آیت‌الله خامنه‌ای: اگر احتمال مى دهید که در آخر وقت بتوانید نماز خود را ایستاده بخوانید، بنابر احتیاط، باید تا آن هنگام صبر کنید، ولى اگر در اوّل وقت به‌خاطر عذرى نماز خود را نشسته خواندید و سپس تا آخر وقت عذر شما برطرف نشد نمازى که خوانده اید صحیح است و اعاده لازم نیست و اگر در اوّل وقت قادر بر نماز ایستاده نبودید و یقین داشتید که ناتوانى شما از نماز تا آخر وقت ادامه خواهد یافت، ولى قبل از آخر وقت عذر شما بر طرف شد و توانستید ایستاده نماز بخوانید باید نماز را به طور ایستاده اعاده کنید.[ خامنه‌ای، اجوبة، س 457.]
آیات عظام امام و فاضل: اگر انسان احتمال بدهد که تا آخر وقت بتواند ایستاده نماز بخواند، مى تواند اول وقت نماز بخواند.[ توضیح المسائل مراجع، م 976.]
آیت‌الله سیستانی: اگر انسان مأیوس نباشد که در آخر وقت بتواند ایستاده نماز بخواند، چنانچه اوّل وقت نماز را بخواند و در آخر وقت قدرت بر ایستادن حاصل نماید باید نماز را دوباره به‌جا آورد. ولی اگر مأیوس از آن باشد که بتواند نماز را ایستاده بخواند، اگر در اوّل وقت نماز را بخواند و سپس قدرت بر ایستادن پیدا کند، لازم نیست نماز را اعاده کند.[ سیستانی، توضیح المسائل، م 962.]
آیات عظام صافی، نوری و مکارم: اگر انسان احتمال بدهد که تا آخر وقت بتواند ایستاده نماز بخواند بنابر احتیاط واجب باید نماز را تأخیر بیندازد. و در آخر وقت اگر نتوانست بایستد، مطابق وظیفه‌اش نماز به‌جا آورد.[ صافی، توضیح المسائل، م 985؛ نوری، توضیح المسائل، م 977؛ مکارم، توضیح المسائل، م 893.]
آیات عظام تبریزی و وحید: اگر انسان احتمال بدهد که تا آخر وقت بتواند ایستاده نماز بخواند، بهتر است نماز را تأخیر بیندازد. پس اگر نتوانست بایستد، درآخر وقت مطابق وظیفه‌اش نماز را به‌جا آورد، و در صـورتـى که اول وقـت نـمـاز را خـوانده و در آخر وقت قدرت بر ایستادن حاصل نمود باید نماز رادوباره به‌جا آورد.[ تبریزی، توضیح المسائل، م 985؛ وحید، توضیح المسائل، م 985.]