بسم الله الرّحمن الرّحیم

بدان ای عزیز من که، چون خواستی وارد مجلسی شوی، اوّل باید ملاحظه کنی که جایی نباشد که محلّ تهمت و گمان باشد، بلکه مجلسی باشد که سزاوار داخل شدنت را داشته باشد و چون خواستی بنشینی، جایی را انتخاب کن که لیاقت آن را داشته باشی و اگر مکانی باشد که شأن تو، مناسب بالاتر از آن است، بهتر و خوب تر و به تواضع نزدیک تر است و مکانی را که سزاوار آن نیستی، منشین که اگر خوار شدی، خود را باید ملامت کنی و کسی که هر چه از او بپرسند، نتواند جواب گوید یا آن که وقتی که دیگران عاجز از جواب شدند، او حقّ را نتواند بیان کند و با چنین حالی در صدر مجلس نشیند، احمق است و اگر اهل مجلس برایت جایی باز کردند، بنشین و چون خواستی بنشینی بگو «بِسمِ اللهِ الرَّحمَنِ الرَّحِیمِ وَ صَلَّی اللهُ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ» و جای رو به قبله را در مجالس انتخاب کن و در جای تنگ، چهار زانو منشین که وارد شده چنین کسی را آدم نشمارید.

اهل علم و صلاح و پیرمردان و محترمین را احترام کن و از مجالس شرور و فسّاق و ظلمه، اجتناب کن و با کسی بنشین که رؤیت او، خدا را به یاد تو آورد و سخن گفتن او، بر علم تو بیفزاید و کردار اوف تو را به سوی آخرت رغبت فرماید و چون در مجلسی نشینی، با اهل مجلس نیکو معاشرت کن و حیّ(با نشاط) و حلیم و با وقار باش و سخن مردم را قطع مکن، مگر آن که غیبتی یا بهتانی و یا دروغی یا حرام دیگری در آن باشد.



و در نهی از منکر و امر به معروف، مسامحه(و سهل انگاری) مکن و مزاح بسیار مکن که آبرو و مهابت را می برد و کینه ها تولید می کند و بسیار پرده از میان خود و برادر مؤمن خود برندار که، باعث برطرف شدن حیا است.

و زنهار از مجادله و آزار نمودن مردمان، و بر تو باد به عفو کردن و فرو بردن خشم خود که، عفو و کظم غیظ از مکارم دنیا و آخرت و باعث عزّت دارین است. (دارین: دار دنیا و دار آخرت)



و بدان که اظهار دوستی و مهربانی با مردم، نصف عقل است و بهترین مجالس، مجلسی است که در آن ذکر خدا و مذاکره احادیث و فقه و علوم اهل بیت علیهم السّلام شود و در سابق گذشت روایتی که فرمود: «هر گروهی که در مجلسی جمع شوند و در آن مجلس یاد خدا نکنند و صلوات نفرستند، آن مجلس برای آنان حسرت و وبال است در قیامت، و چون از مجلسی برخاستی، بگو: «سُبحَانَ رَبِّکَ رَبِّ العِزَّهِ عَمَّا یَصِفُونَ وَ سَلاَمٌ عَلَی المُرسَلِینَ وَ الحَمدُللهِ رَبِّ العَالَمِینَ» که این ذکر شریف، کفّاره آن مجلس خواهد بود.

(اللئالی المنثوره فی الأحراز و الأذکار المأثوره: دستورالعمل و مرواریدهای درخشان/ص 232و233/ مؤلّف: حاج شیخ عبّاس قمی رحمه الله/ گردآورنده و ویراستار: محمّد حسین ربّانی/ انتشارات عهد/ طبع اوّل، بهار 1381/ مرکز پخش: قم،خیابان معلّم، معلّم 29، پلاک 448)

(برگرفته از نرم افزار محدّث قمی رحمه الله، مرکز تحقیقات کامپیوتری علوم اسلامی (نور) قم)