با سلام و تشکر از اعتماد شما به این مرکز
1.      در روایات برای شرکت در تشییع جنازه اهل ایمان ثواب ها و فضیلت های بسیاری نقل شده و بر آن تاکید خاصی شده است .
در این باب روایات بسیارى است که ما به قسمتى از آنها اشاره مى کنیم :
1 ـ امام باقر ( علیه السلام ) فرمود: حضرت موسى ( علیه السلام ) در مقام مناجات عرض کرد پروردگارا اجر و پاداش کسى که جنازه اى را تشییع نماید چیست؟
خطاب رسید اى موسى: هرگاه کسى جنازه اى را تشییع نماید فرشتگانى را براى او مأمور مى کنم که وقتى که از قبر خود برانگیخته مى شود با بیرقهایى تا صف محشر او را مشایعت نمایند . ( وسائل ج 1 ص 822 )

2 ـ پیامبر اکرم ( صلى الله علیه وآله وسلم ) فرمود: هرگاه کسى جنازه اى را تشییع کند، به هر قدمى که برمى دارد ثواب صد هزار هزار حسنه در نامه عملش ثبت و صد هزار هزار گناه از نامه عملش محو مى شود و صد هزار هزار درجه برایش بالا مى رود. و اگر به نمازش شرکت کند صد هزار هزار فرشته به تشییع جنازه خودش شرکت مى کنند و براى او طلب مغفرت
مى نمایند و چنانچه تا دفن میّت بماند همان فرشته ها تا روز قیامت براى او طلب آمرزش مى کنند . ( وسائل ج 1 ص 821
)
2.     در روایات اهل بیت حتی نسبت به شرکت در تشییع جنازه اهل سنت نیز تاکید و توصیه شده است .
3.    اما در مورد حضور در تشییه جنازه کفار و مشرکین و منافقین نه تنها سفارشی نشده بلکه چون شرکت در این مراسم به معنای تایید عقیده و افکار غلط و باطل انها است و مرز بندی با انها لازم است مطلوب و شایسته انسان مومن نیست مگر به لحاظ مصالح و شرایطی خاص .
4.    در قران کریم صریحا پیامبر ص از شرکت در تشییع جنازه منافقین منع شده اند . در آیه 84 سوره مبارکه توبه خداوند خطاب به پیامبر ص چنین فرموده است :
وَ لا تُصَلِّ عَلى أَحَدٍ مِنْهُمْ ماتَ أَبَداً وَ لا تَقُمْ عَلى قَبْرِهِ إِنَّهُمْ کَفَرُوا بِاللَّهِ وَ رَسُولِهِ وَ ماتُوا وَ هُمْ فاسِقُونَ
بر هیچیک از آنها که بمیرد نماز نخوان، و بر کنار قبرش (براى دعا و طلب آمرزش) نایست چرا که آنها به خدا و رسولش کافر شدند، و در حالى که فاسق بودند از دنیا رفتند.
پس از آنکه منافقان با تخلف صریح از شرکت در میدان جهاد پرده ها را دریدند و کارشان بر ملا شد، خداوند به پیامبرش دستور مى دهد روش صریحتر و محکمترى در برابر آنها اتخاذ کند تا براى همیشه فکر نفاق و منافق گرى از مغزهاى دیگران برچیده شود، و منافقان نیز بدانند در جامعه اسلامى محلى براى آنها وجود نخواهد داشت.
لذا مى فرماید: بر هیچیک از آنها (منافقان) که از دنیا مى روند نماز مگزار! (وَ لا تُصَلِّ عَلى أَحَدٍ مِنْهُمْ ماتَ أَبَداً).
و هیچگاه در کنار قبر او براى طلب آمرزش و استغفار نایست (وَ لا تَقُمْ عَلى قَبْرِهِ).
در حقیقت این یک نوع مبارزه منفى، و در عین حال مؤثر، در برابر گروه منافقان است، زیرا به جهاتى که در گذشته گفتیم، پیامبر ص نمى توانست رسما دستور قتل آنها و پاکسازى محیط جامعه اسلامى را از این طریق صادر کند، ولى مبارزات منفى به حد کافى در بى اعتبار ساختن آنان، و انزوا و طردشان از جامعه اسلامى، اثر مى گذارد.
زیرا مى دانیم یک فرد مؤمن راستین، هم در حال حیات و هم پس از مرگ محترم است، به همین دلیل در برنامه هاى اسلامى دستور غسل و کفن و نماز و دفن او داده شده است که با احترام هر چه بیشتر، با تشریفات خاصى، او را به خاک بسپارند، و حتى پس از دفن در کنار قبر او بیایند و براى گناهان و لغزشهاى احتمالى او از خداوند طلب بخشش کنند.
عدم انجام این مراسم در باره یک فرد به معنى طرد او از جامعه اسلامى است، و اگر این طرد کننده، شخص پیامبر ص بوده باشد، ضربه اى سخت و سنگین به حیثیت چنین فرد مطرودى وارد خواهد آمد، در حقیقت این یک برنامه مبارزه حساب شده در برابر گروه منافقان در آن زمان بود که امروز هم مسلمانان باید از روشهاى مشابه آن استفاده کنند.
یعنى ما دام که افراد اظهار اسلام مى کنند و به ظواهر اسلام پاى بندند باید  معامله یک مسلمان با آنها کرد هر چند باطنشان طور دیگرى باشد ولى اگر پرده ها را دریدند و نفاق خود را ظاهر کردند باید با آنها همانند بیگانگان از اسلام رفتار نمود.
در پایان آیه بار دیگر دلیل این دستور را روشن مى سازد و مى فرماید:
این حکم به خاطر آن است که آنها به خدا و پیامبرش کافر شدند (إِنَّهُمْ کَفَرُوا بِاللَّهِ وَ رَسُولِهِ).
و در حالى که فاسق و مخالف فرمان خدا بودند از دنیا رفتند نه از کرده خود پشیمان شدند و نه با آب توبه لکه هاى گناه را از دامان شستند (وَ ماتُوا وَ هُمْ فاسِقُونَ).
  تفسیر نمونه، ج 8، ص: 68