چگونه در خیمه یاران امام زمان(عج) وارد شویم؟!

فرهنگ مهدویت تبلور آموزه های اسلام نابی است که پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله در اختیار انسان ها قرار داده است. حقیقت فرهنگ مهدویت تافته جدا بافته نیست بلکه همان آموزه هایی است که احیاناً در گذر زمان دستخوش تغییرات شده است. فرهنگ مهدویت وابسته به یک اتفاق بزرگ است که از آن به عنوان قیام جهانی مهدی موعود یاد می شود. اگر بخواهیم برای فرهنگ مهدویت تمایزی قائل شویم، می گوییم با توجه به شاخصه هایی که در این قیام تحقق پیدا می کند از جمله گسترش یکتاپرستی در کل گستره زمین، گسترش عدالت در کل زمینه های زندگی فردی و اجتماعی، گسترش امنیت در کل کره زمین، حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه حقیقت وعده های الهی در کل زمین را تحقق می بخشد.

با توجه به روایات می توان گفت عصر ظهور مدل جامعه آرمانی است که خصلت های انسانی و الهی بروز پیدا می کند اما این بدین معنا نیست که ما در مرحله پیش از ظهور نسبت به این اهداف بی تفاوت باشیم. ما در دوران غیبت مکلف به تحقق بخشیدن جامعه ای هستیم که در حد امکان به عصر ظهور نزدیک باشد. در روایات می بینیم که ائمه معصومین تاکید زیادی دارند که به وظایف خود عمل کنیم چه عصر ظهور را درک کردید چه نکردید. اگرچه حضور در عصر ظهور امام معصوم فیض بزرگی است، ولی نباید وظایف ما تفاوتی داشته باشد. یعنی اگر در زمان حضور امام نیز می بودیم چیزی اضافه بر این انجام نمی دادیم.

به بیان دیگر مامور هستیم حسب شرایط و تنگناهای دوران غیبت، زندگی عصر ظهورانه داشته باشیم. در روایات تاکید فراوانی به انتظار فرج و دعا برای فرج شده است، اما هرگز این به معنای زیست در آینده نیست. به ما دستور داده اند تا با هدف گذاری آن آرمان بلند جامعه بشری که حکومت صالحان است امروزمان را تنظیم کنیم. اگر قرار است در حکومت بر مدار عدل زندگی کنیم، امروز عادل باشیم. بر مدار امنیت زندگی کنیم، امروز ظلم نکنیم، اگر قرار است در جامعه موحد و یکتاپرست زندگی کنیم، تلاش کنیم تا شرک در زندگی فردی و اجتماعی ما بروز و ظهور نداشته باشد به عبارت دیگر باید معتقد باشیم که همین الان در عصر ظهور هستیم و مامور انجام تکالیف هستیم. امام معصوم می فرماید اگر شما به مسئولیت هایتان خوب عمل کنید و منتظر واقعی باشید در آن صورت تفاوتی بین شما و کسی که در خیمه حضرت مهدی علیه السلام هنگام قیام هست، نیست. اگر در دوران غیبت با نگاه به اهداف والای عصر ظهور که همان آموزه های راستین اسلامی است، زندگی مان را تنظیم کنیم، با کسی که در محضر حضرت حجت است تفاوتی نخواهیم داشت. زندگی و رفتارمان را بر مدار آنچه حضرت پس از آمدن بر آن مدار تنظیم خواهد کرد، تنظیم نماییم و فرهنگ جامعه پس از ظهور را در یک جامعه محدود پیاده نماییم.

کسانی که بدون شناخت، گام در مسیری می گذارند، در نهایت به گمراهی کشیده خواهند شد. بنابراین اساس گام ها در آغاز این مسیر معرفت است. کسی که در مسیری گام بر می دارد، باید نسبت به مسیر، چگونگی حرکت و مقصد شناخت داشته باشد. بنابراین برای رسیدن به یک جامعه آرمانی و مدینه فاضله مهدوی باید به این سه عنصر توجه داشته باشیم. در مسیر مهدویت اولین گام شناخت امام معصوم است. چرا معصومین اینقدر به شناخت امام تاکید کرده اند و اینکه اگر کسی امام زمان را نشناسد به مرگ جاهلیت از دنیا می رود. مگر ویژگی عصر جاهلیت چه بوده است که منحوس ترین نوع زیست را داشته اند؟! کسی که امام را نمی شناسد، قطعا رسالت پیامبران الهی را نمی شناسد. و اگر رسالت پیامبران را نشناسد، قطعا خداوند را نمی شناسد و کسی که خدا را نشناسد، قطعا نمی تواند طی طریق در مسیر خداوند نماید. البته منظور از معرفت امام، شناخت شناسنامه ای نیست بلکه شناخت اهداف حکومت جهانی حضرت، چه ویژگی هایی که عارض بر جامعه می شود و اینکه حضرت چه می خواهند انجام دهند، می باشد. انسان هایی که هدف را خوب می شناسند، خوب حرکت می کنند. کسی که در مسیر رسیدن به جامعه آرمانی مهدوی حرکت می کند، امروزش را به گونه ای تنظیم می کند که در آن جامعه وصله ناهمرنگی نباشد. امروز مشکل جامعه ما این است که معرفت نداریم. اگر معرفت پیدا کنیم که وقتی امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف ظهور کنند، چه اتفاقی روی زمین می افتد، تمامی لحظه های زندگی مان را به اشتیاق حضور در آن زمان با رفتار متناسب زندگی در آن زمان تنظیم می کنیم.

چگونه در خیمه یاران امام زمان(عج) وارد شویم؟!

فرهنگ مهدویت تبلور آموزه های اسلام نابی است که پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله در اختیار انسان ها قرار داده است. حقیقت فرهنگ مهدویت تافته جدا بافته نیست بلکه همان آموزه هایی است که احیاناً در گذر زمان دستخوش تغییرات شده است. فرهنگ مهدویت وابسته به یک اتفاق بزرگ است که از آن به عنوان قیام جهانی مهدی موعود یاد می شود. اگر بخواهیم برای فرهنگ مهدویت تمایزی قائل شویم، می گوییم با توجه به شاخصه هایی که در این قیام تحقق پیدا می کند از جمله گسترش یکتاپرستی در کل گستره زمین، گسترش عدالت در کل زمینه های زندگی فردی و اجتماعی، گسترش امنیت در کل کره زمین، حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه حقیقت وعده های الهی در کل زمین را تحقق می بخشد.

با توجه به روایات می توان گفت عصر ظهور مدل جامعه آرمانی است که خصلت های انسانی و الهی بروز پیدا می کند اما این بدین معنا نیست که ما در مرحله پیش از ظهور نسبت به این اهداف بی تفاوت باشیم. ما در دوران غیبت مکلف به تحقق بخشیدن جامعه ای هستیم که در حد امکان به عصر ظهور نزدیک باشد. در روایات می بینیم که ائمه معصومین تاکید زیادی دارند که به وظایف خود عمل کنیم چه عصر ظهور را درک کردید چه نکردید. اگرچه حضور در عصر ظهور امام معصوم فیض بزرگی است، ولی نباید وظایف ما تفاوتی داشته باشد. یعنی اگر در زمان حضور امام نیز می بودیم چیزی اضافه بر این انجام نمی دادیم.

به بیان دیگر مامور هستیم حسب شرایط و تنگناهای دوران غیبت، زندگی عصر ظهورانه داشته باشیم. در روایات تاکید فراوانی به انتظار فرج و دعا برای فرج شده است، اما هرگز این به معنای زیست در آینده نیست. به ما دستور داده اند تا با هدف گذاری آن آرمان بلند جامعه بشری که حکومت صالحان است امروزمان را تنظیم کنیم. اگر قرار است در حکومت بر مدار عدل زندگی کنیم، امروز عادل باشیم. بر مدار امنیت زندگی کنیم، امروز ظلم نکنیم، اگر قرار است در جامعه موحد و یکتاپرست زندگی کنیم، تلاش کنیم تا شرک در زندگی فردی و اجتماعی ما بروز و ظهور نداشته باشد به عبارت دیگر باید معتقد باشیم که همین الان در عصر ظهور هستیم و مامور انجام تکالیف هستیم. امام معصوم می فرماید اگر شما به مسئولیت هایتان خوب عمل کنید و منتظر واقعی باشید در آن صورت تفاوتی بین شما و کسی که در خیمه حضرت مهدی علیه السلام هنگام قیام هست، نیست. اگر در دوران غیبت با نگاه به اهداف والای عصر ظهور که همان آموزه های راستین اسلامی است، زندگی مان را تنظیم کنیم، با کسی که در محضر حضرت حجت است تفاوتی نخواهیم داشت. زندگی و رفتارمان را بر مدار آنچه حضرت پس از آمدن بر آن مدار تنظیم خواهد کرد، تنظیم نماییم و فرهنگ جامعه پس از ظهور را در یک جامعه محدود پیاده نماییم.

کسانی که بدون شناخت، گام در مسیری می گذارند، در نهایت به گمراهی کشیده خواهند شد. بنابراین اساس گام ها در آغاز این مسیر معرفت است. کسی که در مسیری گام بر می دارد، باید نسبت به مسیر، چگونگی حرکت و مقصد شناخت داشته باشد. بنابراین برای رسیدن به یک جامعه آرمانی و مدینه فاضله مهدوی باید به این سه عنصر توجه داشته باشیم. در مسیر مهدویت اولین گام شناخت امام معصوم است. چرا معصومین اینقدر به شناخت امام تاکید کرده اند و اینکه اگر کسی امام زمان را نشناسد به مرگ جاهلیت از دنیا می رود. مگر ویژگی عصر جاهلیت چه بوده است که منحوس ترین نوع زیست را داشته اند؟! کسی که امام را نمی شناسد، قطعا رسالت پیامبران الهی را نمی شناسد. و اگر رسالت پیامبران را نشناسد، قطعا خداوند را نمی شناسد و کسی که خدا را نشناسد، قطعا نمی تواند طی طریق در مسیر خداوند نماید. البته منظور از معرفت امام، شناخت شناسنامه ای نیست بلکه شناخت اهداف حکومت جهانی حضرت، چه ویژگی هایی که عارض بر جامعه می شود و اینکه حضرت چه می خواهند انجام دهند، می باشد. انسان هایی که هدف را خوب می شناسند، خوب حرکت می کنند. کسی که در مسیر رسیدن به جامعه آرمانی مهدوی حرکت می کند، امروزش را به گونه ای تنظیم می کند که در آن جامعه وصله ناهمرنگی نباشد. امروز مشکل جامعه ما این است که معرفت نداریم. اگر معرفت پیدا کنیم که وقتی امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف ظهور کنند، چه اتفاقی روی زمین می افتد، تمامی لحظه های زندگی مان را به اشتیاق حضور در آن زمان با رفتار متناسب زندگی در آن زمان تنظیم می کنیم.