دانشجوی محترم ضمن تشکر از تماس مجدد شما با این مرکز ، ترکیب بندی اعضای اصلی شورای امنیت سازمان ملل متحد که نتیجه آن عدم عضویت آلمان در میان کشورهای دائم عضو شورای امنیت می باشد ، ارتباط مستقیمی با تحولات بین المللی 150 سال گذشته به ویژه جنگ های جهانی اول و دوم دارد ، در واقع اگر بخواهیم به صورت خلاصه ترکیب اعضای شورای امنیت سازمان ملل متحد را مورد ارزیابی قرار دهیم باید بگوییم این ترکیب در اصل ، فاتحان جنگ جهانی دوم هستند و به همین دلیل کشورهایی همچون آلمان ، ژاپن و ایتالیا که اصلی ترین شکست خوردگان این جنگ می باشند جایگاهی در این ترکیب ندارند . برای توضیح بیشتر لازم است به اطلاع برسانیم دولت آلمان از حدود بیش از یک صد سال قبل وارد منازعات بسیار جدی با اکثر کشورهای اروپایی شده بود که این منازعات از اواخر قرن نوزده میلادی در پی پیشرفت های صنعتی سریع آلمان و نیاز این کشور به مواد خام ارزان از یک سو و بازار مصرف از سوی دیگر که مستلزم شریک شدن در پدیده استعمار بود ، تشدید شد چرا که در این زمان اکثر مناطق دنیا توسط سایر قدرتهای استعماری تصاحب شده بود ، از سوی دیگر ادعاهای تاریخی ارضی آلمان و توسعه طلبی رهبران این کشور سبب آن شد تا جنگ های جهانی اول و دوم عرصه رقابت میان قدرتهای بزرگ دنیا با کشور آلمان و متحدانش باشد که از میان این دو جنگ ، بی شک جنگ جهانی دوم اهمیت بیشتری پیدا می کند چرا که از سویی این منازعات و توسعه طلبی ها با ظهور شخصیت توسعه طلب و نژاد پرستی همچون هیتلر در آلمان و اتحاد آن با رژیم فاشیست ایتالیا که خلق و خوی مشترک فراوانی با هیتلر داشت و نیز ژاپن که به دلایلی مشابه آلمان ، سالها بود وارد منازعات خونین توسعه طلبانه با همسایگانش از جمله چین و روسیه شده بود ، باعث شده بود تا جبهه ای بسیار قوی و مقتدر در برابر سایر قدرتهای جهانی شکل بگیرد که سودای فتح جهان را داشت و حتی در ابتدا پیروزی های شگرفی را هم به دست آورده بود و از طرفی دیگر ظهور آمریکا به عنوان یک کشور مدعی جدید که تا پیش از این چندان تمایلی به دخالت در امور بین المللی نداشت و فاقد پیشینه استعماری بود و حتی به دلیل برخی تحولات داخلی از جمله مبارزات استقلال طلبانه و طرح برخی شعارهای جذاب همچون حقوق بشر ، دموکراسی ، آزادی و … به عنوان یک کشور مثبت در میان افکار عمومی دنیا جلوه گر شده بود و باعث شده بود تا طرح های به ظاهر صلح طلبانه ای که این کشور بانی آن بود به راحتی در میان کشورهای خسته از آتش جنگ آن سال ها مورد قبول قرار گیرد و لو اینکه در این طرح ها ، مسائلی همچون حق ویژه و رای برتر برخی کشورها مطرح باشد . با توجه به آنچه گذشت به دنبال پیروزی متفقین یعنی کشورهایی همچون آمریکا ، انگلیس ، فرانسه و شوروی در جنگ جهانی دوم و شکست آلمان و هم پیمانانش ، متفقین با همراهی برخی کشورهای دیگر اقداماتی را برای تثبیت این پیروزی ها از یک سو و شعله ور نشدن مجدد آتش جنگ از سوی دیگر و نیز تضمین حقوقی برتری های خود در جهان آغاز کردند که پس از چندین کنفرانس و نشست دو جانبه و چند جانبه از قبیل کنفرانس یالتا و سانفرانسیسکو (1945) سرانجام منجر به شکل گیری سازمان ملل متحد شد که یکی از ارکان اصلی آن با توجه به هدف پیش بینی شده قبلی ، عبارت بود از شورای امنیت که اصلی ترین رکن سازمان و حافظ صلح و امنیت جهانی بود ، با این حال برای تحقق اهداف سه گانه ای که گذشت ، قرار بر این شد که 5 کشور آمریکا ، شوروی ، فرانسه و انگلیس یعنی اصلی ترین فاتحان جنگ جهانی به همراه چین که به عنوان کشوری بزرگ در فرایند شکل گیری این سازمان نقشی اساسی داشت ، حق ویژه ای به نام حق وتو داشته باشند ، به این صورت که اگر یکی از این کشورها با تصمیمات شورای امنیت سازمان ملل متحد مخالفت نماید ، آن مصوبه فاقد اعتبار باشد ؛ حق ظالمانه ای که تاکنون بارها و بارها از آن استفاده شده و حقوق مردم مظلومی همچون فلسطین دقیقا به خاطر همین مساله همواره در سازمان ملل پایمال شده است . در این میان آنچه با توجه به موضوع مورد بحث ما اهمیت دارد این است که در زمان شکل گیری سازمان ملل و مطرح شدن حق وتو و تعیین اعضای دائم شورای امنیت ، آلمان به دلیل اینکه اصلی ترین شکست خورده جنگ جهانی دوم بود به صورت طبیعی در سازمانی که با هدف حفظ برتری متفقین تشکیل شده بود جایگاهی نداشت و حتی جالب است بدانیم که یکی از شرایط اولیه و البته عجیب کشورها در هنگام تشکیل سازمان ملل متحد این بود که آنها قبل از درخواست عضویت خود ، صلح طلب بودن خود را با اعلان جنگ به آلمان و ژاپن اثبات کرده باشند چنانکه به عنوان مثال ایران نیز در آن مقطع زمانی درخواست عضویت خود را مطرح کرد که قبل از آن در شهریور 1322 علیه آلمان و در اسفند 1323 علیه ژاپن اعلان جنگ داد . نکته قابل توجه دیگر در این زمینه این است که پس از تشکیل اولیه سازمان ملل متحد و آغاز ترکیب بندی ارکان این سازمان یعنی به دنبال پیروزی متفقین در جنگ بر علیه آلمان ، کشور آلمان به دلیل اشغال شدن از سوی قدرتهای فاتح جنگ اساسا وجود خارجی نداشت چرا که این کشور پس از جنگ میان کشورهای فاتح جنگ به چهار بخش تقسیم شده بود و عملا فاقد دولت بود و به همین دلیل با توجه به اینکه اولین شرط عضویت در این سازمان ، دولت بودن تعریف شده بود امکان عضویت این کشور در این سازمان خود به خود منتفی بود . با توجه به آنچه گذشت به هنگام تشکیل سازمان ملل و نیز شورای امنیت ، به چند دلیل حتی امکان عضویت آلمان در این سازمان فراهم نبود تا چه رسد به اینکه در شورای امنیت عضویت داشته باشد از جمله اینکه : 1 – اساس این سازمان در سال های پایانی جنگ توسط متفقین یعنی فاتحان بعدی جنگ جهانی دوم و در راستای تثبیت پیروزی در جنگ و جلوگیری از برافروخته شدن مجدد آتش جنگ بنیان گذاری شده بود و حتی یکی از شرایط عضویت در آن اعلان جنگ دادن به کشورهایی همچون آلمان بود و به همین دلیل می توان به سادگی دریافت که در چنین شرایطی هیچ جایگاهی برای کشوری همچون آلمان در کل این سازمان نمی توان یافت تا چه رسد به عضویت در شورای امنیت و یا داشتن حق وتو . 2 – در زمان شکل گیری ساختارهای سازمان ملل که بلافاصله پس از جنگ و شکست آلمان اتفاق افتاد ، کشور آلمان با توجه به اینکه عملا فرو پاشیده و بین چهار قدرت بزرگ فاتح جنگ تقسیم شده بود فاقد دولت و استقلال بود و شاید به تعبیر دقیق تر گفت آلمانی وجود نداشت تا اینکه نسبت به عضویت آن در سازمان ملل بحثی صورت گیرد . در پایان لازم به ذکر است آنچه در بالا گذشت برگرفته از کتاب های زیر بود و به همین جهت برای مطالعه بیشتر در این زمینه می توانید از این منابع استفاده نمایید : 1 – تاریخ دیپلماسی و روابط بین الملل ، دکتر احمد نقیب زاده ، نشر قومس . 2 – سازمان های بین المللی ، دکتر رضا موسی زاده ، نشر میزان .