«کفّاره جمع» عبارت است از: «جمع بین آزاد کردن یک بنده و گرفتن دو ماه روزه و اطعام شصت فقیر». این کفّاره در دو مورد تحقق مى‌یابد: یکى این که انسان روزه خود را با چیز حرام باطل کند و دیگر این که شخص مسلمانى را بى‌گناه و از روى عمد به قتل برساند.[ همه مراجع، توضیح‌المسائل مراجع، م 1665؛ امام، تحریر الوسیله، ج 2، الکفارات؛ صافى، هدایة العباد، ج 2، الکفارات؛ سیستانى، منهاج الصالحین، ج 3، الکفارات؛ تبریزى و وحید، منهاج الصالحین، الکفارات،1565.]
تبصره . با توجه به این که در عصر حاضر آزاد کردن بنده مورد ندارد، باید بین دو مورد دیگر جمع کند.