قوی ترین طلسمات+قویترین دعا و طلسم+قوی ترین کتاب طلسم و دعانویسی مطالب مذهبی+طلسم سیاهی و طلاق+طلسم احضار محبت معشوق+دانلود کتاب طلسم محبت و طلاق قوی
آگاهی به قدر و منزلت خود نزد خدا
۱۳۹۲/۰۸/۱۳
–
۷۰۰ بازدید
در مورد علم انسان به قدر و منزلتش نزد خداوند باید عرض کنم نمی شود دقیقاً و به درصد سخن گفت؛ اما اجمالاً روش هایی برای فهم این معنا وجود دارد:
در مورد علم انسان به قدر و منزلتش نزد خداوند باید عرض کنم نمی شود دقیقاً و به درصد سخن گفت؛ اما اجمالاً روش هایی برای فهم این معنا وجود دارد:1.خداوند از طریق وحی و گفتار معصومین(علیهم السلام) معیارهای خوب بودن را معرفی نموده است. شما بنگرید چه تعداد از این معیارها را در خود به وجود آورده اید. به همان میزان مطلوب و محبوب خدا می باشید. مثلاً آیات ابتدایی سوره مومنون را مطالعه بفرمایید. یا اینکه خداوند در قرآن فرموده است: متقین را دوست دارد، محسنین را دوست دارد، توابین را دوست دارد و … . ببینید آیا شما جزء این گروه ها می باشید یا خیر؟ در روایات نیز پیشنهاد می کنم به خطبه 193 نهج البلاغه مراجعه کنید(خطبه حمام یا خطبه متقین) تا فصل جامعی از صفات و ویژگی های تقوا پیشگان را بیابید. پیوسته خود را با این معیارها بسنجید، راه و هدف مشخص است، ببینید کجای کار هستید!
2. راه دوم نیز از طریق مراجعه به روایات است. در احادیثی که به دست ما رسیده به برخی از علایم خشنودی خداوند از بندگانش اشاره شده است. مثلاً در روایت آمده که حضرت موسی (ع) گفت : پروردگارا , مرا از نشانه خشنودی خود از بنده ات خبر ده . خدای تعالی به او وحی فرمود : هرگاه دیدی که من بنده ام را برای طاعت خود آماده و از معصیتم روی گردان میکنم , این نشانه خشنودی من است .
3. راه سوم نیز روشی است که امام صادق علیه السلام پیشنهاد می کند. فردی از امام علیه السلام همین سوال شما را پرسید؛ چگونه قدر و منزلت خود را نزد خداوند بدانم؟ حضرت به او فرمودند: به قلب خود نظر کن! ببین جایگاه خداوند نزد تو چگونه است؛ تو نیز همان اندازه نزد خداوند منزلت داری. معنای این روایت آن است که اگر در قلب تو خداوند مهم ترین چیز است و رضایت او را بر همه چیز و همه کس ترجیح می دهی بدان خداوند نیز به تو توجه ویژه دارد و در همه حال دوست و دستگیر تو خواهد بود و اگر نه پس نه! فاذکرونی اذکرکم …مرا یاد کنید تا شما را یاد کنم. این یاد یادی ویژه و مخصوص بندگان مومن خداوند است و الا خداوند متعال به نحو عادی و در همه حال به بندگانش توجه دارد.
اما شاید مناسب باشد در آخر به نکته ای مهم اشاره کنم؛ اولاً انسان های خوب و مزکی هیچ وقت خود را فرد پاک و مهذبی نمی دانند. یعنی ایشان چون خدا و حق او را شناختند و نعمت های بی کران او را دیدند همیشه خود را بدهکار خدا می دانند و همیشه معترفند که نتوانسته و نمی توانند حق عبادت خداوند را به جای آورند. لذا اگر کسی خود را فرد خوبی معرفی نمود و از خود تعریف و تمجید کرد بدانید از جهل اوست، بلکه وی در جهل مرکب خود اسیر است. سلمان محمدی (فارسی) با آن همه عبادت خداوند و تقربی که نسبت به امام زمان خود داشت موقع وفات گفت: بر روی کفنم بنویسید : وفدت علی الکریم بغیر زاد: بر خداوند کریم وارد می شوم بدون اینکه توشه ای از تقوا و عمل صالح فراهم کرده باشم.
ثانیاً؛ قرار نیست کسی( از افراد عادی مانند بنده، نه اهل یقین که جایگاه خود را در بهشت دیده اند) جایگاه دقیق خود را به درصد نزد خداوند بداند. زیرا این علم برای او دارای آفاتی خواهد بود. زیرا باعث می گردد خوف یا رجای او نسبت به خداوند از بین برود یا یکی بر دیگری برتری یابد. آنچه از مجموع روایات استنباط می گردد این است که خوف و رجای عبد نسبت به رحمت و غضب مولای خود باید در حد بسیار بالا اما با هم برابر باشد. یعنی خوف انسان از عذاب یا غضب خداوند باید بسیار بالا باشد(یعنی به شدت از غضب خداوند و عذاب او در هراس باشد) اما نه اینطور که از رحمت خداوند نا امید گردد و خود را جهنمی بداند. در مقابل امید او به رحمت خداوند باید بسیار بالا باشد، اما این نباید عاملی باشد برای معصیت خداوند و اینکه حتماً خدا می بخشد؛ نه شاید هم نبخشید! آن وقت چه؟ چه کسی طاقت عذاب جهنم را دارد!
بهترین راه برای تقرب به خدا و فهم میزان تقرب نسبت به حضرتش این است که به امام معصوم نظر کنیم. اوست که اسوه حسنه و میزان الاعمال است. اگر به دنبال انسان صد در صد می گردید؛ انسانِ صد در صد انسان معصوم است. هر قدر به معصوم نزدیک شدید می توانید بگویید به همان اندازه آدم خوبی هستید. نگاه کنیم ببینیم امام مان در اعمال، اخلاق و اعتقادات چگونه بوده است. خود را به امام زمان خود عرضه کنیم؛ همانگونه که شاگردان معصومین (علیهم السلام) در زمان حیات دنیوی ایشان چنین می کردند. موفق باشید.
2. راه دوم نیز از طریق مراجعه به روایات است. در احادیثی که به دست ما رسیده به برخی از علایم خشنودی خداوند از بندگانش اشاره شده است. مثلاً در روایت آمده که حضرت موسی (ع) گفت : پروردگارا , مرا از نشانه خشنودی خود از بنده ات خبر ده . خدای تعالی به او وحی فرمود : هرگاه دیدی که من بنده ام را برای طاعت خود آماده و از معصیتم روی گردان میکنم , این نشانه خشنودی من است .
3. راه سوم نیز روشی است که امام صادق علیه السلام پیشنهاد می کند. فردی از امام علیه السلام همین سوال شما را پرسید؛ چگونه قدر و منزلت خود را نزد خداوند بدانم؟ حضرت به او فرمودند: به قلب خود نظر کن! ببین جایگاه خداوند نزد تو چگونه است؛ تو نیز همان اندازه نزد خداوند منزلت داری. معنای این روایت آن است که اگر در قلب تو خداوند مهم ترین چیز است و رضایت او را بر همه چیز و همه کس ترجیح می دهی بدان خداوند نیز به تو توجه ویژه دارد و در همه حال دوست و دستگیر تو خواهد بود و اگر نه پس نه! فاذکرونی اذکرکم …مرا یاد کنید تا شما را یاد کنم. این یاد یادی ویژه و مخصوص بندگان مومن خداوند است و الا خداوند متعال به نحو عادی و در همه حال به بندگانش توجه دارد.
اما شاید مناسب باشد در آخر به نکته ای مهم اشاره کنم؛ اولاً انسان های خوب و مزکی هیچ وقت خود را فرد پاک و مهذبی نمی دانند. یعنی ایشان چون خدا و حق او را شناختند و نعمت های بی کران او را دیدند همیشه خود را بدهکار خدا می دانند و همیشه معترفند که نتوانسته و نمی توانند حق عبادت خداوند را به جای آورند. لذا اگر کسی خود را فرد خوبی معرفی نمود و از خود تعریف و تمجید کرد بدانید از جهل اوست، بلکه وی در جهل مرکب خود اسیر است. سلمان محمدی (فارسی) با آن همه عبادت خداوند و تقربی که نسبت به امام زمان خود داشت موقع وفات گفت: بر روی کفنم بنویسید : وفدت علی الکریم بغیر زاد: بر خداوند کریم وارد می شوم بدون اینکه توشه ای از تقوا و عمل صالح فراهم کرده باشم.
ثانیاً؛ قرار نیست کسی( از افراد عادی مانند بنده، نه اهل یقین که جایگاه خود را در بهشت دیده اند) جایگاه دقیق خود را به درصد نزد خداوند بداند. زیرا این علم برای او دارای آفاتی خواهد بود. زیرا باعث می گردد خوف یا رجای او نسبت به خداوند از بین برود یا یکی بر دیگری برتری یابد. آنچه از مجموع روایات استنباط می گردد این است که خوف و رجای عبد نسبت به رحمت و غضب مولای خود باید در حد بسیار بالا اما با هم برابر باشد. یعنی خوف انسان از عذاب یا غضب خداوند باید بسیار بالا باشد(یعنی به شدت از غضب خداوند و عذاب او در هراس باشد) اما نه اینطور که از رحمت خداوند نا امید گردد و خود را جهنمی بداند. در مقابل امید او به رحمت خداوند باید بسیار بالا باشد، اما این نباید عاملی باشد برای معصیت خداوند و اینکه حتماً خدا می بخشد؛ نه شاید هم نبخشید! آن وقت چه؟ چه کسی طاقت عذاب جهنم را دارد!
بهترین راه برای تقرب به خدا و فهم میزان تقرب نسبت به حضرتش این است که به امام معصوم نظر کنیم. اوست که اسوه حسنه و میزان الاعمال است. اگر به دنبال انسان صد در صد می گردید؛ انسانِ صد در صد انسان معصوم است. هر قدر به معصوم نزدیک شدید می توانید بگویید به همان اندازه آدم خوبی هستید. نگاه کنیم ببینیم امام مان در اعمال، اخلاق و اعتقادات چگونه بوده است. خود را به امام زمان خود عرضه کنیم؛ همانگونه که شاگردان معصومین (علیهم السلام) در زمان حیات دنیوی ایشان چنین می کردند. موفق باشید.