آيا نماز كسي كه با ديگري قهر كرده قبول نمي شود و نياز به قضا دارد

در خصوص قهر احاديث و روايات فراواني از ائمه اطهار نقل شده كه همه آنان اين عمل ناپسند را مذمت مي نمايند به عنوان نمونه پيامبر اكرم مي فرمايند: 

«لا يَحِلُّ للمُؤمنِ أن يَهجُرَ أخاهُ فَوقَ ثَلاثَةِ أيّامٍ » روا نيست كه مؤمن بيش از سه روز با برادرش قهر باشد(1).

و يا در روايت ديگري ايشان مي فرمايند:

 لا تَدابَرُوا، ولا تَقاطَعُوا، وكُونواعِبادَ اللّه ِ إخوانا ، هَجرُ المُؤمنَينِ ثَلاثا ، فإن تَكَلَّما وإلّا أعرَضَ اللّه ُ عَزَّوجلَّ عَنهُما حتّى يَتَكلَّما .

با يكديگر قهر نكنيد و از هم نَبُريد و با هم، اى بندگان خدا، برادر باشيد. قهر كردن دو مؤمن سه روز است؛ اگر [پس از سه روز ]با هم صحبت نكردند خداوند عز و جل از آن دو روى گرداند تا زمانى كه با هم صحبت كنند(2).

در روايتي از رسول خدا(ص) در وصاياي آن حضرت به اباذر آمده است خداوند در هر روز دوشنبه و پنجشنبه پرونده اعمال مؤمنين را مورد نظر و لطف قرار مي دهد مگر پرونده آن دو نفري كه با هم كدورتي و قهري دارند و به ملائكه دستور مي دهد پرونده آنها را كنار بگذارند تا وقتي با يكديگر آشتي نمايند.

اگرچه طبق روايات فوق قهر كردن دو انسان مومن، عملي بسيار ناپسند بيان شده اما باعث باطل شدن نماز و روزه نمي شود.

پي نوشت:

1. كنز العمّال، 24793

2. الترغيب والترهيب، ج 3 / ص457