دانشجوی محترم ضمن تشکر از اینکه این مرکز را به منظور دریافت پاسخ سوالات خویش انتخاب کرده اید و نیز عذرخواهی بابت تاخیری که در ارسال پاسخ سوال پیش آمد ابتدا لازم است اشاره نماییم به طور کلی غربی ها در طول تاریخ تلاش کرده اند تا با شناخت هر چه بیشتر از اوضاع و احوال ملت های دیگر و به ویژه ملل شرقی و مسلمان و از جمله ملت بزرگ ایران ، راه های نفوذ به این سرزمین را پیدا کرده و به تاراج منابع مادی و معنوی آن پرداخته و در نهایت حلقه های زنجیر استعمار را تکمیل نمایند . این مساله برای استعمارگران به ویژه در زمینه ملت ایران بسیار پررنگ و اساسی بوده است . چرا که ملت ایران بر خلاف ملت های دیگر که پس از مدتی مقاومت در برابر استعمار به راحتی زانو زده و عقب نشینی نموده اند ، هرگز در برابر استعمار سر خم نکرده و مقاومت های جانانه و دلیرانه ای در برابر طرح ها و نقشه های شوم استعماری غربی ها انجام داده است به گونه ای که در دوران استعمار کهن اروپایی ها بر سراسر دنیا ، کشور ما یکی از هشت کشوری بود که هرگز به صورت رسمی تحت سلطه استعمار غربی ها در نیامد هر چند در این مدت ضربه های فراوانی از شلاق استعمار را بر پیکر خویش احساس نمود . بر این اساس غربی ها به منظور کشف راز این مقاومت ، افرادی را تحت عناوینی همچون خاورشناس ، مستشرق و شرق شناس به کشورهای اسلامی و به ویژه کشور ما گسیل داشتند تا با مطالعه عناصر فرهنگی ، جغرافیایی ، تاریخی و … کشور ها راز مقاومت کشورها را در برابر استعمار شناسایی نمایند و کشورهای استعماری را در زمینه یافتن منفذهایی برای تسخیر در این دژهای مستحکم یاری نمایند . در این میان کشورهای استعماری یکی از رازهای مقاومت سرسختانه ایرانیان را در فرهنگ قوی دینی و اطاعت پذیری آنان از مراجع معظم تقلید یافتند که همواره با عمل به آموزه هایی از قبیل نفی سبیل (آموزه ای که هر گونه سلطه غیر مسلمان را بر مسلمانان نفی می کند) مانع از عملی شدن نقشه های استعمارگران می شد . بر این اساس بود که به منظور رهایی از این نقطه قوت بخش ملت ایران ، اقدام به چند کار اساسی نمودند که در راس آنها ساخت فرقه های انحرافی همچون وهابیت و وبهائیت بود که عامل مهمی در تفرقه افکنی میان مسلمانان بود . آنان همچنین با حمایت از جریان های مذهب ستیز و مرجعیت گریز و تقویت افکاری که هر گونه مرجعیت دینی را انکار می کند تلاش نمودند تا به تضعیف نهاد مرجعیت ، دیانت و مذهب که همواره عامل ایستادگی در برابر استعمار بوده است بپردازند . استعمارگران همچنین به منظور جلوگیری از همبستگی اسلامی میان کشورهای مسلمان که مهمترین مانع نفوذ غرب در سطح جهان اسلام بود چند اقدام مهم انجام دادند از جمله تجزیه کشورهای بزرگ اسلامی ، تشکیل دولت نامشروع اسرائیل ، ایجاد جنگ مذهبی و پر رنگ کردن موضوعات اختلاف برانگیز مذهبی که این پروژه امروزه در راس پروژه های دشمنان قرار داشته و با قدرت تمام در حال عملیاتی کردن می باشد ؛ موضوعی که اهمیت آن به گونه ای است که به عنوان یکی از پروتکلهای رژیم صهیونیستی مورد توجه قرار گرفته است در پروتکل پنجم چنین آمده است « ما با برانگیختن دشمنیهای مذهبی و نژادی میان غیر یهود میان منافع شخصی و ملی آنان تناقض ایجاد می کنیم » (پژوهه صهیونیت ، مجموعه مقالات ،تهران :مؤسسه فرهنگی و پژوهشی ضیاء اندیشه ،1376 ص 35) ریچارد نیکسون یکی از رییس جمهورهای قبلی آمریکا نیز می گوید: برای اینکه امریکا بتواند در جهان اسلام فعالیت کند سیاستگزاران این کشور باید در فضای کینه آمیز در گیریهای عقیدتی و رقابتهای ملی مانور دهند (فرصت را از دست ندهید ،ص 199). این موضوع به ویژه به دنبال پیروزی انقلاب اسلامی و برجسته شدن ابعاد سیاسی اسلام که بسان رقیبی در برابر لیبرال دموکراسی غربی قد علم کرده است از سوی غربی ها پیگیری شد و طرح موضوعات اختلاف برانگیز میان شیعیان و سنی ها برجسته تر شد و امروزه کار به جایی رسیده است که حتی میان خود شیعیان نیز تلاش های تفرقه افکنانه صورت می گیرد که پیدایش جریانی که امروزه اصطلاحا «تشیع انگلیسی» نامیده می شود نمود بارزی از این موضوع می باشد . از سوی دیگر پروژه تفرقه افکنی تنها در سطح کلان جهان اسلام باقی نمانده و تا درون جوامع نیز کشیده شده است به طوری که تلاش های فراوانی صورت می گیرد تا در درون جوامع اسلامی و از جمله جامعه ایران همواره فضای دو قطبی و تفرقه وجود داشته باشد ، البته اصل دو قطبی و یا حتی چند قطبی بودن جامعه به معنای به رسمیت شناخته شدن سلایق و دیدگاه های متعدد و بهره گیری از این سلایق در جهت رشد کشور امری طبیعی و نشانه رشد سیاسی یک کشور می باشد اما مشکل زمانی بروز می کند که این دوگانگی ها و چند گانگی ها به تفرقه ، جدایی و در نهایت تنش منتهی شود و دشمنان نیز به صورت مداوم در تنور آن می دمند که چنین شرایطی زنگ خطر بزرگی برای کشور به حساب می آید . در واقع دشمنان تلاش می کنند تا با ایجاد تفرقه در درون جامعه ایرانی به اهداف شوم خود نائل شوند از جمله : 1 – از بین بردن وحدت و همبستگی میان ملت ایران و در نتیجه بروز بی ثباتی دائمی کشور و تلاش برای تزلزل در ارکان مشروعیت و مقبولیت نظام که در نهایت به سست شدن پایه های نظام منجر می گردد ، 2 – تنش های مستمر در میان نخبگان و فعالان سیاسی بر سر موضوعات غیر مهم و بر زمین ماندن مطالبات واقعی مردم و در نهایت ایجاد نارضایتی عمومی در میان مردم نسبت به نظام 3 – القاء ناکارآمدی نظام 4 – هدر دادن سرمایه های انسانی ، مادی و معنوی در راه مسائل و موضوعات حاشیه ای 5 – ممانعت از فراهم شدن بسترهای رشد و توسعه علمی ، تکنولوژیک و اقتصادی کشور و بارور شدن استعدادهای نخبگان به ویژه نخبگان جوان 6 – سوء استفاده از فرصت دوگانگی و چندگانگی در کشور و تلاش برای نزدیک شدن به برخی جریان ها و عملیاتی کردن پروژه «نفوذ» از طریق آنها به منظور پیشبرد اهداف نامشروع خود .