قوی ترین طلسمات+قویترین دعا و طلسم+قوی ترین کتاب طلسم و دعانویسی مطالب مذهبی+طلسم سیاهی و طلاق+طلسم احضار محبت معشوق+دانلود کتاب طلسم محبت و طلاق قوی
۱۳۹۸/۰۶/۲۳
–
۶۶۵ بازدید
سلام
ینفر ازم پول قرض میخواد با توجه به اینکه شناخت کمی ازش دارم و نمیدونم چجور ادمیه که ایا پولمو به موقع پس میده یا نه ایا اگر بهش قرض ندم این کار من معصیته؟
پرسشگر گرامی ، به نکات زیر توجه نمایید :
الف ) قرض الحسنه یک امر مستحب
یکی از اموری که اسلام بدان تأکید بسیاری نموده، موضوع قرض دادن به نیازمندان است تا جایی که در روایات ما آن را از صدقه برتر دانستند. قرض دادن عملی مستحب و دارای اجر و پاداش بسیار است ، بنابراین قرض ندادن گناه و معصیت نیست ، بلکه فقط ترک مستحب است .
چند روایت :
1 . پیامبر اکرم ـ صلی الله علیه و آله ـ فرمود: « مَنْ أَقْرَضَ مُؤْمِناً قَرْضاً یَنْتَظِرُ بِهِ مَیْسُورَهُ کَانَ مَالُهُ فِی زَکَاةٍ وَ کَانَ هُوَ فِی صَلَاةٍ مِنَ الْمَلَائِکَةِ حَتَّى یُؤَدِّیَهُ إِلَیْه » کسی که به مؤمنی تا مدّتی که او توان ادای آن را داشته باشد، قرض بدهد، مال او به عنوان زکات است (و ثواب زکات را دارد) و قرض دهنده تا هنگام ادای قرض، مورد درود فرشتگان است. [ بحارالأنوار ، ج 100 ، ص 139 ، باب 1 ]
امام صادق (ع) فرمود : بر در بهشت نوشته ده است که ثواب صدقه ده برابر و ثواب قرض الحسنه هیجده برابر است. و نیز فرمود وقتی به کسی قرض می دهید، مال شما در هر لحظه در صدقه است تا پول شما برگردد. زیرا در هر لحظه می توانید پول خود را مطالبه کنید و چون به برادر خود فرصت می دهید، لذا مانند این است که پول شما در صدقه است .
2 . امام صادق (ع) فرمود: کسى که مالى را به کسى وام دهد، و مدتى براى (پرداخت) آن معین کند، و آن قرض در مدّت معیّن وصول نگردد، به ازاى هر روز تأخیر، ثواب یک دینار صدقه را براى او خواهد داشت. [شیخ صدوق، ثواب الاعمال و عقاب الأعمال ، ص 138، دار الرضى ، چاپ اول، قم ، 1406 ق . ]3 . عبد اللَّه بن سنان از امام صادق (ع) روایت کرده است که رسول خدا (ص) فرمود: اگر هزار درهم را دو بار (به کسى) قرض بدهم، در نزد من خوش تر از آن است که آن را یک بار (و یک جا) صدقه دهم، و همان طور که براى کسى که از تو قرض مى گیرد، جایز نیست که در صورت توانائى در بازدهى قرض خود تعلل کند و آن را به تأخیر بیندازد، همچنین براى تو جایز نیست- اگر بدانى که او در مضیقه و تنگدستى است- او را (در پرداخت بدهى خود) در فشار قرار دهى و از او مطالبه کنى. [شیخ صدوق، ثواب الاعمال و عقاب الأعمال ، ص 138، دار الرضى ، چاپ اول، قم ، 1406 ق . ] « آداب و شرایط قرض الحسنه »
امّا باید توجه داشت در برخی از موارد ما به وظایف مان و آداب و شرایطی که وجود دارد عمل نمی کنیم و از این جهت زیان هایی بر ما وارد می شود، ولی آگاهانه و یا ناآگاهانه گناه آن را بر گردن دیگران می گذاریم.
برای قرض الحسنه، این سنت پسندیده، شرایطی بیان شده است که در طولانی ترین آیه از قرآن بدان اشاره شده است:
«اى کسانى که ایمان آورده اید! هنگامى که بدهى مدّت دارى (به خاطر وام یا داد و ستد) به یک دیگر پیدا می کنید، آن را بنویسید! و باید نویسنده اى از روى عدالت، (سند را) در میان شما بنویسد! و کسى که قدرت بر نویسندگى دارد، نباید از نوشتن خوددارى کند! پس باید بنویسد، و آن کس که حق بر عهده اوست، باید املا کند، و از خدا که پروردگار او است بپرهیزد، و چیزى را فروگذار ننماید!… ». [2] در روایات نیز به این مهمّ تأکید شده است. [3] بنابر این با توجه به تأکیداتی که از جانب اسلام برای استحکام امر قرض بیان شده، اگر ما کوتاهی نموده و خسارتی دامان ما را گرفته نباید آن را به حساب دین یا رهبران آن بگذاریم.
در آموزه های دینی ما قرض دادن به برادران مؤمن، آداب و شرایطی دارد که برخی از آنها چنین است.
1. قرض همراه با اخلاص باشد.
2. با دل خوش و رضایت کامل باشد.
3. قرض از مال حلال باشد. [4]
4. قرض مکتوب شود. [5]5. کسى که به مؤمنى قرض داد، منتظر بماند تا پرداخت قرض براى او امکان پذیر شود؛ یعنی همان طور که جایز نیست بدهکار با فرض توانایى، پرداخت مال را به تأخیر بیندازد، همین طور نیز اگر طلبکار مى داند بدهکار توانایى ندارد، جایز نیست او را تحت فشار قرار دهد. [6] پی نوشتها :
[1] . مجلسی، محمد باقر، بحارالأنوار، ج 71، ص 104، مؤسسة الوفاء، بیروت، 1404 ه ق.
[2] . بقره، 282.
[3] . حر عاملی، وسائل الشیعة، ج 17، ص 11، مؤسسه آل البیت علیهم السلام قم، 1409.
[4] . کلینی، اصول کافى، کمره اى، محمد باقر، ج 3، ص 843، انتشارات اسوه ، چاپ سوم، قم ، 1375 ش .
[5] . بقره، 282.
[6] . شیخ صدوق، ثواب الاعمال و عقاب الأعمال ، ص 138، دار الرضى ، چاپ اول، قم ، 1406 ق .
الف ) قرض الحسنه یک امر مستحب
یکی از اموری که اسلام بدان تأکید بسیاری نموده، موضوع قرض دادن به نیازمندان است تا جایی که در روایات ما آن را از صدقه برتر دانستند. قرض دادن عملی مستحب و دارای اجر و پاداش بسیار است ، بنابراین قرض ندادن گناه و معصیت نیست ، بلکه فقط ترک مستحب است .
چند روایت :
1 . پیامبر اکرم ـ صلی الله علیه و آله ـ فرمود: « مَنْ أَقْرَضَ مُؤْمِناً قَرْضاً یَنْتَظِرُ بِهِ مَیْسُورَهُ کَانَ مَالُهُ فِی زَکَاةٍ وَ کَانَ هُوَ فِی صَلَاةٍ مِنَ الْمَلَائِکَةِ حَتَّى یُؤَدِّیَهُ إِلَیْه » کسی که به مؤمنی تا مدّتی که او توان ادای آن را داشته باشد، قرض بدهد، مال او به عنوان زکات است (و ثواب زکات را دارد) و قرض دهنده تا هنگام ادای قرض، مورد درود فرشتگان است. [ بحارالأنوار ، ج 100 ، ص 139 ، باب 1 ]
امام صادق (ع) فرمود : بر در بهشت نوشته ده است که ثواب صدقه ده برابر و ثواب قرض الحسنه هیجده برابر است. و نیز فرمود وقتی به کسی قرض می دهید، مال شما در هر لحظه در صدقه است تا پول شما برگردد. زیرا در هر لحظه می توانید پول خود را مطالبه کنید و چون به برادر خود فرصت می دهید، لذا مانند این است که پول شما در صدقه است .
2 . امام صادق (ع) فرمود: کسى که مالى را به کسى وام دهد، و مدتى براى (پرداخت) آن معین کند، و آن قرض در مدّت معیّن وصول نگردد، به ازاى هر روز تأخیر، ثواب یک دینار صدقه را براى او خواهد داشت. [شیخ صدوق، ثواب الاعمال و عقاب الأعمال ، ص 138، دار الرضى ، چاپ اول، قم ، 1406 ق . ]3 . عبد اللَّه بن سنان از امام صادق (ع) روایت کرده است که رسول خدا (ص) فرمود: اگر هزار درهم را دو بار (به کسى) قرض بدهم، در نزد من خوش تر از آن است که آن را یک بار (و یک جا) صدقه دهم، و همان طور که براى کسى که از تو قرض مى گیرد، جایز نیست که در صورت توانائى در بازدهى قرض خود تعلل کند و آن را به تأخیر بیندازد، همچنین براى تو جایز نیست- اگر بدانى که او در مضیقه و تنگدستى است- او را (در پرداخت بدهى خود) در فشار قرار دهى و از او مطالبه کنى. [شیخ صدوق، ثواب الاعمال و عقاب الأعمال ، ص 138، دار الرضى ، چاپ اول، قم ، 1406 ق . ] « آداب و شرایط قرض الحسنه »
امّا باید توجه داشت در برخی از موارد ما به وظایف مان و آداب و شرایطی که وجود دارد عمل نمی کنیم و از این جهت زیان هایی بر ما وارد می شود، ولی آگاهانه و یا ناآگاهانه گناه آن را بر گردن دیگران می گذاریم.
برای قرض الحسنه، این سنت پسندیده، شرایطی بیان شده است که در طولانی ترین آیه از قرآن بدان اشاره شده است:
«اى کسانى که ایمان آورده اید! هنگامى که بدهى مدّت دارى (به خاطر وام یا داد و ستد) به یک دیگر پیدا می کنید، آن را بنویسید! و باید نویسنده اى از روى عدالت، (سند را) در میان شما بنویسد! و کسى که قدرت بر نویسندگى دارد، نباید از نوشتن خوددارى کند! پس باید بنویسد، و آن کس که حق بر عهده اوست، باید املا کند، و از خدا که پروردگار او است بپرهیزد، و چیزى را فروگذار ننماید!… ». [2] در روایات نیز به این مهمّ تأکید شده است. [3] بنابر این با توجه به تأکیداتی که از جانب اسلام برای استحکام امر قرض بیان شده، اگر ما کوتاهی نموده و خسارتی دامان ما را گرفته نباید آن را به حساب دین یا رهبران آن بگذاریم.
در آموزه های دینی ما قرض دادن به برادران مؤمن، آداب و شرایطی دارد که برخی از آنها چنین است.
1. قرض همراه با اخلاص باشد.
2. با دل خوش و رضایت کامل باشد.
3. قرض از مال حلال باشد. [4]
4. قرض مکتوب شود. [5]5. کسى که به مؤمنى قرض داد، منتظر بماند تا پرداخت قرض براى او امکان پذیر شود؛ یعنی همان طور که جایز نیست بدهکار با فرض توانایى، پرداخت مال را به تأخیر بیندازد، همین طور نیز اگر طلبکار مى داند بدهکار توانایى ندارد، جایز نیست او را تحت فشار قرار دهد. [6] پی نوشتها :
[1] . مجلسی، محمد باقر، بحارالأنوار، ج 71، ص 104، مؤسسة الوفاء، بیروت، 1404 ه ق.
[2] . بقره، 282.
[3] . حر عاملی، وسائل الشیعة، ج 17، ص 11، مؤسسه آل البیت علیهم السلام قم، 1409.
[4] . کلینی، اصول کافى، کمره اى، محمد باقر، ج 3، ص 843، انتشارات اسوه ، چاپ سوم، قم ، 1375 ش .
[5] . بقره، 282.
[6] . شیخ صدوق، ثواب الاعمال و عقاب الأعمال ، ص 138، دار الرضى ، چاپ اول، قم ، 1406 ق .