همه مراجع (به جز بهجت، تبریزی، صافی و مکارم): اگر از بواسیر، خونی به بدن یا لباس برسد، می‌تواند با آن نماز بخواند، و فرقی نیست که دانه بواسیر بیرون باشد یا در داخل بدن باشد.[ توضیح المسائل مراجع، م 852.]
آیت‌الله بهجت: اگر از بواسیرى که دانه‌هاى آن بیرون نباشد، خونى به لباس یا بدن برسد، بنابر اظهر نمى تواند با آن نماز بخواند؛ مگر این که مضطر و مجبور باشد با همین لباس یا بدن نماز بخواند یا براى شخص او آب کشیدن یا تعویض آن ها مشکل و سخت باشد. اما خون بواسیرى که دانه‌ هاى آن بیرون است و یا این که دانه‌هاى آن در داخل است، ولى مثل بواسیرى که در بیرون است، بدن یا لباسش را نجس مى کند، بدون اشکال نماز خواندن با آن جایز است.[ توضیح المسائل، م 716 و استفتاءات، احکام لباس و بدن نمازگزار، س 95.]
آیت‌الله تبریزی: اگر از بواسیر که دانه‌هاى آن بیرون نباشد، خونى به بدن یا لباس برسد و به مقدار درهم یا بیشتر باشد، بنابر احتیاط لازم است در صـورت امـکان آن را بـشـوید، و اما خون بواسیرى که دانه‌هاى آن بیرون است بدون اشکال نماز خواندن با آن جایز است.[توضیح المسائل، م 860.]
آیت‌الله صافی: اگر از بواسیری که دانه‌هایش بیرون نباشد، خونى به بدن یا لباس برسد در صورتى که زیاد تر از متعارف تجاوز به اطراف نکرده باشد نماز با آن صحیح است، اگر چه احتیاط آن است که با آن نماز نخواند، امـا بـا خـون بواسیرى که دانه‌هاى آن بیرون است مى‌شود نماز خواند و مراعات این احتیاط لازم نیست.[ صافی، توضیح المسائل، م 860.]
آیت‌الله مکارم: در صورتى که زخم‌ها در خارج بوده باشد، نماز خواندن مانعى ندارد و ملحق به قروح و جروح است؛ ولى اگر زخم، داخل باشد و خون بیرون آید، نماز خواندن با آن اشکال دارد؛ مگر در مواردى که عسر و حرج داشته باشد.[ مکارم، توضیح المسائل، م 778 و استفتاءات، ج 3، س 187.]
تبصره. اگر خون بواسیر فقط در داخل است و به خارج سرایت نکرده است، نماز خواندن با آن اشکال ندارد.