1.      از چند طریق انسان مى تواند تا حدودى دریابد که توبه او مورد پذیرش واقع گردیده است یا خیر :
  الف) احساس بهجت و آرامش خاصى که پس از دعا و توبه به انسان دست مى دهد یا به تعبیر دیگر احساس سبکى از گناهان و آلودگى ها.
  ب ) هر قدر انسان از گناهان خود به طور جدى پشیمان شده و با تضرع و التجاى بیشترى خدا را بخواند توبه او مقبول تر است. بنابراین میزان انقلابروحى انسان در حال استغفار نیز مى تواند به عنوان یک علامتى به کار آید.
  ج ) میزان اعتماد به وعده هاى نیکوى الهى قابلیت و عنایات الهى را افزون مى سازد. بنابر این هر اندازه خدا باورى و توکل و اعتماد به وعده هاى او را درخود افزون یافتیم مى توانیم بیشتر امید یابیم که ما را پذیرا گشته است.
  د ) هر قدر آثار واقعى توبه در اعمال و کنش هاى ما بیشتر هویدا گردد یعنى رغبت کمترى به گناه و اراده و عزم راسخ ترى در اطاعت پروردگار یابیم نشان مى دهد که توبه ما توبه واقعى ترى بوده و به همین نسبت مقبول تر واقع گردیده است. امام امت مى فرمودند: اگر بعد از ماه مبارک رمضان تغییرى درحالات خود یافتید به همان نسبت وارد ضیافت الله شده اید ولى اگر دگرگونى در شما پدید نیامد از آن بى بهره ماندید.