ازدواج موقت یکی از سنت های اسلامی است که در قرآن جواز شرعی و حلیت این ازدواج اعلام شده
[i]
و مومنان می توانند در صورت نیاز و تمایل از چنین ازدواجی بهره مند شوند.
این سنت حسنه در زمان رسول خدا (ص) و خلیفه اول و برهه ای از دوران خلیفه دوم در جامعه اسلامی جاری بوده است، تا زمانی که خلیفه دوم از آن منع کرد. ائمه معصومین (ع)، همواره مردم را به این ازدواج تشویق می کردند؛ چرا که در جامعه آن روز این سنت الاهی به شکل بدعت آلودی حرام شده یود و انجام آن از سوی مومنان نوعی مقابله با این بدعت بود. بنابراین، استحباب این ازدواج از سوی شیعه به این دلیل بوده است. این نکته در روایات نیز تذکر داده شده است.
روایاتی وجود دارد که تنها نبی مکرم اسلام (ص) و امام علی (ع) ازدواج موقت کرده باشند،
[ii]
و در مورد هیچ کدام از حضرات معصومین نقلی وجود ندارد که ازدواج موقت کرده باشند، بدیهی است وقتی ازدواج موقت انجام نداده اند، فرزندی هم از متعه ندارند.
[i]
نساء ، 24 “وَ الْمُحْصَنَاتُ مِنَ النِّسَاءِ إِلَّا مَا مَلَکَتْ أَیْمَانُکُمْ کِتَابَ اللَّهِ عَلَیْکُمْ وَ أُحِلَّ لَکُم مَّا وَرَاءَ ذَالِکُمْ أَن تَبْتَغُواْ بِأَمْوَالِکُم محُّْصِنِینَ غَیرَْ مُسَافِحِینَ فَمَا اسْتَمْتَعْتُم بِهِ مِنهُْنَّ فََاتُوهُنَّ أُجُورَهُنَّ فَرِیضَةً وَ لَا جُنَاحَ عَلَیْکُمْ فِیمَا تَرَاضَیْتُم بِهِ مِن بَعْدِ الْفَرِیضَةِ إِنَّ اللَّهَ کاَنَ عَلِیمًا حَکِیمًا”.
[ii]
برگرفته از سؤال، 2965 (سایت: 3467)، ازدواج موقت در قرآن و سیره معصومین.