وجه غریب بودن حدیث را مرحوم صدوق دو چیز ذکر می کند یکی به جهت براق و اوصافی که برای آن در حدیث آمده و دیگر به جهت ذکر حضرت حمزه به همراه انبیای الهی .
اما این که دقیقا از چه جهت آمدن براق و خصوصیات آن در این حدیث از نظر  ایشان غریب بوده برای ما معلوم نیست آنچه در حدیث مورد اشکال با دیگر روایات است این است که در این روایت آمده است همه در قیامت پیاده هستند و به جز چهار نفر در حالی که در روایات دیگری سخن از سواره بودن تمامی مومنان به میان آمده مرحوم مجلسی در بحار در جلد مربوط به معاد همین روایت را آورده است و در ذیل آن می گوید :
بیان قوله ص لن یرکب یومئذ إلا أربعة لعل هذا مختص ببعض مواطن القیامة لا جمیعها لئلا ینافی الأخبار الکثیرة الدالة على أن المتقین رکبان یوم القیامة و یؤیده قوله ص فی الخبر الآتی یأتی على الناس یوم القیامة وقت ما فیه راکب إلا نحن أربعة.
«این سخن پیامبر که سواره ای در آن روز نیست مگر چهار نفر شاید مخصوص به برخی از مواقف قیامت باشد تا منافاتی میان این حدیث و دیگر روایاتی که دلالت می کند پرهیزگاران روز قیامت سواره اند  نباشد و موید آن این که در خبر دیگری از پیامبر آمده است می آید بر مردم در قیامت وقتی که در آن سواره ای نیست به جز ما چهار نفر» .
خلاصه از نظر مرحوم مجلسی مشکل این روایت تنها  انحصار سواران در چهار نفر است که موضوع را ایشان به این شکل حل می کند که این روایت مخصوص به موقف خاصی از مواقف قیامت است .
در خصوص معاد جسمانی جای تردید نیست که معاد جسمانی است و آیات وروایت فراوان بر آن دلالت دارد از این روایت هم این موضوع استفاده می شود هر چند موضوع این روایت مطلب دیگری است