قوی ترین طلسمات+قویترین دعا و طلسم+قوی ترین کتاب طلسم و دعانویسی مطالب مذهبی+طلسم سیاهی و طلاق+طلسم احضار محبت معشوق+دانلود کتاب طلسم محبت و طلاق قوی
هزینه ساخت صحن حصرت فاطمه زهرا
۱۳۹۵/۰۱/۱۷
–
۳۶۸۴ بازدید
این درست است که در شرایطی که وضع اقتصادی جامعه این قدر نابسامان است به عنوان مثال بسیاری از جوان ها به دلیل مخارج زیاد و عدم توانایی مالی نمی توانند ازدواج کنند و یا بسیاری از کودکانمان نمی توانند تحصیل کنند و دست فروشی می کنند و یا در بعضی از مناطق ایران هنوز لوله کشی اب و یا در برخی روستاها هنوز برق وجود ندارد ان وقت ما پول جمع می کنیم برای ساختن حرم حضرت فاطمه؟آیا حضرت فاطمه به این حرم نیاز دارد؟مگر حضرت فاطمه وصیعت نکرده که پنهانی دفن شود؟مپر حضرت فاطمه همان زن بزرگواری نیست که در شب عروسی اش لباس عروسی اش را به گدایی می بخشد؟ان وقت یک همچین کسی نیاز به حرم دارد؟آیا واقعا حضرت فاطمه راضی است بعضی ها به دلیل فقر نتوانند بهتر زندگی کنند آن وقت جسم بی روح ایشان زیر مشتی از طلا بخسبد؟مگر نه که بعد از مرگ روح پیش خدا می رود و جشم تنها کالبدی است که بعد از رفتن روح از آن دیگر ارزشی ندارد؟
به نظر من که ما داریم اسلام اصلی را فراموش می کنیم و به فرعیات در اسلام توجه می کنیم حال آنکه به نظر می رسد راه اصلی سعادت و خوش بختی را برای دنیا و آخرت گم کرده ایم…
با سلام و تبریک سال نو و تشکر از مکاتبه مجدد شما با این مرکز
پرسشگر ارجمند احتمالا پرسش شما در رابطه با صحن حضرت فاطمه زهرا (س) در حرم امیرالمومنین (ع) در نجف می باشد و حرم برای آن حضرت نداریم. در هر حال شما در پرسش خود چنین عنوان می کنید که می دانید با پول ساخت این صحن یا بارگاه یا حرم یا ضریح اهل بیت (ع) چند نفر گرسنه ، سیر ، چند بی خانه ، خانه دار ، اصلا چقدر می شد وام قرض الحسنه داد؟
البته که حضرت فاطمه زهرا (س) و اهل بیت (ع) ساده زیست بودند، اما حرمها زیستگاه امامان نیستند، بلکه محل تجمع، عبادت و زیارت مسلمین می‌باشند و باید آباد و جذاب باشند. با تمام زیبایی و امکانات رفاهی. چنان چه کعبه معظمه یا مساجد که همگی بیت الله خوانده می‌شوند، زیستگاه‌های خداوند متعال نیستند.
منشاء ایجاد این اشکال عدم توجه به نظام اقتصادی جامعه است خواه جامعه اسلامی باشد و یا غیراسلامی ! بگذارید اینگونه بگویم ! مدیر مالی خانواده به عنوان کوچکترین نظام اقتصادی جامعه از نظر شرع پدر است ! یعنی کسی که کار می کند و در آمد کسب می کند و این درآمد را هزینه می کند ( کسب درآمد بر زن واجب نیست و حق دارد تمام امور مالی خود را از همسرش مطالبه کند ) حال هزینه های او چیست و کدام است ؟ خوراک ، پوشاک ، مسکن ! بر اساس اولویت بندی ، وقتی شکم سیر شد ، نوبت به پوشش مناسب می رسد، وقتی پوشش ولباس تامین شد دغدغه مسکن اولویت پیدا می کند. حال پرسش اینست: در چنین نظام اقتصادی جایگاه امور غیر لازم و مستحبی کجاست ؟ یعنی پدری (یا فردی که هزینه خانواده قانونا و شرعا به عهده اوست )بعد از تامین این نیازهای سه گانه چه بصورت طولی ( کمیت ) و چه به صورت عرضی ( کیفیت ) وظیفه ی بیشتری در قبال خانواده خویش دارد ؟
اینجا بحث شان ورتبه اجتماعی مطرح می شود یعنی مثلا داشتن خودرو ، لوازم آرایشی ، لباس مهمانی ، زیور آلات و… همه و همه در رده های بعدی و با توجه به نیازهای عاطفی و اجتماعی فرد ممکن است در لیست موارد داری اولویت قرار بگیرد .
دراین بین از نگاه اسلام ، سر فصل های مالی ای تعیین شده که مدیر مالی خانواده ممکن است حتی خود را ملزم به انجام آنها بداند در حالیکه واجب نیستند : مثلا روزانه صدقه بدهد ( توجه به نیاز نیازمندان ) مبلغی را صرف زیارت و سیاحت کند (توجه به سفر، اعم از معنوی و توریستی ، که هر دو مورد تاکید دین مبین اسلام است ) قسمتی را صرف تعظیم شعائر کند ( مثلا هزینه های امور معنوی که در بستر جامعه صورت می پذیرد را به عهده بگیرد که شامل خیلی از امور است) در هیچیک از موارد فوق الزام و وجوبی متوجه مدیر مالی خانواده نیست و با اختیار خود می تواند با رعایت مصلحت و شان اجتماعی خود و خانواده اش اقدام کند . حال فردی که واجب مالی خود اعم از خمس و زکات را پرداخته ، از طرفی در تامین نیازهای خانواده خود کوتاهی نکرده ، امور مستحبی چون دادن صدقه و … را انجام داده ، می تواند ومختار است تا قسمتی از درآمدش را صرف ساخت صحن بی بی دو عالم، مظلوم ترین شهید تاریخ انسانیت، ام ابیها، حضرت فاطمه زهرا (س) کند وچه کاری پسندیده تر از این !! وخدا می داند که محبت اهل بیت (ع) چه دلها را آباد نکرده و نمی کند … خدا کند اول توفیق هزینه کردن مالمان در راه او وبعد اهدا جانمان را پیدا کنیم که این صندوق سرمایه گذاری بهترین محل معامله و سرمایه گذاری است!!!
در همین ارتباط ذکر این نکته مهم ضروریست که براساس آمار ستاد بازسازی عتبات عالیات، تمام بودجه و هزینه های ساخت و ساز و توسعه حرم های شریف ائمه اطهار از طریق نذورات و کمک های مردمی تأمین می گردد.
اگر این حرمها آباد و پرشکوه نباشند، مردم میل چندانی به آنها نمی کنند؛ و هنگام قرار گرفتن در کنار مزار آن بزرگواران، شکوه آن بزرگواران را کمتر ادراک می نمایند. در نتیجه انگیزه ها برای کمک به مستمندان نیز فروکش می کنند. واقع مطلب این است که هر یک ریالی که برای حرمهای اهل بیت(ع) خرج می شود، هزاران ریال نصیب نیازمندان می کند. لذا اگر این یک ریال خرج نشود، آن هزاران ریال هم خرج نیازمندان نخواهد شد. اگر دنیا را بگردید، مردی دست و دلبازتر از شیعیان نمی یابید، و شیعیان، در محرّم، از هر زمانی دست و دلبازتر می شوند. وقتی به حرمهای اهل بیت(ع) می روند، دست و دلبازتر می شوند.
حال باید پرسید آیا نمی شد پولها و طلاهایی که مردم جهت ساخت صحن و حرم و ضریح به متولیان امر می پرداختند در راه دیگری هزینه کرد ؟
پیش از پاسخ باید مقدمه را ذکر کرد ؛
گاهی انسان نیت می کند اگر حاجت و خواسته اش از سوی خداوند انجام شود ، برخود واجب گرداند که کاری را انجام دهد (این جمله ترجمه صیغه نذر شرعی بود که نوشتم ) مثلا پولی را برای امر خیری هزینه کند، بیمارستانی بسازد ، مدرسه ای بنا کند ، پلی بسازد و…یا مثلا برای تعظیم شعائر اسلامی برای سفر زیارتی ویا حتی تعمیر و تکمیل بنای ساختمان حرم امامان معصوم هزینه کند، به این کار نذر می گویند و اگر فرد نذر کننده صیغه نذر را خوانده باشد قطعا باید آن کار را انجام بدهد ، یعنی انجام آن کار ( اعم از دادن پول یا انجام دادن کار ) درست مثل خواندن نماز روزانه ، وگرفتن روزه ماه مبارک رمضان و دیگر واجبات دینی ، بر او واجب می شود خواه اینکه فرد همان زمان توانایی انجام آن را داشته باشد یا بعدا این توانایی برای او ایجاد شود .
باتوجه به این مقدمه چون پولها و طلاهایی که از سوی مردم در اختیار متولیان امر ساخت صحن و ضریح حرم عتبات عالیات قرار گرفته بود (عملا ) واجب بود فقط در این راه هزینه شود ، متولیان حق نداشتند حتی یک ریال از آن را در راه دیگری هزینه کنند . چون مبلغی که نذر شده ویا فرد برای مصرف خاصی تعیین کرده ، باید درهمان راه خرج شود وحتی اجازه بعدی هم کارساز نیست چون مبلغ نذر شده صرفا باید درهمان محل و مورد هزینه شود .( رجوع کنید به رساله توضیح المسائل مراجع)
فلذا پراکندن اینگونه شبهات نه تنها محلی از اعراب ندارد و ذره ای از ارادت مردم نسبت به ائمه معصومین(ع) نخواهد کاست؛ بلکه اشتیاق ایشان را برای مشارکت در اینگونه طرح ها را افزایش خواهد داد.
منبع: http://yaserhosein.blogfa.com/post/928/%D9%BE%D8%A7%D8%B3%D8%AE-%D9%86%D9%82%D8%AF-%D8%A8%D9%87-%D8%B3%D8%A7%D8%AE%D8%AA-%D8%B6%D8%B1%DB%8C%D8%AD-%D8%A7%D9%85%D8%A7%D9%85-%D8%AD%D8%B3%DB%8C%D9%86-%D8%B9%D9%84%DB%8C%D9%87-%D8%A7%D9%84%D8%B3%D9%84%D8%A7%D9%85-
پرسشگر ارجمند احتمالا پرسش شما در رابطه با صحن حضرت فاطمه زهرا (س) در حرم امیرالمومنین (ع) در نجف می باشد و حرم برای آن حضرت نداریم. در هر حال شما در پرسش خود چنین عنوان می کنید که می دانید با پول ساخت این صحن یا بارگاه یا حرم یا ضریح اهل بیت (ع) چند نفر گرسنه ، سیر ، چند بی خانه ، خانه دار ، اصلا چقدر می شد وام قرض الحسنه داد؟
البته که حضرت فاطمه زهرا (س) و اهل بیت (ع) ساده زیست بودند، اما حرمها زیستگاه امامان نیستند، بلکه محل تجمع، عبادت و زیارت مسلمین می‌باشند و باید آباد و جذاب باشند. با تمام زیبایی و امکانات رفاهی. چنان چه کعبه معظمه یا مساجد که همگی بیت الله خوانده می‌شوند، زیستگاه‌های خداوند متعال نیستند.
منشاء ایجاد این اشکال عدم توجه به نظام اقتصادی جامعه است خواه جامعه اسلامی باشد و یا غیراسلامی ! بگذارید اینگونه بگویم ! مدیر مالی خانواده به عنوان کوچکترین نظام اقتصادی جامعه از نظر شرع پدر است ! یعنی کسی که کار می کند و در آمد کسب می کند و این درآمد را هزینه می کند ( کسب درآمد بر زن واجب نیست و حق دارد تمام امور مالی خود را از همسرش مطالبه کند ) حال هزینه های او چیست و کدام است ؟ خوراک ، پوشاک ، مسکن ! بر اساس اولویت بندی ، وقتی شکم سیر شد ، نوبت به پوشش مناسب می رسد، وقتی پوشش ولباس تامین شد دغدغه مسکن اولویت پیدا می کند. حال پرسش اینست: در چنین نظام اقتصادی جایگاه امور غیر لازم و مستحبی کجاست ؟ یعنی پدری (یا فردی که هزینه خانواده قانونا و شرعا به عهده اوست )بعد از تامین این نیازهای سه گانه چه بصورت طولی ( کمیت ) و چه به صورت عرضی ( کیفیت ) وظیفه ی بیشتری در قبال خانواده خویش دارد ؟
اینجا بحث شان ورتبه اجتماعی مطرح می شود یعنی مثلا داشتن خودرو ، لوازم آرایشی ، لباس مهمانی ، زیور آلات و… همه و همه در رده های بعدی و با توجه به نیازهای عاطفی و اجتماعی فرد ممکن است در لیست موارد داری اولویت قرار بگیرد .
دراین بین از نگاه اسلام ، سر فصل های مالی ای تعیین شده که مدیر مالی خانواده ممکن است حتی خود را ملزم به انجام آنها بداند در حالیکه واجب نیستند : مثلا روزانه صدقه بدهد ( توجه به نیاز نیازمندان ) مبلغی را صرف زیارت و سیاحت کند (توجه به سفر، اعم از معنوی و توریستی ، که هر دو مورد تاکید دین مبین اسلام است ) قسمتی را صرف تعظیم شعائر کند ( مثلا هزینه های امور معنوی که در بستر جامعه صورت می پذیرد را به عهده بگیرد که شامل خیلی از امور است) در هیچیک از موارد فوق الزام و وجوبی متوجه مدیر مالی خانواده نیست و با اختیار خود می تواند با رعایت مصلحت و شان اجتماعی خود و خانواده اش اقدام کند . حال فردی که واجب مالی خود اعم از خمس و زکات را پرداخته ، از طرفی در تامین نیازهای خانواده خود کوتاهی نکرده ، امور مستحبی چون دادن صدقه و … را انجام داده ، می تواند ومختار است تا قسمتی از درآمدش را صرف ساخت صحن بی بی دو عالم، مظلوم ترین شهید تاریخ انسانیت، ام ابیها، حضرت فاطمه زهرا (س) کند وچه کاری پسندیده تر از این !! وخدا می داند که محبت اهل بیت (ع) چه دلها را آباد نکرده و نمی کند … خدا کند اول توفیق هزینه کردن مالمان در راه او وبعد اهدا جانمان را پیدا کنیم که این صندوق سرمایه گذاری بهترین محل معامله و سرمایه گذاری است!!!
در همین ارتباط ذکر این نکته مهم ضروریست که براساس آمار ستاد بازسازی عتبات عالیات، تمام بودجه و هزینه های ساخت و ساز و توسعه حرم های شریف ائمه اطهار از طریق نذورات و کمک های مردمی تأمین می گردد.
اگر این حرمها آباد و پرشکوه نباشند، مردم میل چندانی به آنها نمی کنند؛ و هنگام قرار گرفتن در کنار مزار آن بزرگواران، شکوه آن بزرگواران را کمتر ادراک می نمایند. در نتیجه انگیزه ها برای کمک به مستمندان نیز فروکش می کنند. واقع مطلب این است که هر یک ریالی که برای حرمهای اهل بیت(ع) خرج می شود، هزاران ریال نصیب نیازمندان می کند. لذا اگر این یک ریال خرج نشود، آن هزاران ریال هم خرج نیازمندان نخواهد شد. اگر دنیا را بگردید، مردی دست و دلبازتر از شیعیان نمی یابید، و شیعیان، در محرّم، از هر زمانی دست و دلبازتر می شوند. وقتی به حرمهای اهل بیت(ع) می روند، دست و دلبازتر می شوند.
حال باید پرسید آیا نمی شد پولها و طلاهایی که مردم جهت ساخت صحن و حرم و ضریح به متولیان امر می پرداختند در راه دیگری هزینه کرد ؟
پیش از پاسخ باید مقدمه را ذکر کرد ؛
گاهی انسان نیت می کند اگر حاجت و خواسته اش از سوی خداوند انجام شود ، برخود واجب گرداند که کاری را انجام دهد (این جمله ترجمه صیغه نذر شرعی بود که نوشتم ) مثلا پولی را برای امر خیری هزینه کند، بیمارستانی بسازد ، مدرسه ای بنا کند ، پلی بسازد و…یا مثلا برای تعظیم شعائر اسلامی برای سفر زیارتی ویا حتی تعمیر و تکمیل بنای ساختمان حرم امامان معصوم هزینه کند، به این کار نذر می گویند و اگر فرد نذر کننده صیغه نذر را خوانده باشد قطعا باید آن کار را انجام بدهد ، یعنی انجام آن کار ( اعم از دادن پول یا انجام دادن کار ) درست مثل خواندن نماز روزانه ، وگرفتن روزه ماه مبارک رمضان و دیگر واجبات دینی ، بر او واجب می شود خواه اینکه فرد همان زمان توانایی انجام آن را داشته باشد یا بعدا این توانایی برای او ایجاد شود .
باتوجه به این مقدمه چون پولها و طلاهایی که از سوی مردم در اختیار متولیان امر ساخت صحن و ضریح حرم عتبات عالیات قرار گرفته بود (عملا ) واجب بود فقط در این راه هزینه شود ، متولیان حق نداشتند حتی یک ریال از آن را در راه دیگری هزینه کنند . چون مبلغی که نذر شده ویا فرد برای مصرف خاصی تعیین کرده ، باید درهمان راه خرج شود وحتی اجازه بعدی هم کارساز نیست چون مبلغ نذر شده صرفا باید درهمان محل و مورد هزینه شود .( رجوع کنید به رساله توضیح المسائل مراجع)
فلذا پراکندن اینگونه شبهات نه تنها محلی از اعراب ندارد و ذره ای از ارادت مردم نسبت به ائمه معصومین(ع) نخواهد کاست؛ بلکه اشتیاق ایشان را برای مشارکت در اینگونه طرح ها را افزایش خواهد داد.
منبع: http://yaserhosein.blogfa.com/post/928/%D9%BE%D8%A7%D8%B3%D8%AE-%D9%86%D9%82%D8%AF-%D8%A8%D9%87-%D8%B3%D8%A7%D8%AE%D8%AA-%D8%B6%D8%B1%DB%8C%D8%AD-%D8%A7%D9%85%D8%A7%D9%85-%D8%AD%D8%B3%DB%8C%D9%86-%D8%B9%D9%84%DB%8C%D9%87-%D8%A7%D9%84%D8%B3%D9%84%D8%A7%D9%85-