آيات عظام امام، بهجت، خامنهاى، صافى و فاضل: درس خواندن، حل مسائل و مباحثه – به ويژه در امور دينى – بسيار كار پسنديدهاى است؛ ولى اگر مباحثه و مجادله به منظور غلبه بر ديگرى و اظهار فضل باشد، حرام است و بنابر احتياط واجب اعتكاف را نيز باطل مىسازد. معيار تشخيص آن، قصد و نيت شخص است.
آية اللَّه تبريزى: مباحثه – به ويژه در امور دينى – بسيار كار پسنديدهاى است؛ ولى اگر مباحثه و مجادله به منظور غلبه بر ديگرى و اظهار فضل باشد، حرام است؛ ولى اعتكاف را باطل نمىسازد. معيار تشخيص آن، قصد و نيت شخص است.
آيات عظام سيستانى، مكارم، نورى و وحيد: مباحثه – به ويژه در امور دينى – بسيار كار پسنديدهاى است؛ ولى اگر مباحثه و مجادله به منظور غلبه بر ديگرى و اظهار فضل باشد، حرام است و اعتكاف را نيز باطل مىسازد. معيار تشخيص آن، قصد و نيت شخص است.
منبع:
آيات عظام امام و فاضل، تعليقات على العروة، ج 2، احكام الاعتكاف، م 3 ؛آيت الله صافى، هدايةالعباد، ج 1، م 1421 و 1423 وآيت اللهبهجت، وسيلة النجاة، ج 1، م 1208 و 1210.آيت الله تبريزي منهاجالصالحين، الاعتكاف، م 1080.آيات عظام نورى و مكارم، تعليقات على العروة، ج 2، احكام الاعتكاف، م 3 ،آيات عظام سيستانى و وحيد، منهاجالصالحين، الاعتكاف، م 1080.