در خصوص امر به معروف و نهی از منکر بدون شک بر همگانی بودن آن تأکید شده است. خواه بگوییم به وجوب عینی[ واجب عینی واجبی است که همه، مکلفند به آن، عمل کنند مانند نمازهای واجب پنجگانه در شبانه روز.] یا کفایی[ واجب کفایی نیز همگانی است، ولی با عمل کردن یک یا چند نفر به آن، تکلیف از بقیه، ساقط می شود مانند نماز میت. ] زیرا در وجوب کفایی نیز، وجوب، به عموم تعلّق گرفته، هر چند با انجام دادن بعضی، از سایرین ساقط می‌شود. در قرآن مجید می خوانیم:
(((کُنْتُمْ خَیْرَ أُمَّةٍ أُخْرِجَتْ لِلنَّاسِ تَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَ تَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنْکَر)))[ آل عمران (3)، آیه 110.]؛
«شما بهترین امتی بودید که به سود انسان‌ها آفریده شده اند؛ (چه این‌که) امر به معروف و نهی از منکر می کنید»
البته انجام وظیفه «امر به معروف و نهی از منکر»، در دو سطح قابل اجرا می باشد:
1. در سطح عموم اُمّت اسلامی به‌گونه‌ای که هر فردی در حد توان خود، دیگری را امر به معروف و نهی از منکر نماید.
2. علاوه بر مسئولیت همگانی، افراد ویژه ای نیز، خود را مجهز و آماده برای اجرای این دو فرضیه مهم نمایند، و در این راه، مقدمات لازم مانند علم و تجربه و تجهیزات مناسب و شرایط دیگر را فرا گیرند. به ویژه این‌که برخی از مراحل امر به معروف و نهی از منکر نیاز به پشتوانه های قدرتمند مادی و معنوی جهت ترویج معروف و برخورد با منکرات دارد. لذا چه بسا آیه (((کُنْتُمْ خَیْرَ أُمَّةٍ أُخْرِجَتْ لِلنَّاسِ …))) نظر مسئولیت همگانی داشته باشد و آیه (((وَلْتَکُنْ مِنْکُمْ أُمَّةٌ یَدْعُونَ إِلَی الْخَیْرِ …))) ناظر به شکل دوم امر به معروف و نهی از منکر باشد.[ ر.ک: آیت الله حسین نوری همدانی، محمد محمدی اشتهاردی، امر به معروف و نهی از منکر، قم، انتشارات دفتر تبلیغات اسلامی، 1376ش، چهارم، ص37- 45.]