1_ اولین نکته برخوردی صمیمانه، آرام و عادی با کودک است.هیچ‌ وقت برای مشکلش دلسوزی نکنید؛با این کار به اعتماد به نفس ‌اش آسیب زده‌اید.

2 ـ هرگز از نحوه‌ صحبت کردن او تقلید نکنید؛ حتی زمانی که می‌خواهید مشکلش را برایش توضیح دهید.
 
3 ـ با او نحوه‌ تنفس صحیح را تمرین کنید؛ ورود هوا از بینی و خروج آن از دهان.
 
4 ـ به او آموزش دهید که شمرده و آرام صحبت کند و مراقب وضعیت تنفسی خودش باشد.این کار را با او تمرین کنید.در تمرینات از کلمات و جملات ساده شروع کنید و بعد به تدریج بر دشواری آن بیفزایید.

5 ـ اگر فرصت کافی ‌برای تمرین ندارید، از او بخواهید خودش هر روز رو به ‌روی آینه تمرین‌هایی را انجام دهد.

6 ـ به او یاد دهید که در زمان صحبت، ابتدا جملات را در ذهنش مرتب کند و بعد از نظم دادن،به آرامی آنها را بیان کند.

7 ـ هیچ ‌وقت به جای او صحبت نکنید؛ مشوق او برای حرف زدن باشید.از جمع بچه‌ها یا افراد آشنا شروع کنید و بعد در بیرون از خانه برای او موقعیت‌هایی را فراهم کنید که شروع‌ کننده‌ صحبت باشد تا ترس او از صحبت کردن نیز کاهش یابد.

8 ـ حس مشارکت و همکاری را در او تقویت کرده و او را تشویق به شرکت در کارهای گروهی کنید.

9 ـ مهم‌ترین و تاثیر گذارترین عاملی که باعث تداوم لکنت می‌شود، پایین بودن اعتماد به نفس است.برای حل این مشکل مسئولیت‌هایی را که می‌دانید فرزندتان از عهده‌ آنها برمی‌آید، به او بسپارید.

10 ـ توجه داشته باشید در صورتی که مشکل کودک شدید است،بهتر است از متخصصان گفتار درمانی کمک بگیرید.

راههای ساده درمان لکنت زبان کودکان

یکی از شایعترین اختلالات تکلمی که از دوران کودکی آغاز می شود لکنت زبان است. دستگاه های تکلم انسان دچار پاره ای از تشنج هاست؛ به همین علت ادای کلمات ناگهان به مانع برخورد می کند و پیوسته مکثی در میان صحبت روی می دهد. معمولاً انسان حرفی را که روی آن مکث ایجاد شده است به هنگام چنین رویدادی ، چندبار تکرار می کند.

در تغییر شکل یا تشدید لکنت سن، شرایط و ویژگی های بلوغ تاثیر فراوان دارد.برخی از کودکان نیز در سنین رفتن به مدرسه به دلیل ویژگی های عاطفی و سازگاری اجتماعی خاص این دوره مبتلا به لکنت زبان می شوند.

گاهی نیز افرادی که قبلا به نحوی لکنت زبان داشته اند در دوران بلوغ دچار لکنت زبان می شوند. لکنت زبان در میان پسران شایع تر از دختران است. درمانهای گوناگونی برای کاهش لکنت وجود دارد که تا حد زیادی این اختلال را بهبود بخشیده اند .
 

علت لکنت زبان کودکان چیست؟

گذرگاه های عصبی مختلف در مغز کودکان برای روان صحبت کردن، باید رشد کنند و با هم در تعامل باشند. اگر این تعامل به خوبی صورت نگیرد فرد دچار لکنت زبان می شود. علت لکنت زبان عبارتند از :
 

1. مسائل ژنتیکی
2. سکته و آسیب های مغزی در بزرگسالی
3. ضربات واردشده به سر
4. فشارهای احساسی و عصبی
5. لکنت زبان کودکان چگونه درمان می شود؟
6. انواع لکنت زبان کودکان

نوع اول :

لکنتی که در نتیجه ی برخی اختلالات مغزی در سال های آغازین کودکی رخ می دهد.
 

نوع دوم :

لکنت زبانی که به علت ضربات واردشده به مغز یا سکته های مغزی یا مصرف بعضی داروها در بزرگ سالی رخ می دهد. فشارهای عاطفی و احساسی نیز در برخی مواقع موجب بروز لکنت زبان می شود.
 

درمان لکنت زبان کودکان

لکنت زبان معمولا در میان کودکان رواج دارد و برخی کودکان قبل از ورود به مدرسه دچار این اختلال می شوند اما با پشت سر گذاشتن دوران کودکی خود به خود درمان می شوند . برخی از این کودکان اما این اختلال را با خود به بزرگ سالی می برند. درمان لکنت زبان با رشد کودک و افزایش سن مشکل می شود بنابراین این مشکل باید در کودکی پیگیری گردد.

گفتار درمانی

گفتار درمانی مانع از تبدیل لکنت به یک معضل می شودپس اگر کودکی دارید که تازه علائم لکنت در او پدیدار شده و یا خودتان به تازگی مبتلا به لکنت شده اید حتما به یک پاتولوژیست گفتار مراجعه کنید. لکنت متغییر است و تعدادی از موقعیت ها وجود دارند که هر فردی که آن ها را تجربه کند روانی گفتارش افزایش می یابد.
 

6 راهکار ساده برای کم کردن لکنت زبان کودکان
 

1. صحبت کردن هماهنگ با یک گوینده دیگر (گفتار گروهی)

2. کپی کردن گفتار یک گوینده دیگر (گفتار سایه)

گفتار گروهی و گفتار سایه به علت شنیدن صدای خود فرد یا صدای دیگران و یا با شنیدن سیگنال های گفتاری خودش به یک شکل دیگر و یا یک لهجه دیگر صحبت کردن را برای فرد روان می کند.

3. گفتار نجوا گونه

تارهای صوتی در گفتار نجوا گونه به هم نزدیک می شوند اما مرتعش نمی شوند و تمام صداها به صورتunvoice بیان می شود.

4.هنگام آواز خواندن یا سرود،

5. هنگام صحبت با یک عروسک یا بچه های کوچک

هنگام صحبت با کودکان و یا عروسک ها کمتر از زبان پیچیده و الگوهای آهنگین متغیر استفاده می کنیم و روانی گفتار کمتر نوسان پیدا می کند.
روانی گفتار وقتی کودک کوچکتر با عروسک ها و یا با خود صحبت می کند ناشی از این است که لکنت با گفتار دوسویه همراه نیست پس اگر گفتار یک سویه باشد و کودک منتظر پاسخ از شنونده نباشد ، کشمکشی اتفاق نمی افتد و گفتار بسیار روان است.

6. هنگام صحبت کردن بلند با خود

والدین با کودک مبتلا به لکنت زبان چگونه رفتار کنند؟
رفتار و شیوه برخورد والدین و اطرافیان با فرد دچار لکنت زبان لکنت زبان را کاهش می دهد .

محیطی آرام و بدون فشار برای صحبت کردن کودک کنید.

با کودکتان آرام صحبت کنید.

کودک را به حرف زدن میان جمع خانواده تشویق کنید و به او بگویید دقیق به صحبت دیگران گوش دهد.

درباره موضوعات مختلف و آشنا برای کودک مثل آشپزی، بازی کردن، رفتن به پیش دبستانی، کتاب های داستانی اش و… برای کودک صحبت کنید.
صحبت کردن کودک را متوقف نکنید و از وی انتقاد نکنید.

برای هم کلامی با کودک مبتلا به لکنت زبان نکات زیر را رعایت کنید:

1. از تکمیل کردن جملات آنها بپرهیزید.
2. به او فرصت بدهید و به هیچ وجه وسط حرفش نپرید.
3. نگویید سریعتر یا آرام تر حرف بزند.
4. با او ارتباط چشمی داشته باشید و با علاقه صحبت هایش را پیگیری کنید.
5. با او آرام و شمرده صحبت کنید .
6. از عبارات کوتاه و ساده استفاده کنید.
7. تند و سریع حرف نزنید زیرا اینگونه او را آشفته و گیج می کنید.
8. مطمئن بشوید که حرف شما را فهمیده است و منتظر پاسخ و واکنش او باشید.

شخصی که دچار لکنت است چه باید بکند؟

1. باید آهسته و آزاد صحبت کند و حروف صدادار را بکشد.
2. در بخش قبلی مربوط به لکنت زبان در نمناک هم توضیح دادیم که از روی کلمات با حرکات شل و سبک لبها بگذرد.
3. ازبیان برخی کلمات فرار نکند و از جایگزینی کلمات خودداری کند.
4. تکرار کلماتی که بیان شده کمکی نمی کند.
5. با مخاطب ارتباط چشمی برقرار کند.
6. گهگاه در صحبت لکنت عمدی ایجاد کند! با قطع و تکرارعمدی احساس کنترل بهتری را بر روی تکلم در لحظه های حساس می توان پیدا کرد.
7. در پی تجزیه و تحلیل مسائلی که لکنت را بیشتر می کند، باشد.
8. هدف او باید تکلم سلیس تر و بهتر باشد نه تکلم بی عیب و نقص و ایده آل.
9. هرگز لکنت خود را پنهان نکند بلکه با آن مواجه شود.
10. اگر دچار اضطراب و تنش شدند، آن را طبیعی تلقی کنند و از آن خجالت نکشند.
11. زمانهایی که دچار لکنت بیشتر می شوند فراموش کنند .
12. مواقعی را که در صحبت کردن موفق هستند بخاطر بسپارند.
13. تاثیر استرس بر تشدید لکنت زبان

میزان لکنت بستگی به سطح اضطراب دارد. افراد مبتلا به لکنت در مواقعی که دچار استرس و اضطراب می شوند تپش قلب پیدا می کنند و دچار لکنت می شوند. مثلا این افراد هنگام سخنرانی برای گروه زیادی از افراد معمولا دچار ترس زیاد می شوند و دچار لکنت می شوند. همچنین این افراد هنگام پاسخ دادن به تلفن بعلت محدودیت و فشار زمانی دچار ترس می شوند.

سخن آخر :

افراد مبتلا به لکنت زبان به هیچ وجه از نظر هوش و استعداد با سایرین تفاوت ندارند و باورهای کلیشه ای و مرسوم معمولا آنها را خجالتی، عصبی، حساس، عجول، درون گرا و … می پندارد علمی نمی باشد.
 

 درمان لکنت زبان با شیوه‌ی جریان هوای غیرفعال

ثابت شده است که عمل باز شدن تارهای صوتی عملی فعال است. این عمل نتیجه انقباض یک جفت عضله است از حرکات داخلی تارهای صوتی که در زمان ریلکس عضلات رخ می دهد. می دانیم که در عمل تنفس عادی، تارهای صوتی در حالت ریلکس قرار دارند و هیچ گونه گرفتگی فشاری بر آنها وارد نیست؛ بنابراین شیوای که اتخاذشده این است که فرد قبل از حرف زدن مقداری هوا به بیرون بفرستد.

این همان بازدمی است که تنفس معمولی انجام می شود و این عمل به نحوی انجام میشود که گویا فرد نمی خواهد حرف بزند و فقط آرام نفس می کشد. در این شیوه در حین تنفس عادی بعد از اینکه فرد در عمل بازدم مقداری هوا به بیرون فرستاد سخنش را آغاز می کند؛ با این کار مغز فریب داده می شود و فکر می کند که فرد فقط نفس می کشد و در این حالت دیگر گرفتگی پیش گفتار تارهای صوتی اتفاق نمی افتد. جریان هوای غیرفعال قبل از صحبت کردن تارهای صوتی را در حالت باز نگه می دارد و مانع قفل شدن آنها می شود.

هم چنین این جریان هوا اجازه نمی دهد عامل عصبی ایجاد لکنت به مغز برسد. اگر فرد لکنتی همزمان با استفاده کردن  از جریان هوای غیرفعال، اولین کلمه را هم آهسته و بدون عجله بگوید، همیشه می تواند لکنتش را متوقف کند. ترکیب این دو شیوه را “شیوه کامل “می گویند.

منبع: سایت سیمرغ
سایت نمناک
سایت توانمند سازی ذهن