حادثه 9دی در تاریخ یک حادثه ماندنی است. این حادثه شبیه حوادث اول انقلاب است. این بایست حفظ و گرامی داشته شود. البته سعی کنید جنبه­های شعاری را غلبه ندهید… شعار البته لازم است، شور هیجان حماسه لازم است، منتها بایستی عمق شعارها تبیین بشود که حرف ملت ایران در آن روز چه بود و چه جهتی داشت.[1]
عناصر حماسه نهم دی

در قضیه 9دی سال 88… ما دو عنصر در کنار هم داریم:[2]
عنصر اول: مردم

مردم در هر کشور و جامعه­ای، اگر چنانچه همت کنند، بصیرت به خرج بدهند، عمل کنند و وارد میدان بشوند، همه مشکلات را می­توانند حل کنند. یعنی بزرگترین کوه­ها در مقابل حضور مردم از بین می­رود. می­توانند کوه­های بزرگ را جابجا کنند؛ این یک حقیقت آشکاری است که بسیاری از تحلیل­گران اجتماعی این حقیقت را درست لمس و درک نکرده­اند؛ اما ما این را لمس کرده­ایم…در هر نقطه­ای از دنیا، اگر ملتها وارد میدان بشوند با هدف مشخص، با شعارهای مشخص، با ایمان راسخ در دل و عمل صالح در کنار آن؛ هیچ مانعی در مقابل آنها قادر به مقاومت نیست. این یک نسخه عمومی است. این نسخه را امام بزرگوار ما در انقلاب عمل کرد.[3]
عنصر دوم: ایمان دینی

 ایمان دینی آن معجزه­گری است که قادر است اولاً همه مردم را بسیج کند و بیاورد. ثانیاً آنها را در صحنه نگه دارد و سختی­ها را برای آنها هموار و آسان کند. هیچ ایمان دیگری این خصوصیت را ندارد. ایمان دینی می­گوید شما اگر چنانچه فائق شدید و پیش بردید، پیروزید. اگر کشته هم شدید یا اگر زندان هم افتادید، پیروزید. چون به وظیفه عمل کرده­اید. وقتی کسی یک چنین اعتقاد و ایمانی داشت، این دیگر شکست برایش معنا ندارد. لذا وارد میدان می­شود.[4]