حکم حجاب مانند دیگر احکام الهی برای سعادت زندگی انسان وضع شده و برای بهتر شدن زندگی خود بندگان است و درواقع این حکم آرامشی برای زندگی زن و مرد ایجاد می‌کند، و این خود نوعی پاداش است. اما در مقابل زحماتی که فرد در انجام احکام و دستورات الهی تحمل می‌کند، باید توجه داشته باشیم که پاداش‌های الهی لطف خداوندست و نه استحقاق بنده! یعنی وظیفه‌ عبد و بنده در برابر مولا، اطاعت است اما خداوند این قدر کریم و مهربان است که ما با وسایلی که خود او در اختیار ما قرار داده، با دست، با فکر و با زبانی که او در اختیار ما قرار داده تلاش می‌کنیم، عبادت و اطاعت می‌کنیم، و او به ما اجر و پاداش می‌دهد و این نهایت لطف الهی را نسبت به بندگانش نشان می‌دهد. شخص با حجاب هم، دستورات الهی را رعایت کرده و این جزیی از تقوای عام است که دستور داده شده؛ زیرا تقوا، حداقل مراتبش این است که انسان گناه انجام ندهد، و واجبات الهی را انجام دهد، پاداش چنین شخص با تقوایی بهشت خواهد بود بنابراین از کلیات مفاهیم قرآنی و روح قرآن برداشت می‌شود: افرادی که حجاب دارند و عفت عمومی را رعایت می‌کنند جزو افراد با تقوا هستند، در نتیجه آن پاداش‌هایی را که برای افراد با تقوا گفته شده برای آنها نیز خواهد بود. امام صادق علیه السلام می‌فرمایند: رَحِمَ اللَّهُ عَبْداً عَفَّ وَ تَعَفَّفَ: رحمت خداوند شامل حال هر عفیف، عفت پیشه ای باشد. (ثواب الأعمال و عقاب الأعمال: 183)
امام رضا (علیه السلام) از پیامبر اکرم (صلی الله علیه وآله) نقل می‌کنند: أَوَّلُ مَنْ یَدْخُلُ الْجَنَّةَ شَهِیدٌ وَ عَبْدٌ مَمْلُوکٌ أَحْسَنَ عِبَادَةَ رَبِّهِ وَ نَصَحَ لِسَیِّدِهِ وَ رَجُلٌ عَفِیفٌ مُتَعَفِّفٌ ذُو عِبَادَةٍ: اولین کسانی که وارد بهشت می‌شوند 3 گروه هستند: اول: شهداء؛ دوم: بنده ای که عبادت پروردگارش را نیکو انجام بدهد و برای آقایش خیر خواه باشد؛ سوم: انسانِ عفیفِ عفت پیشه ای که بندگی خداوند را انجام دهد. (بحار الأنوار 68 : 272) پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) فرمودند: خداوند انسانِ آبرومندِ بردبارِ با عفّتِ عفّت پیشه را دوست دارد. (کافى، ج2، ص112، ح8)