دعا ارتباط انسان زمینی با آسمان است. دعا در یک جمله اظهار نیاز و فقر بنده ای که فقر مطلق است با خدایی است که بی نیاز مطلق است .
2.خداوند خود ما را به دعا کردن دعوت نموده و فرموده : وَ قالَ رَبُّکُمُ ادْعُونی أَسْتَجِبْ لَکُمْ إِنَّ الَّذینَ یَسْتَکْبِرُونَ عَنْ عِبادَتی سَیَدْخُلُونَ جَهَنَّمَ داخِرینَ (غافر=60)
و پروردگارتان فرمود: «مرا بخوانید تا شما را اجابت کنم. در حقیقت، کسانى که از پرستش من کبر مى ورزند به زودى خوار در دوزخ درمى آیند.»
و نیز فرموده :قُلْ ما یَعْبَؤُا بِکُمْ رَبِّی لَوْ لا دُعاؤُکُمْ فَقَدْ کَذَّبْتُمْ فَسَوْفَ یَکُونُ لِزاماً (فرقان=77)
بگو: «اگر دعاى شما نباشد، پروردگارم هیچ اعتنایى به شما نمى کند. در حقیقت شما به تکذیب پرداخته اید و به زودى [عذاب بر شما] لازم خواهد شد.»
3. بنا بر این هدف اصلی از دعا ظهور دادن عجز و فقر و اعتراف به غنا و بی نیازی حق تعالی است که همان حقیقت عبودیت و بندگی است و اجابت دعا و بر اوردن خواسته بنده هدفی ضمنی و حاشیه ای است .
4. بنا بر این ما وظیفه دعا داریم و دعا هویت بندگی ما است و دعای ما به اجابت برسد یا نرسد بندگی و عبودیت ما با دعا ثابت شده و تثبیت می گردد و بر اورده شدن خواسته ما بسته به خواست و مصلحت بینی خداوند نسبت به ما دارد و اگر براوردن شدن این خواسته به خیر و صلاح و مصلحت ما نبود اینجا جای تسلیم و رضا است .
1. دعا و صدا زدن و خواندن معبود و درخواست از او نشانه عبودیت و علامت بندگی است. دعا دراز کردن دست نیاز به سوی بی نیاز است. دعا ارتباط انسان زمینی با آسمان است. دعا در یک جمله اظهار نیاز و فقر بنده ای که فقر مطلق است با خدایی است که بی نیاز مطلق است .
2.خداوند خود ما را به دعا کردن دعوت نموده و فرموده : وَ قالَ رَبُّکُمُ ادْعُونی أَسْتَجِبْ لَکُمْ إِنَّ الَّذینَ یَسْتَکْبِرُونَ عَنْ عِبادَتی سَیَدْخُلُونَ جَهَنَّمَ داخِرینَ (غافر=60)
و پروردگارتان فرمود: «مرا بخوانید تا شما را اجابت کنم. در حقیقت، کسانى که از پرستش من کبر مى ورزند به زودى خوار در دوزخ درمى آیند.»
و نیز فرموده :قُلْ ما یَعْبَؤُا بِکُمْ رَبِّی لَوْ لا دُعاؤُکُمْ فَقَدْ کَذَّبْتُمْ فَسَوْفَ یَکُونُ لِزاماً (فرقان=77)
بگو: «اگر دعاى شما نباشد، پروردگارم هیچ اعتنایى به شما نمى کند. در حقیقت شما به تکذیب پرداخته اید و به زودى [عذاب بر شما] لازم خواهد شد.»
3. بنا بر این هدف اصلی از دعا ظهور دادن عجز و فقر و اعتراف به غنا و بی نیازی حق تعالی است که همان حقیقت عبودیت و بندگی است و اجابت دعا و بر اوردن خواسته بنده هدفی ضمنی و حاشیه ای است .
4. بنا بر این ما وظیفه دعا داریم و دعا هویت بندگی ما است و دعای ما به اجابت برسد یا نرسد بندگی و عبودیت ما با دعا ثابت شده و تثبیت می گردد و بر اورده شدن خواسته ما بسته به خواست و مصلحت بینی خداوند نسبت به ما دارد و اگر براوردن شدن این خواسته به خیر و صلاح و مصلحت ما نبود اینجا جای تسلیم و رضا است .