از مکاتبه تان با این مرکز حق شناسی کرده و سپاسگزاریم؛ امیدواریم همراه و راهنمای خوبی برایتان باشیم.

*** پرسشگر محترم؛ سؤال تان حاکی از این است که فردی مذهبی هستید و مسائل شرعی و دینی در زندگی تان اهمیت دارد، در غیر اینصورت به دنبال پاسخ این سوال نمی آمدید؛ اگر شما این نگاه دینی را همواره و در طول زندگی در خود حفظ کنید و در برخورد با شبهات و دو راهی ها از متخصصین دینی کمک بگیرید، از آسیب ها و وسوسه های شیطان در امان خواهید بود و سعادت دنیوی و اخروی نصیبتان می گردد ان شاء الله.

*** در مورد پرسشی که مطرح کردید باید بگوییم هر گونه ارتباط عاطفی و دوستانه دختر و پسر نامحرم (پیامکی، تلفنی، حضوری، مکاتبه ای، چت و …) و با هر توجیهی (بدون نیت بد، بدون شهوت، به قصد شناخت بیشتر، به قصد ازدواج و …) از نظر شرعی اشکال دارد و جایز نیست. گفتنی است رابطه علمی و کاری زن و مرد هنگام ضرورت، با رعایت کامل مسائل شرعی اشکالی ندارد ولی آن جا هم باید بسیار مراقب بود که این رابطه شکل دوستانه و عاطفی به خود نگیرد. پس اینکه شما گفتید «اگر این ارتباط دوستانه از طریق پیامک باشد، بدون قصد و نیت بد و بدون شهوت» نیز ، مصداق اینگونه ارتباط هاست و اشکال دارد. در ضمن ارتباط های پیامکی و تلفنی با توجه به گرایش طبیعی دو جنس مخالف نسبت به هم، به روابط حضوری نیز می کشد (تجربه های فراوان افراد، این را نشان داده) و ابعاد خطرناک تر و گسترده تری می گیرد که ترک آن رفتارها و رهایی از آسیب هایش بسیار مشکل می شود. توضیحاتی که در ادامه می آید این موضوع را بیشتر برایتان روشن می کند :

1. اگر کسی بگوید من می خواهم با جنس مخالف رابطه عاطفی و دوستانه پیامکی و تلفنی داشته باشم بدون شهوت! حرفی متناقض گفته؛ چون اولاً به دلیل وجود غریزه جنسی که خداوند آن را در نهاد هر انسان سالمی قرار داده، دو جنس مخالف به طور طبیعی به هم تمایل دارند، و در رابطه های عاطفی، دوستانه و خارج از چهارچوب به دلیل این ویژگی انسان ها، مسلماً شهوت وجود دارد و کسی که آن را نفی کند تنها خود را فریب داده؛ ثانیاً شهوت در معنای اصلی خود به معنی میل و رغبت به چیزی است، و وقتی شما با اراده و اختیار خود، با جنس مخالفتان رابطه عاطفی و دوستانه برقرار کنید، به معنی این است که میل به این کار دارید و این میل هم به دلیل وجود همان غریزه جنسی است. پس فرض رابطه عاطفی و دوستانه دختر و پسر بدون وجود شهوت، فرض باطلی است. گفتنی است برخی اوقات این شهوت موجب صدور رفتارهای پرخطری چون ارتباط جنسی و … می شود و گاهی خیر؛ ولی اینها هیچ کدام تغییر در حکم این مسأله ایجاد نمی کند و هر دو گناه است و آسیب زا می باشد. این نوع رابطه ها، بهترین فضا را برای جولان شیطان و هوای نفس فراهم می کند و بسیار خطرناک است و فرد مسلمان از این رابطه ها اجتناب می کند تا رضایت خداوند را کسب کند و نه شیطان را.

2. برخی می گویند ما می خواهیم با جنس مخالف رابطه داشته باشیم و حرف های معمولی بزنیم و نیت بدی نداریم و شهوتی هم در کار نیست! به این افراد باید گفت : چرا این حرف های معمولی را با دوستان هم جنس خود نمی زنید؟ وقتی به درون خود رجوع کنند می بینند رابطه با جنس مخالف برایشان لذتی دیگر دارد (و این همان شهوتی است که معطوف به نامحرم می باشد و گناه است). هر انسان عاقل و بالغی می داند که حتی فکر رابطه دوستانه و عاطفی با جنس مخالف (نامحرم) و تصور آن در ذهن، تحریک کننده است، حال چه برسد به ارتباط! ؛ توجیهات مختلف نمی تواند واقعیت را تغییر دهد و نباید خود را فریب دهیم. البته گرایش زن و مرد نسبت به هم طبیعی است ولی باید از راه ایمن و شرعی به آن پاسخ داد که آن راه را دین مشخص کرده : ازدواج. برای ازدواج هم باید تلاش کرد و کمی صبر و تحمل نیز داشت تا شرایطش فراهم گردد.

*** پرسشگر محترم؛ ما در ادامه مطالبی را تقدیم تان خواهیم کرد تا شناختی صحیح نسبت به این گونه روابط و آسیب های آن پیدا کنید و این شناخت باعث جهت دهی صحیح به رفتارهایتان گردد؛ چرا که رفتارهای ما تابع اندیشه های ماست و اگر اندیشه های صحیح در وجود ما شکل بگیرد، رفتارهایمان نیز صحیح خواهد شد. ما تنها می توانیم حکمت تحریم این روابط و آسیب ها و پیامدهای منفی آن را برایتان رونمایی کنیم، بقیه راه با شماست چرا که ما صاحب اراده و اختیار شما نیستیم. اگر فردی اینها را قبول نکند، تنها خود متضرر می گردد. اکنون به توضیحات زیر که حکمت تحریم و پیامدهای منفی روابط دختر و پسر نامحرم پیش از ازدواج را نشان می دهد، توجه کنید :

* در ابتدا دو موقعیت فرضی و احتمالی را مثال می زنم و واکنش یک انسان سالم، بهنجار و عاقل را در آن موقعیت ها بیان می کنم :

– فرض کنید ماده ای بسیار زیبا و خوشرنگ در طبیعت وجود دارد، که دانشمندان به این نتیجه رسیدند برخی اوقات و به دلیل فعل و انفعالاتی که در آن صورت می گیرد نوری را از خود ساطع می کند که به محض برخورد به چشم، باعث نابینایی فرد می گردد و راهی هم برای جلوگیری از آن کشف نشده است. انسان عاقل هیچ گاه به سمت این ماده نمی رود. چرا؟ چون با امکان نابینا شدن مواجه است و با نرفتن به سمت آن ماده، می خواهد جلوی کور شدن خود را بگیرد.

– فرض کنید می خواهید به مغازه ای بروید که دو مسیر برای رفتن به آنجا وجود دارد. هنگامی که می خواهید وارد یکی از آن دو مسیر شوید، افرادی به شما می گویند، شیری از باغ وحش فرار کرده و در مسیری که شما قصد عبور از آن را دارید، آزاد است و هر کسی از آن جا رد شود، امکان دریده شدن و کشته شدنش وجود دارد. عکس العمل انسان عاقل در اینجا چیست؟ حتی اگر احتمال این را بدهد که آن افراد یک درصد به او راست گفته باشند، برای حفظ جان، مسیر خود را تغییر می دهد، چون با امکان کشته شدن توسط شیر، مواجه است.

* یکی از دلایلی که دین، انسان را از روابط بی چارچوب و خارج از شرع با جنس مخالف نهی می کند، امکان آلوده شدن به گناه است. به دلیل غریزه جنسی و کشش خدادادی که بین جنس زن و مرد وجود دارد (که برای شکل گیری ازدواج هم لازم است)، هیچ انسان سالم و عاقلی نمی تواند بگوید من در رابطه با جنس مخالف (رابطه دوستانه و عاطفی) به گناه آلوده نمی شوم؛ این امکان گناه، بدون شک وجود دارد. مکاتبات فراوانی با ما می شود که دختر و پسر (حتی به قصد ازدواج و شناخت بیشتر و آماده شدن شرایط) با هم رابطه پیدا کرده اند و به خود مطمئن بوده اند و می خواستند که شرعی هم عمل کنند ولی لغزیده اند و علاوه بر صدمات روحی حاصل از این رابطه ها، به وادی گناهان بزرگ نیز کشیده شده اند و حالا پشیمانند. آدمی از یک لحظه بعد خود با خبر نیست، آن هم در رابطه با این موضوع که به طور طبیعی جاذبه و کشش فراوانی دارد و یکی از مهمترین لغزش گاه های انسان است. حتماً داستان آن زاهد (مقدس اردبیلی) را شنیده اید که به او گفتند اگر با یک دختر، تنها باشی چکار می کنی؟ گفت : پناه می برم به خدا. در ضمن، علاوه بر اینکه احتمال آلوده شدن و لغزش از طرف خود فرد وجود دارد، امکانی دیگر از طرف فرد مقابل هم هست. اگر طرف مقابل اقدام به کاری گناه آلود کند، طرف دیگر نیز درگیر خواهد شد. حتی اگر کسی بگوید من مقابله می کنم و جلوگیری می کنم!؛ چون به هر حال اتفاق رخ داده و در ذهن فرد همیشه باقی می ماند و این اتفاق را هم خود فرد با اقدام به این نوع رابطه ایجاد کرده است. پس امکان آلوده شدن به گناه در روابط دختر و پسر بسیار بالا و دو طرفه هم هست. گفتنی است در عصر حاضر، بسیاری از این دوستی ها از رابطه های پیامکی و تلفنی یا چت در اینترنت و شبکه های اجتماعی، آغاز می گردد و به روابط حضوری نیز کشیده می شود. فراوانی تجارب تلخ دراین نوع روابط (مورد سوء استفاده واقع شدن، از بین رفتن باکرگی دختر، باردار شدن دختر، درگیر بیماری های آمیزشی شدن، امکان انتقال ویروس HIV و ابتلا به بیماری ایدز، آبرو ریزی، عذاب وجدان شدید، افسردگی، خودکشی و …) به قدری است که آینده تاریک آن کاملاً واضح و مشخص است.

انسان عاقل و دیندار وقتی این آسیب ها را می بیند و با امکان گناه که فضای روح و فطرتش را آلوده می کند، مواجه می شود، هیچ گاه به سمت آن نمی رود. در مورد مسائل مادی (که دو مثال در بالا آوردیم) نوع بشر بسیار حساس تر است، و اگر موردی باشد که به جسم یا مال او آسیب بزند، از آن سریعاً حذر می کند، چون اگر به آن ها بی توجهی کند، اثرات منفی اش را فوری می بیند و حس می کند؛ اما در مورد آسیب های معنوی چون مشهود نیست، برخی افراد یا آن ها را قبول نمی کنند و یا می خواهند با توجیهات مختلف از آن ها عبور کنند. اما این توجیهات (که موافق با هوای نفس و در جهت کسب لذت های نامشروع است) مانع اثرات مخرب رفتارهای اشتباه ما نخواهد بود و به تدریج و در طی زمان، نتایج منفی اعمال غیر شرعی خود را هم در این دنیا و هم در دنیای ابدی خواهند دید.

*** در اینجا برخی از پیامدهای منفی روابط عاطفی دختر و پسر، پیش از ازدواج را نیز برایتان رونمایی می کنم (از کتاب روابط دختر و پسر، پرسش ها و پاسخ های دانشجویی، محمدرضا احمدی، نشر معارف) تا با مشکلات و عیوب این گونه ارتباط های غیر شرعی بیشتر آشنا شوید و حکمت تحریم این گونه روابط را نیز بهتر متوجه گردید و هیچ گاه با توجیهات مختلف به سمت این روابط نروید، چرا که تاریخ این گونه روابط غیر شرعی و بی چهارچوب به ما گوشزد می کند که انسان خودش را در دامی که بسیاری از خوش باوران ( حتی افراد مذهبی) در آن گرفتار شده اند، نیندازد :

1. فقدان شناخت درست و واقع بینانه : معمولاً ادّعا می شود این گونه روابط و دوستی ها به انگیزه ازدواج شکل می گیرد، ولی با کمی دقّت فهمیده می شود، روح حاکم بر این گونه دوستی ها، عشق ورزی کور است نه خردورزی. پای خرد و عقل در میدان عاشقی لنگ است. امام علی علیه السلام می فرمایند: «حبّ الشّیء یعمی و یصمّ»، دوست داشتن چیزی انسان را کور و کر می کند. در حالی که تصمیم گیری درست در مورد ازدواج با فرد خاص، تنها با تکیه بر عقلانیّت و خردورزی ممکن است. دوستی های قبل از گزینش همسر، راه عقل را مسدود و چشم واقع بین انسان را کور می سازد و اجازه نمی دهد تا یک تصمیم صحیح و پیراسته از اشتباه گرفته شود. این نوع انتخاب ها که در فضایی آکنده از احساسات و عواطف انجام می گیرد. به دلیل نبود شناخت عمیق و واقع بینانه، زندی مشترک را تلخ و آینده را تیره و تار می سازد.

2. ایجاد جو بدبینی و ازدواج های ناموفق : ازدواج هایی که ثمره ارتباط قبلی دختر و پسر است، با مشکلات متعددی مواجه است. از طرفی چون عشق و علاقه، قبل از شناخت دقیق یکدیگر شکل گرفته است، قدرت انتخاب را از آنان سلب می کند و موجب می شود بدون شناسایی دقیقِ طرف مقابل و خانوادة او، اقدام به ازدواج کنند. بر این اساس، پس از گذشت مدتی از ازدواج و فرونشستن محبّت اولیه، دو طرف متوجه نقایص طرف مقابل و ناهماهنگی ها می شوند. مشاهدة این موارد، زمینه گسست و درگیری را بین همسران فراهم می کند. از سوی دیگر با توجه به ارتباط قبلی هر یک از دختر و پسر، آنها نسبت به همسر خود دچار سوءظن شده، حاکمیت فضای بی اعتمادی نیز به شکنندگی روابط آنها منجر خواهد شد. دختر و پسری که قبل از ازدواج با همدیگر ارتباط داشته اند، نمی توانند به یکدیگر اعتماد کنند و همیشه این تصور وجود دارد که نکند همسرش با دیگری ارتباط دارد. پسر به خود می گوید این دختر وقتی به راحتی با من پیوند و رابطه نامشروع برقرار نمود، پس از اعتقاد و ایمان قوی برخوردار نیست. بنابر این از کجا معلوم پیش از ارتباط با من، با فرد دیگری طرح دوستی نریخته است. از کجا معلوم که در آینده با این که همسر من است با دیگری ارتباط برقرار نکند؟دختر نیز همین تصور را نسبت به پسر دارد. بر این اساس این گونه ازدواج ها دارای پایه واساسی سست و متزلزل است و تجربه نشان داده که در بیشتر اوقات منجر به طلاق و جدایی می گردد.

بر اساس یک یافته پژوهشی در آمریکا، زوج هایی که پیش از ازدواج با یکدیگر زندگی می کنند زندگی زناشویی آنها با مشکلات عدیده ای رو به رو است و منجر به طلاق می شود. به گزارش ایسنا، دکتر «کاترین کوهان»، استاد دانشگاه ایالت پنسیلوانیا گفت : طبق آخرین تحقیقات، افرادی که پیش از ازدواج با یکدیگر رابطه داشته اند بعد از ازدواج در حلّ مشکلات خود عاجزند، چرا که نسبت به یکدیگر بسیار بدبین هستند. کوهان گفت: طبیعت ارتباطات آزاد این است که زوجین چندان انگیزه ای برای حل درگیری ها و حمایت از مهارت های خود ندارند. وی افزود: به نظر می رسد ارتباطات این افراد زودتر از افرادی که با یکدیگر دوست نبوده اند، سرد و منجر به طلاق می شود. وی در پایان گفت: می توانم بگویم رابطه قبل از ازدواج به هیچ وجه سبب دوام زندگی زناشویی نمی شود [روزنامه جمهوری اسلامی – ش 6571- 29/11/1380 – ص 5]
3. افت تحصیلی و رکود علمی : این گونه روابط باعث می شود که دو طرف تمام فکر و توجه و تمرکز خود را صرف دیدارها و ملاقات های حضوری و تلفنی خود بکنند و این بزرگ ترین مانع برای رشد و ترقی علمی است؛ زیرا تحصیل دانش نیازمند تمرکز نیروهای فکری وروحی است. دل مشغولی و اضطرابی که در اثر این گونه پیوندها پدید می آید بزرگ ترین سد راه تعالی علمی و تحصیلی است؛ لذا متصدیان امور علمی مدارس و دانشگاه ها توصیه می کنند. حتی ایام عقد و نامزدی جوانان در بحبوحه تحصیلات نباشد تا آنان بتوانند با تمرکز بیشتر فکر، در ادامه دروس و امتحانات موفق شوند.

4. عدم استقبال از تشکیل خانواده : این گونه روابط و دوستی ها معمولا به انگیزه تفنّن و سرگرمی شکل می گیرد و در خلال آن از خود باوری و زودباوری دختران سوء استفاده می شود. متاسفانه در بسیاری موارد بین عشق و هوس تمییز داده نمی شود. عشق حقیقی و پاک با هوس های آلوده و زودگذر، تفاوت جوهری دارد. برخی از این روابط که مبتنی بر هوسرانی و سرگرمی است، پس از مدتی رو به سردی و افول می نهد. جاذبه و دل ربایی ها مربوط به روزها و ماه های اول دوستی است؛ ولی دیری نمی پاید که این روابط عادی شده و به جدایی می کشد. حس تنوع طلبی انسان از یک طرف و فقدان عامل بازدارنده از طرف دیگر باعث می شود برخی سراغ ازدواج و تشکیل خانواده نروند. جامعه ای که از تشکیل کانون خانواده استقبال نکند هیچ گونه ضمانتی برای رشد و شکوفایی فضایل انسانی در آن وجود ندارد. عمده خوبی ها و کمالات والای انسانی در پرتو تشکیل خانواده ای سالم، به فعلیت می رسد.

5. اضطراب، تشویش و احساس نگرانی : در دوستی های موجود بین دختران و پسران، از آنجا که مقاومتی بسیار قوی از طرف پدر یا مادر یا جامعه برای ممانعت از برقراری این دوستی ها وجود دارد، این گونه دوستی ها با مخاطرات روانی گوناگونی از جمله اضطراب و تشویش همراه است. وجود افکار دیگری چون احساس گناه و نگرانی از تهدیداتی که برای فاش کردن روابط صورت می گیرد، یک تعارض درونی و اضطراب مستمر را به دنبال خود دارد. بنابر این وجود چنین دلهره ها و اضطراب هایی که گاهی لطمه های جبران ناپذیری بر جسم و روان انسان دارد، از جمله آسیب های این گونه روابط است.

6. تنزل موقعیت اجتماعی : ارتباط با جنس مخالف و افشا شدن آن، باعث لکه‌دارشدن آبروی دختر و پسر و خانواده آنها (مخصوصاً خانواده دختر) می شود و به نوعی خانواده‌ها را دچار بحران‌ می‌کند. چه بسا خانوادة دختر یا خود دختر دیگر نتوانند در آن محل بمانند و مجبور شوند به شهر و دیار غربت مهاجرت کنند. حتی ممکن است خانواده ای، دختر خود را به قتل برساند.

7. محرومیت از ازدواج پاک : هر انسانی در سرشت و نهاد خویش به دنبال پاکی ها و نجابت است. پسران و دخترانی که در پی این روابط غیر شرعی هستند در حقیقت پشت پا به سرنوشت خود زده اند و این امر باعث می شود که آن ها به جرم آلودگی به این روابط شرایط ازدواج پاک را از دست بدهند. این گونه روابط ناسالم در ازدواج پسران مشکل ایجاد می کند و در آینده هم باعث عدم رضایت از زندگی می شود و دختران را نیز در معرض آسیب های فراوان و بعضاً جبران ناپذیر قرار می دهد.

8. آلوده شدن به گناه : قرآن کریم و روایت معصومان (ع) انسان را از رابطه نامشروع با دیگران و نگاه های شهوت آمیز برحذر داشته، وعدة خسران و عذاب به مرتکبان چنین اعمالی داده است. قرآن کریم می فرماید: قُل لِّلْمُؤْمِنینَ یَغُضُّوا مِنْ أَبْصارِهِمْ و َیَحْفَظُوا فُروجَهُمْ ذَلِکَ أزْکی … و َقُل لِّلْمُؤْمِناتِ یَغْضُضْنَ مِنْ أَبْصارِهِنَّ وَیَحْفظْنَ فُرُوجَهُنَّ و َلاَ یُبْدینَ… زینَتَهُنَّ إِلاّ لِبُعُولَتِهِنَّ … ؛ «به مؤمنان بگو! چشم های خود را [از نگاه به نامحرمان] فرو گیرند و عفاف خود را حفظ کنند. این برای آنان پاکیزه تر است… و به زنان با ایمان بگو : چشم های خود را [از نگاه هوس آلود] فرو گیرند و دامان خویش را حفظ کنند و زینت خود را آشکار ننمایند جز بر شوهرانشان …» (1).

این آیه، به صراحت دستور داده است زن و مرد نامحرم به یکدیگر نگاه شهوت آلود نداشته باشند. به راستی اگر به این آیه مبارکه عمل شود و دختر و پسر نامحرم از ابتدا به یکدیگر توجه ننمایند و به هم نگاه هوس آلود نکنند، آیا دوستی ها و عشق های خیابانی به وجود می آیند؟ اگرچه این آیه مربوط به مطلق نگاه های آلوده به جنس مخالف است و از آن نهی می کند، ولی می توان به عنوان دلیل قاطعی برای غیر مجاز بودن ارتباط دختر و پسر، از آن بهره برد؛ زیرا در ارتباط دختر و پسر هزاران نگاه آلوده رد و بدل می شود و چه بسا از حد نگاه شهوانی بگذرد و به ارتباط جنسی منجر شود.

قرآن کریم در آیة 25 سورة نساء نیز به مردان سفارش می کند با دخترانی که روابط پنهانی و دوستِ پسر دارند، ازدواج نکنند. قرآن کریم این عمل را زشت و ناپسند دانسته، و آن را در کنار افراد زناکار مطرح کرده است (2)؛ همچنین در آیة 5 سورة مائده به مردان توصیه می‌کند پاک‌دامن باشند و از روابط پنهانی با زنان پرهیز کرده، دوستِ دختر نگیرند (3).

*** پرسشگر گرامی؛ ما مسمانیم و کلام خدا که در قرآن آمده است، برای ما حجت است و دو آیه بالا به ما می گوید : هیچ پسری نباید دوست دختر بگیرد و هیچ دختری هم نباید دوست پسر بگیرد ؛ آیا این آیات، دلیل محکمی برای نزدیک نشدن به اینگونه روابط نیست؟ ***

علامه مجلسی در روایتی از معصومان(ع) نقل می کند که فرمودند : «کسی که به حرام دستش را به دست زنی برساند، چون به صحرای محشر درآید، دستش بسته باشد؛ و کسی که با زنان نامحرم، خوش طبعی، شوخی و مزاح کند، خداوند در عوض هر کلمه، سالیان زیادی او را در محشر حبس می کند؛ و اگر زنی راضی شود که مردی به حرام او را در آغوش بگیرد، ببوسد یا به حرام با او ملاقات نماید و یا با او خوش طبعی و شوخی کند، بر او نیز گناهی همانند آن مرد است» (4).

*** نکته پایانی :

پرسشگر گرامی؛ ارتباط غیر شرعی دختر و پسر، یکی از بهترین فضاها، برای جولان هوای نفس و شیطان است؛ شیطان هنرمند قهاری است و این رابطه های نامشروع را به زیبایی توجیه می کند : «این کارها اشکالی ندارد»، «رابطه شما پیامکی است»، «ارتباط شما پاک است»، «شما که کار خلافی انجام نمی دهید»، «شما شهوتتان را کنترل کرده اید و نیت بدی ندارید» ، «شما که قصدتان ازدواج است و به زودی به هم محرم می شوید»، «شما که کار گناهی انجام نمی دهید»، «بگذارید همدیگر را بیشتر بشناسید»، «افرادی که مانع تان می شوند به شما حسودی می کنند» و هزار توجیه شیطانی دیگر. این گونه ارتباط، فرصتی طلایی را در اختیار هوای نفس و شیطان قرار می دهد تا فرد را از مسیر بندگی خدا خارج و در باتلاق گناه غرق کند. هیچ فردی نمی تواند بگوید من خودم را کنترل می کنم، من فلانم، من … ؛ تاریخ این روابط چیز دیگری می گوید. کسی منکر این نمی شود که ارتباط با جنس مخالف باعث تحریک غریزه و ایجاد لذت در فرد می شود؛ اما آیا باید هر لذتی را از هر طریقی به دست آورد؟! برای لذت بردن از جنس مخالف، دین ما یک راه گذاشته است و آن ازدواج است و این گونه لذت را باید از این طریق به دست آورد. دین آمده است ما را برای درست زندگی کردن راهنمایی کند و به ما می گوید اینگونه ارتباط با نامحرم ( با هر توجیهی) بسیار آسیب زاست و پیامدهای منفی فراوانی برای زندگی دنیایی و اخروی فرد به ارمغان می آورد. اگر ما مسلمان هستیم باید راه دین را انتخاب کنیم و نه راه شیطان را. هوای نفس و وسوسه های شیطانی راه درست را مخدوش می کنند و راه نادرست را زیبا جلوه می دهند. این هنر شیطان است. حال ما هستیم و اراده و اختیارمان در یک طرف و راه دین و راه شیطان در طرف دیگر. میدان امتحان مهیاست. می توانیم راه درست را انتخاب کنیم (راه دین) و سعادتمند شویم و می توانیم راه اشتباه را انتخاب کنیم (راه شیطان) و آینده ابدیمان را به نابودی بکشانیم.

پی نوشت ها :

1. سوره نور ، آیات 31‌ -‌30.

2. فَانکِحُوهُنَّ بِإِذنِ أَهْلِهِنَّ وآتوهُنَّ اُجُورَهُنَّ بِالمعرُوف مُحصَناتٍ غیْرَ مُسافِحاتٍ ولا مُتَّخِذاتِ أخْدان؛ «آنان را با اجازة خانواده هایشان به همسرى خود درآورید و مهرشان را به طور پسندیده به آنان بدهید؛ به شرط آنکه پاک‌دامن باشند و زناکار و دوست گیران نباشند».

3. وَلا مُتَّخذى اخدانٍ؛ «مردانى که دوست گیر از زنان نیستند».

4. محمدباقر مجلسى، عین الحیوه، ص140.

موفق باشید؛ باز هم با ما مکاتبه کنید.

نویسنده : علی حسینعلی پور