با توجه به عدم اقبال عمومی نسبت به جریان سنتی راست و خسته شدن توده های مردم از منازعات بی ثمر سیاسی جریان دوم خرداد و نیز افزایش مطالبات عمومی اقتصادی مردم، جریانی جدید از دل نیروهای مذهبی پای بند به ارزش های انقلاب به وجود آمد که با تأکید بر گفتمان «ساده زیستی» و «خدمت خالصانه» برای محرومین و مردم توانست اعتماد عمومی را جلب نماید. این جریان به نقد هر دو دولت قبل یعنی دولت آقایان خاتمی و هاشمی می پرداخت.
جریان راست سنتی با وجود نقد دولت آقای خاتمی حاضر به نقد دولت آقای هاشمی نبود. این بار حضور بخشی از بدنه جریان راست در صحنه سیاسی کشور در حاشیه حضور این جریان بود و شخصیت های مطرح همچون آقایان ناطق نوری، علی لاریجانی و حبیب الله عسگراولادی، محمدرضا باهنر، مرتضی نبوی و…
با وجود راه اندازی شورای هماهنگی نیروهای انقلاب، از نظر گفتمانی در حاشیه این جریان حرکت می نمودند.
جمعیت ایثارگران انقلاب اسلامی و جامعه‌ اسلامی مهندسین دو تشکل سیاسی بودند که نقش اصلی و بنیادی در عملیاتی کردن این کار و تحقق اهداف مورد نظر را برعهده داشتند. شورای هماهنگی نیروهای انقلاب اسلامی، محصول این دوران است.
این شورا در همه‌ استان‌ها و شهرستان‌ها در مدت کوتاهی توانست جمع
زیادی را شناسایی و مسئولیت کار را برعهده‌ آن‌ها محول کند. کمیته‌هایی چون، آموزش استان‌ها، تشکیلات سیاسی، پشتیبانی و ارتباطات در ساختار مرکزی
طراحی و مسئولانی برای آن‌ها تعیین شد. راه‌اندازی خبرگزاری، فعال کردن سیاست‌های خبری، انتشار نشریات و مطبوعات جدید، تشکیل احزاب و تشکل‌های سیاسی و بالاخره ایجاد فراگیر نهادهای عمومی غیرحکومتی (سازمان‌های
مردم نهاد) از اقدامات اولویت‌دار تعریف شد. دومین دوره‌ انتخابات شوراهای اسلامی شهر و روستا در پیش بود و شورای هماهنگی نیروهای انقلابی اسلامی، باید اولین ثمره‌ کار خود را ارائه می‌کرد و بدین سان ائتلاف آبادگران ایران اسلامی اعلام موجودیت کرد.[ همان، ص 240-242.]
در انتخابات دوره دوم شوراها آبادگران با شعار صداقت در گفتار، سلامت در عمل، خدمت صادقانه، توانست در تهران تمامی پانزده صندلی شورای شهر را به دست آورد. جریان دوم خرداد که اکثریت مطلق شورای شهر دوره اول را
به دست آورده بود، در این انتخابات با سه لیست انتخاباتی مجزا به صحنه آمد
که با شکست قاطع رو به رو شد. محصول کار آبادگران در شورای شهر و شهرداری تهران، شهردار شدن محمود احمدی نژاد بود که با گفتمان خدمت صادقانه،
فضای سیاسی ـ اجتماعی کشور را تا حدود زیادی تغییر داد. جریان ارزشی و انقلابی که حالا در جامعه به عنوان آبادگران شناخته شده بود در انتخابات مجلس هفتم شورای اسلامی نیز با اقبال گسترده مردم روبه رو شد و اکثریت مطلق قوه مقننه را
از آن خود کرد.
مهم ترین اثر فعالیت آبادگران در عرصه سیاسی کشور تغییر دادن ادبیات سیاسی کشور در صحنه منازعات بود. گفتمان محوری آزادی های مدنی عرصه سیاسی را
به دو دسته موافقین و مخالفین تقسیم می کرد در حالی که گفتمان محوری آبادگران با محوریت عدالت عرصه سیاسی را به دو دسته مدافعین ساده زیستی و اشرافی گری تقسیم می نمود. علاوه بر این بازگشت به ارزش های ابتدای انقلاب در این ادبیات بیشتر به چشم می آمد. حقیقتی که خبر از شکل گیری یک جریان جدید سیاسی
غیر از دو جناح مطرح در عرصه سیاسی کشور می داد.
در انتخابات دوره نهم ریاست جمهوری نیز آبادگران و بخشی از جریان راست که با عنوان اصول گرایان صف آرایی نموده بودند پیروز انتخابات شدند[ همان، ص 244-245.] این در حالی بود که جریان چپ و اصلاح طلب که خود را از پیش بازنده انتخابات می‌دانست، تلاش نمود که با حمایت از آقای ‌هاشمی رفسنجانی از تنها روزنه امید برای بقا در عرصه سیاسی کشور استفاده کند در حالی که شدیدترین حملات توسط همین جریان علیه هاشمی در جریان انتخابات مجلس ششم صورت گرفته بود.
انتخابات دوره هشتم مجلس نیز با پیروزی جریان اصول گرا همراه شد و جریان چپ موفقیت چندانی به دست نیاورد و نتوانست به انزوای خود پایان دهد.
آخرین امید جریان اصلاح طلب برای حضور در عرصه سیاست و خروج از انزوا، انتخابات دهمین دوره ریاست جمهوری بود در جریان انتخابات دهمین دوره ریاست جمهوری نیز شاهد شکاف در میان جریان اصلاح طلب بودیم و در حالی که تقریباً تمامی گروه‌های اصلاح طلب از نامزدی میرحسین موسوی حمایت می‌کردند، کروبی با پشتوانه حزب اعتماد ملی در این رقابت حضور پیدا نمود. جریان اصلاح طلب مانند دوره قبل نتوانست اعتماد مردم را جلب نماید اما این بار قدم در راهی نهاد که به انزوای بیش از پیش آنان انجامید.