اگر کسی با بزرگواری وحلم ،با اشتباهات دیگران به گونه ای برخورد کند که ایشان را از رفتار ناشایستشان متنبه وشرمنده بکند، بزرگواری وصبرش تاثیر خود را گذاشته وراه نفوذ دشمن را برخود بسته است لذا درقرآن آمده : «خُذِ الْعَفْوَ وَ أمُر بِالعُرفِ» اعراف،/ 199 «عفو را فرا گیر و به نیکى امر کن». همچنین خداى تعالى مى فرماید: «وَ لْیَعْفُوا وَ لیَصْفَحُوا» (نور، 22) «باید عفو و گذشت داشته باشند و چشم بپوشند». و فرمود: «وَ أنْ تَعْفُوا أَقرَبُ لِلتَّقْوى (بقره، 237) «و گذشت کردن شما به تقوى نزدیکتر است».
و پیغمبر اکرم صلّى اللَّه علیه و آله و سلّم فرمود: «ألا أخبرک بأفضل أخلاق أهل الدّنیا و الآخرة: تصل من قطعک و تعطى من حرمک و تعفو عمّن ظلمک ». «مى خواهى بهترین اخلاق اهل دنیا و آخرت را به تو نشان دهم: با آن کس که از تو بریده پیوند کنى و به کسى که محرومت ساخته ببخشى و از کسى که به تو ستم کرده درگذرى.» و فرمود: «موسى گفت: پروردگارا! کدام یک از بندگان تو نزد تو عزیزترند؟ فرمود: آن که در وقت قدرت عفو کند».
امام سجّاد علیه السّلام فرمود: اذا کان یوم القیامة جمع اللَّه الأوّلین و الآخرین فی صعید واحد، ثمّ ینادى مناد: این أهل الفضل؟ قال: فیقوم عنق من النّاس فتلقّاهم الملائکة، فیقولون: و ما فضلکم فیقولون کنّا نصل من قطعنا، و نعطى من حرمنا، و نعفو عمّن ظلمنا، قال: فیقال لهم: صدقتم، أدخلوا الجنّة». «چون روز قیامت شود خداى تعالى پیشینیان و پسینیان را در یک سرزمین گرد آورد، آنگاه یک منادى ندا مى کند: اهل فضل کجایند؟ گروهى از مردم بر مى خیزند و فرشتگان آنان را مى بینند و مى گویند که فضل شما چه بوده؟ گویند:ما به کسى که از ما مى برید مى پیوستیم و به آن که ما را محروم مى کرد مى بخشیدیم و از کسى که به ما ستم مى نمود گذشت مى کردیم، پس به آنها گویند: راست گفتید، داخل بهشت شوید.»
و امام باقر علیه السّلام فرمود: «النّدامة على العفو أفضل و أیسر من النّدامة على العقوبة».«پشیمانى از عفو بهتر و آسانتر است تا پشیمانى از کیفر».و امام صادق علیه السّلام فرمود: «ثلاث من مکارم الدّنیا و الآخرة: تعفو عمّن ظلمک، و تصل من قطعک، و تحلم اذا جهل علیک.» «سه چیز از خوبیهاى دنیا و آخرت است: گذشت از کسى که به تو ستم کرده و پیوند با آن که از تو بریده و خویشتن دارى وقتى با تو نادانى کنند.»