برخى بالا بودن قیمت مهر را نشانه توجه به ارزش اجتماعى زن مى شمارند. این کار شبیه بالا بردن قیمت کالاست که نشانه ارزش تجارى آن به حساب مى آید.قرآن کریم از مهر به عنوان «نحله؛ بخشش» یاد مى کند.«وَ ءَاتُوا النِّساءَ صدُقَتهِنَّ نحْلَةً»؛نساء (4)، آیه 4.؛ «و مهر زنان را به عنوان هدیه اى از روى طیب خاطر به آنان بپردازید».
نحله به معناى هدیه بلا عوض و هبه است که رمز و علامت محبت و دوستى شمرده مى شود، نه قیمت انسان.
به نظر مى رسد زنى که براى خود احترام قائل است اجازه نمى دهد درباره اندازه و قیمت مهرش طول و تفصیل داده شود.
در روایات نیز سنگین بودن مهر نکوهش شده و کم بودن مهر مورد ستایش قرار گرفته است.
امام صادق علیه السلام فرمود: «فأما شؤم المرأة فکثرة مهرها…»؛میزان الحکمه، محمد محمدى رى شهرى، ج 2، ص 1182.؛ «شومى زن، سنگین بودن مهرش است».
و نیز پیامبر اکرم صلى الله علیه وآله فرمود: «افضل نساء امّتى… أقلهنّ مهراً»؛همان.؛ «بهترین زنان امت من… زنى است که مهرش از همه کمتر باشد». زیرا سنگینى مهر گاه ازدواج را پیچیده و دشوار مى کند.
اما اینکه مهریه را پشتوانه و ضمانت اجرایى زندگى شایسته به حساب مى آورند، رویکرد انحرافى در کارکرد و نقش مهریه است. مهریه یک هبه شیرین است نه اینکه یک مهار و افسار باشد. بى تردید آنچه که زندگى زناشویى را حفظ مى کند، مودّت و رحمت و احساس مسئولیت اخلاقى و اسلامى مشترک دو طرف است نه مهریه سنگین. زندگى مشترک را باید با اخلاق و تربیت اسلامى و انسانى مستحکم ساخت نه با حقوق و قانون و دادگاه که آخر خط است.
مهریه بالا نه تنها موجب استحکام خانواده نیست بلکه در بسیارى از مواقع کانون خانواده را از هم مى پاشد و خود یکى از عوامل بروز اختلاف و زمینه ساز نااستوارى پیوند مقدّس زناشویى است.
مقدار مهریه، ارتباط چندانى با طلاق ندارد. زیرا اگر ادامه زندگى زناشویى به ضرر زن یا شوهر و یا هر دو باشد، ادامه زندگى موجب خسارت بیشتر طرفین خواهد بود. و هر کدام از زن و شوهر باید کارى کنند تا جلوى خسارت بیشتر گرفته شود. حتى گاهى زن از مهریه خود چشم پوشى مى کند و از شوهرى که دلخواهش نیست جدا مى شود، پس برپایى و استحکام خانواده، مهریه سنگین نیست بلکه رحمت و محبت متقابل است.