۱۳۹۴/۱۱/۱۹
–
۶۱۴ بازدید
چرا تو این دوره زمونه هر کی می خواد امر به معروف کنه، مسخره اش می کنند؟ به او می گویند آدم خشک! مثلاً در خوابگاه منو بهخاطر اینکه می گویم شنیدن ترانه حرام است، مسخره می کنند. وقتی می گویم غیبت نکنید، می گویند اینقدر خشک نباش! من چه کار کنم با این همه نیش و کنایه؟
البته این موضوع چیز تازه ای نیست اگر به تاریخ زندگی انبیاء و اولیای الهی بنگرید، ملاحظه خواهید کرد که تمام پیامبران، بی هیچ استثنایی، مورد تمسخر و استهزای مردم قرار گرفتند؛ قرآن کریم می فرماید:
«یا حَسْرَةً عَلَی الْعِبادِ ما یَأْتیهِمْ مِنْ رَسُولٍ إِلاَّ کانُوا بِهِ یَسْتَهْزِؤُنَ»[ یس (36)، آیه 30.]؛
«افسوس بر این بندگان که هیچ پیامبری برای هدایت آنان نیامد مگر اینکه او را استهزا می کردند!»
بنابراین دعوت به حق و امر به معروف و نهی از منکر، کار انبیاست از همینرو مشکلات انبیا را نیز خواهد داشت. لذا اجرای آن بدون تحمل سختی، شدنی نیست.
ابوذر غفاری از پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) می خواهد وی را پند و اندرز دهد و راهنمایی کند، پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) فرمود:
«قُلِ الْحَقَ وَ إِنْ کَانَ مُرّاً قُلْتُ زِدْنِی قَالَ لَا تَخَفْ فِی اللَّهِ لَوْمَةَ لَائِم »[ الخصال، ج 2، ص523.]؛ «حق را اگر چه به مذاق برخی تلخ باشد، بگو».
ابوذر می گوید: گفتم بیشتر پندم دهید. رسول خدا(صلی الله علیه و آله و سلم) فرمود:
«در راه خداوند از سرزنش هیچ کسی هراسی به دل خویش راه مده».
امام باقر(علیه السلام) نیز فرموده اند:
«فَأَنْکِرُوا بِقُلُوبِکُمْ وَ الْفَظُوا بِأَلْسِنَتِکُمْ وَ صُکُّوا بِهَا جِبَاهَهُمْ وَ لَا تَخَافُوا فِی اللَّهِ لَوْمَةَ لَائِمٍ»[ الکافی (ط – الإسلامیة)، ج 5، ص55.]؛ «(مُنکرات را) با قلب خویش انکار کنید و با زبان بگویید و از سرزنش هیچ کس در راه خدا نهراسید».
ناگفته نماند برای اینکه در امر به معروف موفق باشیم، لازم است جایگزین های مناسب را فراهم کنیم و ابتکار عمل داشته باشیم. به طور مثال وقتی غیبت می کنند با تغییر موضوع و یا گفتن خاطرات جذاب و خنده دار از ادامه غیبت جلوگیری کنیم و یا برای کسی که ترانه گوش می دهد یک برنامه ورزشی مناسب با تفریح دیگر فراهم کنیم. در این صورت اتهام خشک بودن نیز منتفی خواهد شد.
«یا حَسْرَةً عَلَی الْعِبادِ ما یَأْتیهِمْ مِنْ رَسُولٍ إِلاَّ کانُوا بِهِ یَسْتَهْزِؤُنَ»[ یس (36)، آیه 30.]؛
«افسوس بر این بندگان که هیچ پیامبری برای هدایت آنان نیامد مگر اینکه او را استهزا می کردند!»
بنابراین دعوت به حق و امر به معروف و نهی از منکر، کار انبیاست از همینرو مشکلات انبیا را نیز خواهد داشت. لذا اجرای آن بدون تحمل سختی، شدنی نیست.
ابوذر غفاری از پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) می خواهد وی را پند و اندرز دهد و راهنمایی کند، پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) فرمود:
«قُلِ الْحَقَ وَ إِنْ کَانَ مُرّاً قُلْتُ زِدْنِی قَالَ لَا تَخَفْ فِی اللَّهِ لَوْمَةَ لَائِم »[ الخصال، ج 2، ص523.]؛ «حق را اگر چه به مذاق برخی تلخ باشد، بگو».
ابوذر می گوید: گفتم بیشتر پندم دهید. رسول خدا(صلی الله علیه و آله و سلم) فرمود:
«در راه خداوند از سرزنش هیچ کسی هراسی به دل خویش راه مده».
امام باقر(علیه السلام) نیز فرموده اند:
«فَأَنْکِرُوا بِقُلُوبِکُمْ وَ الْفَظُوا بِأَلْسِنَتِکُمْ وَ صُکُّوا بِهَا جِبَاهَهُمْ وَ لَا تَخَافُوا فِی اللَّهِ لَوْمَةَ لَائِمٍ»[ الکافی (ط – الإسلامیة)، ج 5، ص55.]؛ «(مُنکرات را) با قلب خویش انکار کنید و با زبان بگویید و از سرزنش هیچ کس در راه خدا نهراسید».
ناگفته نماند برای اینکه در امر به معروف موفق باشیم، لازم است جایگزین های مناسب را فراهم کنیم و ابتکار عمل داشته باشیم. به طور مثال وقتی غیبت می کنند با تغییر موضوع و یا گفتن خاطرات جذاب و خنده دار از ادامه غیبت جلوگیری کنیم و یا برای کسی که ترانه گوش می دهد یک برنامه ورزشی مناسب با تفریح دیگر فراهم کنیم. در این صورت اتهام خشک بودن نیز منتفی خواهد شد.