طلسمات

خانه » همه » مذهبی » آيا اين موضوع حقيقت دارد كه فردي كه خودكشي كرده تا زمان مرگ واقعي اش در دنيا در حوالي قبرش در ظلمات و تاريكي به سر مي برد يعني به طور واقعي وارد دنياي ديگري نخواهد شد؟

آيا اين موضوع حقيقت دارد كه فردي كه خودكشي كرده تا زمان مرگ واقعي اش در دنيا در حوالي قبرش در ظلمات و تاريكي به سر مي برد يعني به طور واقعي وارد دنياي ديگري نخواهد شد؟

بشر پيرامون واقعة مرگ و چگونگي درگيري انسان با اين واقعيت سهمگين و رخدادهايي كه قبل و بعد از آن صورت مي گيرد هيچ اطلاعي ندارد و هيچ راهي هم از طريق علوم بشري نمي تواند او را به اين حقايق برساند. تنها راهي كه ما را به اين وقايع آشنا مي كند قرآن و روايات معصومين ـ عليهم السلام ـ است.
البته درك خيلي از قضايا و وقايع برزخ براي ما ممكن است مبهم باشد و تصويري كه پيش روي ما باشد تصوير روشني نباشد ولي با مراجعه به كتاب آسماني قرآن و سخنان اهل بيت عصمت و طهارت ـ عليهم السلام ـ متوجه اين نكته مي شويم كه خبرهايي هست و بايد خود را براي وقايعي نه چندان تلخ و عظيم آماده كنيم.
با رجوع به متون ديني و معارف اسلامي اين مطلب براي ما روشن مي شود كه:
آدمي هنگام مرگ لحظه اي براي او پيش مي آيد كه هنوز فرشته مرگ را ملاقات نكرده و هنوز جان نسپرده است امّا متوجه مي شود كه پرده هاي ظواهر دنيا از پيش روي او كنار رفته و حقايقي بر او ظاهر مي شود و اين لحظه اي است كه زبان آدمي از حرف زدن مي ايستد ولي چشم باطن او نظاره گر اين وقايع برزخي مي باشد. از اين لحظه به «زمان معاينه» تعبير شده يعني زماني كه چشم آخرتي و برزخي انسان باز مي شود و در همين لحظه است كه انسان مال و فرزند و عمل خود را مي بيند و با آنها گفتگويي دارد[1]. (در روايت آمده است: انسان در هنگام مرگ، مال و فرزند و عمل خود را مي بيند و به مال خود مي گويد من براي كسب و اندوختن تو بسيار حريص و بخيل بودم، تو براي من چگونه اي؟ مال در پاسخ مي گويد به مقدار كفن از من برگير. سپس به فرزندان مي گويد، بخدا سوگند من شما را بسيار دوست داشتم و حفاظت مي كردم شما براي من چه مي كنيد؟ آنان مي گويند تو را به قبر رسانيده در آن دفن مي كنيم. آن گاه به كردار خويش مي گويد من به تو رغبتي نشان نمي دادم و برايم سنگين بودي تو براي من چه مي كني؟ عمل انسان مي گويد من در قبر و قيامت و نشور با تو خواهم بود تا به حضور پروردگارت برسيم.)[2]پس از زمان معاينه انسان در وادي مرگ فرو مي رود و با رخدادي نه چندان تلخ روبرو مي شود و با سپردن جان خود به فرشتة مرگ و عزرائيل انسان به عالم برزخ منتقل مي شود. اين چنين نيست كه آدمي يك مرگ واقعي و يك مرگ غير واقعي داشته باشد و بين اينها او در يك جاي خاصّي سير و گردش كند بلكه شروع واقعه مرگ با زمان معاينه آغاز مي شود و سپس مرگ او محقق مي شود و انسان به محض جان سپردن به برزخ منتقل مي شود. عالم ديگري بين دنيا و برزخ نيست كه در آنجا براي مدّتي بماند يا وقايع خاصّي را ببيند. اگر چه انتقال آدم از دنيا به برزخ براي بعضي به راحتي و سرعت صورت نمي پذيرد ولي بالاخره پيش روي انسانها يك عالم بيشتر نيست و آن هم برزخ است و به محض جان دادن از عالم دنيا به عالم برزخ منتقل مي گردد.

معرفي منابع جهت مطالعه بيشتر:
1. معاد شناسي، علامه طهراني.
2. معاد، شهيد دستغيب.
3. منازل الاخرة، محدث قمي.
 
پي نوشت ها:
[1] . ر.ك، مطهري، مرتضي، مجموعه آثار، انتشارات صدرا، چاپ اول، 1368، جلد4، صفحه 653 –654.
[2] . ر.ك، فيض كاشاني، ملامحسن، علم اليقين، تحقيق محسن بيدارفر، انتشارات بيدار، 1418، جلد 2، صفحه 1070.

دیدگاهتان را ثبت کنید

آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد