در این باره باید دانست، در قرآن مجید، از غلامان به عنوان «عبد» یاد شده است و عبد به معناى در اختیار بودن و اطاعت کردن از مولاست و به معناى شرک نیست. هدف از نامگذارى فرزندان به صورت «عبدالزهرا» یا «عبدالرضا» یا «عبدالحسین» و … نیز تشبیه آنان به بندگان است و در حقیقت اشاره به رمز اطاعت است، یعنى همان طور که بندگان از مولاى خود اطاعت مى کنند صاحب این نام نیز پیرو و ارادتمند پیامبر و یا سالار شهیدان است و از آنها اطاعت مى کند.در لغت عرب یکى از معانى «عبد»، مطیع بودن است (المنجد، ماده «عبد) و مسلمانان به حکم آیه أَطِیعُوا اللهَ وَ أَطِیعُوا الرَّسُولَ وَ أُولِی الْأَمْرِ مِنْکُمْ ؛ (نساء (4)، آیه 59) در حقیقت مطیعان خدا و پیامبر و صاحبان امرند.لذا کاربرد لفظ «عبدالرضا» یا «عبدالزهرا » به عنوان ارادتمند آن بزرگواران و اطاعت کننده از آنان، اشکالى ندارد بلکه نشان دهنده شدت محبت و پیروى مى باشد.از سوی دیگر از آنجایی که اسم و نام هر فرد علامت مشخصه ی آن فرد است در هر ملت و طائفه ای مرسوم و معمول بوده و هست و چه بسا باعث هویت دینی و مذهبی شخص می گردد چنانچه اگر در ادیان و اقوام بررسی کنیم می بینم هرفردی، اسمی دارد، که متناسب با دین وشعائردینی و فرهنگی او است یعنی درواقع اسم علامت و نشان دهنده شعائر دینی و مذهبی و.. فرد است مثلا یک شخص مسیحی اسم متناسب با دین و شعائر دین خود را دارد و اهل تسنن، اسمی را که متناسب با مذهب خودشان و باعث ترویج شعائر مذهبی شان می شود انتخاب می کنند مانند عمر،ابوبکر،و….و از آنجایی که مذهب اهلبیت (ع) وتشیع درطول تاریخ مورد تهاجم دشمنان دین و مذهب قرار داشته و دارد و سعی دشمنان بر محو و نابودی فرهنگ و شعائر شیعه و اهلبیت (ع) بوده ویکی ازراههای مبارزه را در این می دانسته اند که مردم را با نام اهلبیت (ع) وائمه اطهار بیگانه کنند و محبت آنان را ازدل مردم بگیرند چنانچه در دوران حکومتهای غاصب بنی مروان و بنی عباس و… سعی می کردند که نام واسم آقا و مولا امیرالمومنین علی (ع) را از بین جامعه محوکنند لذا ائمه هدی (ع) برای اینکه نقشه ی آنان را بقول معروف نقش برآب کنند سعی شان براین بود که فرزندان ذکور خودشان را به نام آقاومولا علی (ع) نام گذاری کنند لذا شیعیان و دوستدارن اهلبیت (ع) هم برای حفظ و زنده نگهداشتن نام و فرهنگ اهلبیت (ع) و نشان دادن عشق و علاقه خود به آنان و حفظ هویت دینی ومذهبی سعی شان استفاده ازعناوین ونامهایی بوده که هویت مذهبی آنان را نشان می داده است به همین جهت مشاهده می شود که در هر نقطه و هر جایی که تضاد و عناد و دشمنی با اهلبیت عصمت وطهارت (ع) بیشتر و زیادتر است و دوستان اهلبیت (ع) هم در آنجا حضور دارند استفاده از این عناوین و نامها زیادتر به چشم می خورد . مانند شهر های مرزی کشور، وکشورهای همسایه و… در نتیجه نه تنها استفاده از این نامها اشکال ندارد، بلکه بجهت زنده نگهداشتن نام وفرهنگ اهلبیت (ع) وتشیع و نقش بر آب نمودن توطئه دشمنان، لازم است؛ و نشانه ی عشق و علاقه خود نسبت به اهل بیت(ع) و کوچک نشان دادن شخصیت خود نسبت به مقام والای آن بزرگواران است؛نه اینکه آنان قصدشان از این نامها این باشد که خود را واقعا عبد و بنده آن بزرگواران بدانند.بعلاوه اگر قرار باشد که انسان تسلیم سرزنش ها و نکوهش های دشمنان و مخالفین شود باید از همه ی ارزشهای دینی و اعتقادی خود دست بردارد.پس نامگذاری با این گونه نامها هیچ اشکالی ندارد بلکه نشان از نهایت عشق و ارادت شیعیان به ائمه اطهار است چراکه به هیچ وجه هیچ شیعه ای منظور از عبد را بنده ائمه بودن نمی داند بلکه مرید و پیرو و مطیع بودن مراد است. در پایان توجه به یک مطلب خالی از لطف نمی باشد و آن اینکه بسیاری از مشاهیر اهل سنت نیز نامشان عبدالنبی و مانند آن بوده است لذا نه وهابیت و نه اهل سنت به اینگونه نامگذاریها هیچگونه ایرادی نمی توانند بگیرند به طور مثال به این اشخاص در این عبارات دقت کنید:
1- شیخ عبد النبی المغربی المالکی الشیخ الإمام العلامة الحجة القدوة الفهامة مفتی السادة المالکیة بدمشق
شذرات الذهب ج8/ص83ط دار ابن کثیر بدمشق1406و ج8/ص126 ، الأسرار المرفوعة فی الأخبار الموضوعة ج1/ص112 و تاریخ البصروی ج1/ص108 .
2- القاضی عبد النبی الأحمد نجری من رجال المائة الثانیة عشرة صاحب جامع العلوم الملقب بدستور العلماء
قواعد الفقه لمحمد عمیم البرکتی ج 1 ص 148 دار النشر الصدف کراشی 1407
3- الشیخ عبد النبی بن جماعة
شذرات الذهب ج8 ص 181
4- عبد قیس بن لأی بن عصیم من الصحابة الذین شهدوا أحدا
الأصابة ج 4 ص 380
5- عبد النبی الخلیلی أروی ثبته عن الوجیه السکری عن الشیخ سعید الحلبی عن شاکر العقاد عن الترکمانی عن العلاء الحصکفی عنه وهو عبد النبی بن عبد القادر الأزهری الخلیلی الحنفی یروی عن الشیخ محمد ابن عبد الله التمرتاشی الغزی وغیره
فهرس الفهارس والأثبات ومعجم المعاجم والمسلسلات ج2 ص 754
6- الإمام العارف صفی الدین أحمد بن محمد بن یونس المدعو عبد النبی القشاشی المقدسی الأصل المدنی الدار المتوفی بها سنة 1071 یروی عن والده وکان من أکابر عصره المتوفی سنة 1044
فهرس الفهارس والأثبات ومعجم المعاجم والمسلسلات ج 2 ص 970 و تاج العروس ج 17 ص 336
7- العلامة المفنن الصالح الشیخ عبد النبی الصدر شیدا
النور السافر ج 1 ص 339
8- عبد النبی بن محمد بن عبد النبی المغربی ثم الدمشقی المالکی
الضوء اللامع ج 5 ص 90
9- فخر الزمان عبد النبی ابن خلف القزوینی
إیضاح المکنون فی الذیل على کشف الظنون ج 3 ص 5
و… این تنها جزیی از مشاهیر اهل سنت در گذشته است که در نام ایشان کلمه عبد به عنوان بنده غیر خدا به کار رفته است .
در عصر حاضر نیز عده زیادی از ایشان چنین نامهایی را برای خود بر می گزینند :از آن جمله می توان به عبد الرسول سیاف از وهابیان معاصر افغانستان و رهبر حزب حرکت انقلاب اسلامی افغانستان و عضو طالبان نام برد .