ملت‌های دنیا،به دو رکن اساسی برای بقا نیازدارند؛یکی اقتدار و دیگری اقتصاد که دو بال پرواز و یا دو موتور پیشرفت جامعه هستند.امنیت و زندگی مردم از اصول اولیه حیات جوامع است و تمام کشورها بدون استثنا بر این اساس رفتار می‌کنند.دو کشور آلمان و ژاپن بودجه دفاعی چند برابر ایران در بخش نظامی دارند.

این‌که بعضی می‌گویند آلمان و ژاپن روی اقتدار سرمایه‌گذاری نکردند، از بی‌اطلاعی آن‌هاست. با وجود این‌که آلمان و ژاپن هم ده، بیست سال پس از جنگ جهانی، نگذاشتند نیروی نظامی و دفاعی داشته باشند، ولی مدت‌هاست که مثلا در ژاپن وزارت دفاع درست شده و هر دو کشور بودجه دفاعی چند برابر ایران در بخش نظامی دارند.

همه جوامع و ملت‌های پیشرفته، هم اقتدار و هم اقتصاد را دنبال می‌کنند.ایران ما پیش از انقلاب اسلامی در هر دو زمینه ضعیف بوده است. رضاشاه از اقتدارش برای سرکوب عشایر و اقوام ایرانی استفاده و به انگلیس در غارت نفت کمک کرد. در مقابل حمله متفقین نیز هیچ حرکتی مهمی انجام نداد. نیروهای مسلح محمدرضا شاه هم برای سرکوب ملت و کشورهای اسلامی پیش‌بینی شده بود.

هزینه‌ نیروهای مسلح ایران پیش از انقلاب، در گرو خدمت به صاحبان همان سلاح‌ها بود. نفت را می‌بردند و از سلاح‌ها برای اهداف و مقاصد خودشان استفاده می‌شد. وسایل و ادوات نظامی همه خارجی بود. حتی مهمات نداشتیم و در ابتدای جنگ هم نمی‌توانستیم مهمات مورد نیاز را تولید کنیم. این اقتدار شاهان بود؟ میلیاردها پول از مملکت می‌رفت اما مهمات نداشتیم و لذا گوش‌به‌فرمان بودیم. نمی‌توانستیم مستقل باشیم.

قبل از پیروزی انقلاب در اقتصاد هم مهم‌ترین مسأله صنایع مونتاژِ وابسته به دیگر کشورها بود، گفت: در آن زمان اقتصادی مصرفی را به ما تحمیل کرده بودند و صادراتی جز نفت خام و کمی فرآورده‌های ناچیز نفتی نداشتیم.

اقتصاد ایران در طی 200 سال قبل از پیروزی انقلاب به کلی از بین رفته بود. دامداری‌ها و صنایع دستی مناطق ایران در معرض از بین رفتن بود. انقلاب آمد تا این دو را با تکیه بر اسلام احیا کند. ملت ایران خواست بر اساس اسلام این دو را بازسازی کند و این‌چنین بود که ارزش‌های اسلامی پدیدار شد. اولین گام در اقتدار و همراه آن در اقتصاد بود.

رویکرد انقلابی و مدیریت جهادی راهکار نجات اقتصاد ماست؛ ایران، در اقتدار به‌ عنوان قدرت اول آسیای جنوب غربی مطرح است. آن ‌هم با تکیه بر خود. حتی کشورهایی مثل روسیه حاضرند در صورت همکاری ما، در سوریه فعال شوند. ما اجازه می‌دهیم که وارد ایران بشوند. از سر مرز راهنمایی‌شان می‌کنیم و به آن‌ها می‌گوییم که در اطراف حلب بمباران کنید. این کجا و ارتشی که برای آمریکا در عمان نوکری می‌کرد، کجا؟!

امروز ما تعیین می‌کنیم که چگونه همکاری را در سوریه قبول داریم. از ابتدای انقلاب ما در لبنان، سوریه و فلسطین از مردم مسلمان دفاع کردیم و عربستان یا سکوت کرده بود و یا پشت صحنه با اسراییل همکاری می‌کرد. ما از مردم عراق و هر کشور اسلامی دیگری که مظلوم واقع شده بود، دفاع کردیم. این اقتدار برای اسلام و قرآن است.

ما از یک ‌طرف با کفر جهانی مبارزه می‌کنیم و از طرف دیگر چهره نورانی اسلام را نشان جهانیان می‌دهیم. به یک میلیارد و سیصد میلیون نفر چینی می‌گوییم داعشی‌ها مسلمان نیستند که خلبانی را در قفس می‌سوزانند و این یعنی، ایران از نورانیت اسلام و چهره واقعی اسلام ناب دفاع می‌کند.

البته واقعیت این است که در اقتصاد از ابتدای انقلاب ما در محاصره بوده‌ایم. اگر این تحریم‌ها نبود اقتصاد ما پیشرفتی دو چندان پیدا می‌کرد. مشکل دیگر این بود که در داخل کشور لیبرال‌ها و تکنوکرات‌ها تردیدافکنی کرده‌ و با دلسوزی وارد آبادسازی کشور نشده‌اند.

مشکل اصلی این است که راهی که در اقتدار پیمودیم، در اقتصاد طی نکردیم، افزود: متاسفانه ما راهی که شهدا برای اقتدار طی کردند را در اقتصاد طی نکردیم. ما سال اول جنگ با همان مدیریتی که اقتصاد را تا الان مدیریت کرده‌اند، بدون موفقیت گذراندیم اما از سال دوم، الگوی مردمی کردن جنگ و ایثار، آن همه موفقیت را موجب شد. حالا بعضی می‌گویند چرا ما اقتدار داریم؟ چرا نظامی‌گری داریم؟ به این دلیل است که عزت ما در گرو این مسأله است.

اگر روحیه جهادی در اقتصاد نباشد، باز هم اتفاق خاصی نمی‌افتد. اقتصاد بدون امنیت هم به‌جایی نمی‌رسد. همان راه انقلابی و مدیریت آن که در اقتدار باعث پیشرفت ما شد، باید در اقتصاد هم طی شود. رویکرد انقلابی و مدیریت جهادی راهکار نجات اقتصاد ماست. امنیت هم در راستای خدمت به مردم است؛ همان‌طور که برای مردم پایگاه مرزی می‌زنیم و یا بیمارستان، مسجد، جاده و پل می‌سازیم. اگر راه اقتدار در اقتصاد را در پیش بگیریم، اقتصاد متحول می‌شود.(همایش «افزایش توان دفاعی و توسعه امنیت»،دکتر محسن رضایی، تابناک، ۲۴ شهریور ۱۳۹۵ )